Hoera, Obanoy is drie!
Zaterdag 14 maart 2009. Lencois, Brazilië.
Na Boipeba op naar Lencois, een klein plaatsje in de bergen, zes uur rijden vanaf Salvador. Ook deze busrit gaat weer goed en bij aankomst om 23.30 uur worden we opgewacht door iemand van het guesthouse. De kamer is wat minder dan normaal maar het guesthouse is wel supergezellig. We zijn maanden geen Nederlanders tegengekomen en nu zit het halve hotel vol met landgenoten. Dit was natuurlijk heerlijk voor de kinderen die weer naar hartenlust konden communiceren in het Nederlands. De eigenaresse van het guesthouse heeft een paar jaar geleden een project opgestart: Casa Grande (http://www.pousadadosduendes.com/casagrande/index.htm). Lokale kinderen worden geholpen met hun huiswerk (door vrijwilligers en ingehuurde Braziliaanse docenten), ze krijgen begeleiding met Engels, lessen in hygiëne (zoals tandenpoetsen, tegengaan van straatvuil en persoonlijke hygiëne) en sociale vaardigheden.
Van wat we begrepen hebben werkt het onderwijs zo: als je een vak niet haalt, moet je een heel schooljaar over doen, maar krijgen geen extra begeleiding krijgt in dat bepaalde vak. Hierdoor weten kinderen van dertien jaar soms het antwoord op 10-1 nog niet. Na verloop van tijd gaan ze van school, krijgen jong kinderen en op hun beurt kunnen ze hun eigen kinderen ook niet helpen met huiswerk. Dan is het moeilijk om uit zo'n cirkel te komen. Het leren spreken van Engels is belangrijk omdat het dorp volledig op toerisme draait.
In de week die wij er zijn is er door de enthousiaste Onno genoeg geld ingezameld onder zijn kennissen voor tafels, stoelen en het maken van een badkamer. Daarnaast kan er met dat geld ook een jaar lang Engelse les worden betaald voor een leergierige jongen van zestien. Maar extra donaties of persoonlijke inzet is natuurlijk altijd welkom. Iedereen kan dagjes of weken meedraaien met het project. Wij doen dit ook en ik oefen vooral Engelse woordjes met een aantal jongens en teken heel veel zeemeerminnen.
Yaltah en Obanoy zegr dit allemaal niets. Zij vermaken zich een paar dagen prima op de school: spelen spelletjes met de kinderen, kleuren en worden voorgelezen in het Portugees. Na de eerste dag begint Yaltah al wat Portugese woordjes te zeggen en momenteel praat ze steeds meer Portugese zinnetjes en ze wil vaak weten wat iets betekent. Obanoy pikt ook de woorden makkelijk op en vraagt nu net zo enthousiast als Yaltah de rekening in de restaurants.
In Lencois is Obanoy jarig. Het guesthouse heeft een enorme chocoladetaart gemaakt en we hadden als cadeau een plastic blokfluit en een plastic vrachtautootje gekocht. 's Ochtends is hij eerst behoorlijk van de kaart omdat we vertellen dat we nog taart en cadeaus moeten kopen. Maar gelukkig zijn z’n tranen snel verdwenen bij het binnenbrengen van die enorme taart met drie kaarsjes. Met een geïmproviseerde verjaardagsmuts erbij is het alsnog een klein feestje waarbij iedereen die bij het ontbijt aanwezig is ook 'Happy birthday' zingt.
's Middags willen we afkoelen in de rivier en we kunnen onze ogen niet geloven. Het is wasdag en zover je kunt kijken zijn vrouwen aan het wassen en ligt er overal was te drogen. Uiteindelijk vinden we een plekje waar we kunnen zitten en waar veel kinderen aan het spelen zijn in het water. De onze doen gezellig mee met hun hier gekochte plastic speelgoed waar zand en water in kan. Dat is natuurlijk helemaal super. Ook de koekjes en chips gaan er bij iedereen goed in. Yaltah speelt zowaar (met weinig motivatie) met een meisje van haar eigen leeftijd. Normaal gesproken heeft ze veel moeite met het maken van contact, maar het gaat steeds beter. Obanoy is nog te klein en speelt gewoon zijn eigen spel. Hoewel hij andere kinderen om hem heen wel gezellig vindt.
