Artikelindex

Omgekeerde jetlag
Dinsdag 9 juli 2013. Rio de Janeiro, Brazilië.

Vanuit onze hotelkamer op de Copacabana zien we rechts het Christusbeeld en links de zee. Recht vooruit kijken we uit op een metro- en busstation. We verbazen ons iedere dag opnieuw over de queues die spontaan gevormd worden voor bussen die nog niet eens gearriveerd zijn. Keurig lange rijen die niet spontaan uiteenvallen bij de aankomst van de bus. Heel gedisciplineerd, heel relaxt. Dat is ook onze indruk van het Rio dat wij deze eerste dagen van de reis meemaken. Easy going, gerieflijk en onbekommerd. Heerlijk om in zo'n omgeving onze reis te laten beginnen.

P1000034 (320x238)P1000095 (320x240)

Ook de vlucht van Amsterdam naar Rio valt ons erg mee. We vliegen overdag met KLM. Omdat de vlucht niet volledig volgeboekt is krijgen we de beschikking over vijf stoelen met z'n vieren. De eerste helft van de reis zitten Jente en Imme op de drie stoelen aan de raamkant. Wij zitten samen aan de andere kant van het gangpad. Ze bestieren in overleg met de Nederlandse stewardessen hun eigen koninkrijkje en doen alsof ze niets met ons te maken hebben. Dat pakt prima uit. Jente stimuleert Imme toch te proeven van het vliegtuigeten, samen beslissen ze dat het even tijd wordt om te slapen en kruipen gezusterlijk onder de dekens, ze delen hun iPods en vliegtuigschermpjes en zo blijven de eerste zeven uur van de elf zonder noemenswaardige wanklank. Dan slaat de vermoeidheid toe en is het toch weer even nodig dat wij ons met ze bemoeien. Toch gaat voor ons deze vlucht de boeken in als de prettigste tot nu toe.

P1000008 (180x240)P1000020 (320x240)

Ook de aankomst op het vliegveld van Rio verloopt gladjes. Zij het dat de lange rij bij de douane nog wel even roet in het eten lijkt te gaan gooien. Het duurt meer dan een uur voor we die gepasseerd zijn en na een lange vlucht is dat toch wel een aanslag op de reserve energie die de meiden altijd tevoorschijn toveren bij aankomst in een nieuw land. Gelukkig vinden we eenmaal buiten vlot een taxi en arriveren we een uur later bij ons Hotel Atlantico Copacobana waar we de komende vier nachten zullen doorbrengen.

Na een snelle broodmaaltijd op de kamer liggen de meiden om half tien 's avonds plaatselijke tijd op bed. Helemaal prima denken wij, die zijn gelijk goed in een nieuw ritme, geen jetlag dit jaar. Maar dat blijkt buiten de biologische klok van Imme gerekend. Om half vier 's nachts meldt die zich alweer, met rode konen en een overdaad aan adrenaline. Het zal drie dagen duren voor bij haar de (nacht)rust weer in goede banen geleid is.

Gelukkig hebben wij geen al te ambitieus programma voor de eerste dagen uitgedacht. Het is heerlijk weer, stralend blauwe lucht en temperaturen overdag tussen de vijfentwintig en dertig graden. Met het beroemdste strand ter wereld op loopafstand van ons hotel hoeven wij niet na te denken over de daginvulling. De meiden zijn zoet met het poederzache zand, wij genieten van de zon en vermaken ons intussen met het observeren van de veelal voluptueuze meneren en mevrouwen die bijna ongekleed en zonder gene langs de vloedlijn flaneren.

P1000048 (320x240)P1000065 (320x240)

Als op de derde dag van ons verblijf het weer is omgeslagen, levert dat eigenlijk wel een welkome adempauze op voor onze inmiddels verkleurde huid. Omdat nu, met de bewolking, het uitzicht vanaf het Jezusbeeld of de suikerbroodberg ook niet geweldig zal zijn, slaan we een bezoek nog even over. Dit zeer tot verdriet van Imme die in haar hoofd heeft gehaald dat ze de ruim 700 meter hoge rots waarop het beroemde beeld staat geheel zelfstandig wil beklimmen.

Wij gaan traditiegetrouw op zoek naar de dierentuin van Rio. Die blijkt prima bereikbaar met de metro. Het metronet van Rio is zeer bescheiden voor zo'n grote stad. Voor de meeste attracties moet je toch gebruik maken van bus of taxi. Zo niet voor het Jardim Zoologico waar de dierentuin in ligt. Onderweg worden we nog vermaakt door een groepje jonge muzikanten ook. De dierentuin zelf blijkt niet heel bijzonder, al zijn Jente en Imme uiterst tevreden met het resultaat: ze hebben Blue gevonden, de zeldzame spix ara uit de film Rio. We zijn er tot begin van de middag zoet en brengen de rest van de middag door op onze hotelkamer. Morgen reizen we al weer door naar Foz do Iguaçu. Onze vlucht vertrekt rond tien uur zodat we mooi op tijd in ons nieuwe onderkomen zullen arriveren.

 P1000067 (180x240)P1000073 (180x240)P1000088 (180x240)

We hebben onze reisplannen de afgelopen maanden flink aangepast. Het lukte ons maar steeds niet een voor ons aantrekkelijke trip door de Pantanal te regelen. Daarnaast prikkelden de verhalen van Kelly en Philip uit Bolivia ons bijzonder. We hadden al eerder likkebaardend gezien dat we vanuit de Pantanal konden doorsteken naar Bolivia, maar gezien het beperkt aantal vakantiedagen daarvan afgezien. Inmiddels hebben we mede gezien het hoge prijspeil in Brazilië besloten wel de grens over te steken. Dus geen Pantanal en Bahia, maar wel naar de hoogvlakte van Bolivia. Dus na de Iguaçu willen we doorreizen naar Bonito en dan doorsteken naar Santa Cruz in Bolivia.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!