Nog maar twee weken te gaan
Dinsdag 29 september. Nijmegen, Nederland.
Met nog maar twee weken te gaan voor onze reis van drieëenhalve maand door Brazilië en Suriname. Het begint behoorlijk te kriebelen. De things-to-do lijstjes worden zeker niet korter en het is dus maar goed dat ik (Simone) sinds gisteren vier maanden vrij ben!
Wie zijn wij?
Na een aantal mooie grote reizen lijkt, vooralsnog, voorlopig de laatste grote reis er aan te komen. Wij zijn Vincent (37), verkeerskundige, Simone (37), verpleegkundige, Steijn (4) en Merel (2).
Onze reislust begon op Aruba (stage) gevolgd door Kameroen, de Filippijnen, Zambia/Malawi, Peru (diverse malen), Bolivia, Chili en Argentinië. De laatste vier landen hebben we in een jaar weg (2002/2003) bereisd. Deels vrijwilligerswerk in Peru (6 maanden Cusco, http://www.intihuahuacuna.org) en deels wandelend en fietsend door het machtige Patagonië en Argentinië/Chili. Het was een geweldige tijd die we zo intens beleefd hebben dat we nu nog, bijna van dag tot dag, kunnen vertellen waar we waren, wat we deden en wie we er ontmoetten. Absoluut prachtig en dus is daar het plan bedacht om voordat onze oudste vijf (en dus leerplichtig) zou worden, we nog een grote reis zouden maken. In maart 2010 wordt Steijn vijf en dus is het tijd om weer op pad te gaan.
Het reisplan.
Dat het weer Zuid Amerika zou worden stond al snel vast maar waar dan naartoe…? Argentinië is prachtig maar het mooie zuiden ook zeer ruw en daardoor minder geschikt voor jonge kinderen. Ondanks eerdere reizen in Peru zijn we daar nog lang niet uitgekeken maar de grote hoogtes zijn vooralsnog niet geschikt voor jonge kinderen is onze mening. Op onze wishlist stond al heel lang Suriname en ook, het grootste land van Zuid-Amerika, Brazilië. En die bestemming is het dus geworden. Vanaf 13 oktober tot en met 1 februari reizen wij door Brazilië, Frans-Guyana en Suriname.
Voorbereidingen.
Na het kiezen van de bestemming was het uitzoeken wat dan een gunstige reistijd was en hoe lang. Drieëenhalve maand vinden we een mooie periode en dit is ook goed te doen doordat Vincent er zijn ouderschapsverlof voor kan gebruiken.
De route is langzaam aan gevormd en wordt nog steeds kleine beetjes bijgeschaafd. Dit laatste is van belang omdat we een aantal keren zullen gaan vliegen en een airpass dan een hoop besparing oplevert. Wel betekent dit dat we hier in Nederland al de tickets moeten boeken en daarvoor alle exacte data moeten doorgeven. Dit voelt heel tegenstrijdig omdat we vooral vrij willen zijn en nu leggen we ons toch ook voor een groot deel vast. We moeten hiervoor nu snel de laatste knopen doorhakken want het vertrek komt snel dichterbij.
De reis ziet er ongeveer als volgt uit: Rio de Janeiro, Parati (hoog bountygehalte), Ouro, Preto/Tiradentes (het oude goudmijngebied) Lencois (nationaal park Chapada Diamantina), Salvador/Praia do forte (strand, schildpadden), Recife/Olinda (Nederlandse(!) koloniale cultuur en strand), Fernando de Noronha (paradijs, dolfijnen, strand, snorkelen/duiken), Manaus/Santarem (Amazone), en dan Frans-Guyana (1 week) en Suriname (4 weken).
Bij het voorbereiden horen ook de vaccinaties. Van ons waren er helaas een aantal verlopen en dus werd het al met al een rib uit ons lijf. Het prikken zelf is geheel zonder problemen verlopen. Steijn was ‘de baas’ en mocht vertellen in welke volgorde er geprikt werd (hij als laatste natuurlijk), in welke arm en bovenal, welke pleister er geplakt zou worden.
Als ‘beloning’ voor dit dappere gedrag zijn we aansluitend na iedere prik (vier sessies) bij de bakker een lekker cakeje gaan eten.
Reizen met onze kinderen
Reizen met z’n tweeën was vooral heel veel in de natuur zijn, Patagonië doorkruisen, fietsen en wandelen door niemandsland, kamperen in de wildernis enzovoort. Met twee kleintjes wordt dat anders, wil je dat het voor allemaal een onvergetelijk positieve ervaring is. Bovendien willen we ook vooral met z’n vieren genieten dus wordt er deze reis ook strand ingepland.
Merel dartelt overal lekker doorheen maar voor Steijn wordt het duidelijk dat er wel iets bijzonders staat te gebeuren. Sinds een paar weken hangt de grote kaart van Zuid-Amerika in de keuken met daarop diverse plakkers die de route markeren. Verder lezen we boeken over vliegen en hebben we uit de bibliotheek kinderboeken over Brazilië en Suriname mee genomen. Vanmorgen vroeg hij ook bijna boos: ‘Maar wanneer gaan we nou naar Brazilië en Suriname?’. Hij wil wel gaan.
Het reizen met de kinderen zal iets minder ontspannen zijn. We zullen sneller een taxi nemen en een rustiger reistempo aanhouden. De planning is dat we ongeveer in ieder hotelletje een week zullen blijven. Voor het slapen nemen we voor allebei een Deryan travelcot mee zodat, waar we ook zullen slapen, zij altijd hetzelfde (veilige) bedje hebben. Voor Merel hebben we daarnaast nog een opvouwbare rugdrager (Patapum) gekocht. Bij de eerste proefzit zei Merel gelijk: ‘lekker’, dus dat komt wel goed.
Van school uit krijgen we voor Steijn een pakketje mee met thema’s en werkjes waar ze de komende maanden mee bezig zijn. Zo kan hij ook af en toe wat met school bezig zijn (als hij er zin in heeft!) en de juf heeft ook gevraagd af en toe een update met foto’s te sturen.
Laatste loodjes
De komende twee weken zullen we gaan proef inpakken, het huis opruimen (we hebben een huurder!), een hotelletje in Rio boeken, de airpass definitief boeken, nog een beetje Portugees leren en natuurlijk afscheid nemen.
We hebben er zin in!!
