Artikelindex

On the road again
Dinsdag 14 juli 2015. Cachoeira, Brazilië.

We hebben vroeg ontbijt geregeld, want we hebben om negen uur een afspraak om de huurwagen op te halen op de luchthaven. Met de taxi is het 45 minuten rijden, de stad uit gaat vlot terwijl in de andere richting auto's staan aan te schuiven. We hebben er op voorhand wat werk aan gehad, maar een wagen van een verhuurbureau in de stad, die naar de luchthaven werd gebracht, bleek een stuk goedkoper dan een auto via een bureau op de luchthaven zelf. Het was dat of de rest van de vakantie met openbaar vervoer (op zich geen probleem) en met georganiseerde trips (daar hebben we niet zoveel zin in), dus de keuze was snel gemaakt. Vandaag is 't enkel wat spannend, zal de auto op de luchthaven geraken of niet?

We leggen aan de taxichauffeur uit dat we niet naar de vertrekzone moeten maar wel naar de aankomstzone, om een auto op te halen. Twee telefoontjes voor vertaling naar de pousada later denken we dat hij het begrepen heeft, maar even later stoppen we aan de zone waar de autoverhuurbedrijven hun plek hebben. Het lijkt erop dat wij er eerder niet zullen geraken dan de wagen.

Wanneer we dan toch in de aankomsthal aangekomen zijn is er toch nog geen spoor van een contactpersoon. Op de documenten die we hebben is geen telefoonnummer vermeld maar via de tourist info desk geraken we aan een nummer en ja hoor, we mogen de auto twintig minuten later verwachten! De bestelde VW Gol (gelijkaardig aan een Polo) blijkt een Chevrolet Classic, een mini wagentje dat klinkt als een grasmachine. Maar hij is net groot genoeg voor ons vieren en de twee reistassen, dus meer hebben we niet nodig. De controle van de auto levert een hele waslijst met krassen en butsen op, hopelijk zien we er geen over het hoofd en hebben we geen miserie achteraf.

CachoeiraoverzichtsfotoSalvadorcachoera

Vandaag rijden we een honderdtien kilometer naar Cachoeira. Een korte rit, perfect om het rijden gewoon te worden. Al snel zijn we Salvador uit, en zetten om te beginnen via een tolweg koers richting Cachoeira. Het landschap is heuvelachtig, erg groen, met bananen- en palmbomen. Eens op de gewone baan rijden we af en toe door dorpjes van enkele huizen groot. Om de snelheid van het doorrijdend verkeer af te remmen liggen er gigantische verkeersdrempels op de baan. We ondervinden in de praktijk dat wanneer je die iets te snel neemt de onderkant van de auto met een onheilspellend geluid in contact komt met het asfalt.

In Cachoeira aangekomen zoeken we eerst ons hotel, Pousada Convento do Carmo. We logeren een nachtje in een voormalig klooster. Onze ruime kamer was ooit een kloostercel, en heeft een hoog houten plafond. Op de binnenplaats wordt het ontbijt geserveerd en staan een kickertafel en een pooltafel.

SalvadorkloosterhotelSalvadortafelvoetbal

We gaan het stadje in voor een late lunch. De sandwiches waarvoor we gekomen waren kunnen we niet krijgen (dat zijn we al meerdere malen tegen gekomen, kan blijkbaar enkel 's avonds) dus we eten a la carte en binnen de kortste keren staat de tafel vol met schotels. En we eten zelfs de bruine bonen met smaak! De televisie staat aan en op het nieuws is te zien hoe grote delen van Rio Grande do Sul, de meest zuidelijke provincie van Brazilië onder water staan. Ook Foz do Iguacu en de Pantanal liggen redelijk zuidelijk, dus we zijn aan het ergste ontsnapt, ondanks enkele dagen regen daar.

Cachoeira is een stadje met veel koloniale gebouwen, uit de tijd dat de suikerrietkweek op zijn hoogtepunt was. De jongens hebben niet zoveel zin in een uitgebreid bezoek, het zwembad lonkt dus we lopen terug naar het hotel. Onderweg worden we nageroepen, een man komt ons achterna gelopen met de speelgoedautootjes die Louis vergeten is in het restaurant.

Salvadorjongensnahetzwemmen

Het is prima vertoeven in en rond het zwembad, en pas in de late namiddag lopen we eens rond in Cachoeira. Wanneer we terug zijn in het klooster is het donker, en stil. Hier en daar hangen nog religieuze afbeeldingen en dat vinden Louis en Emiel een beetje angstaanjagend. Het is tijd voor wat extra aandacht voor hen dus Louis en ik spelen enkele spelletjes Wie is het? en Dirk en Emiel proberen de reisversie van Kolonisten van Catan.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!