Buen dia y bienvenidos a Buenos Aires
Donderdag 16 december 2010. Buenos Aires, Argentinië.
We zijn er! Al anderhalve dag zelfs, maar we hebben gister tijd nodig gehad om bij te slapen. Het was een lange reis van deur tot deur; om zes uur 's ochtends uit Heerenveen vertrokken en om ongeveer half acht 's ochtends lokale tijd (half twaalf bij jullie) waren we hier in het hotel. Pffff... De vlucht naar Lima was zonder stops en duurde 12,5 uur, dat was al best lang. Daarna ruim drie uur wachten in Lima en nog ongeveer vier uur vliegen naar Buenos Aires. Toen nog bijna een uur in de taxi naar het hotel. Maar dan heb je ook wat. We zijn op een nieuw continent! Strakblauwe lucht en meteen 34 graden, maar het is vrij droog, dus weinig last van. Zie dat het bij jullie weer erg koud is... (sorry)
De reis ging ondanks de lange duur wel erg soepel. Geen vertragingen, geen moeite om in Lima de boarding passes te krijgen (alleen lang wachten bij de transferbalie, het was voor mij al 01.00 uur 's nachts en ik stond bijna te slapen), alle bagage was er gewoon, we konden alles makkelijk vervoeren en we hadden bij ons wat nodig was. Alle snoep en onderweg speeltjes zijn nauwelijks nodig geweest, maar de tentjes en dekentjes waren handig!
De jongens hebben het de hele reis prima volgehouden, we kregen de eerste vlucht complimenten van de stewardessen. Daar veel filmpjes gekeken, spelletjes gedaan en ook behoorlijk geslapen. In Lima hebben we meteen de slaaptentjes opgezet in een wachtruimte. Helaas nog niet bij onze gate, die was toen nog niet bekend. Simon sliep vrij snel, Bastiaan kostte het wat meer moeite, maar toen hij eenmaal sliep, werd hij niet eens wakker van de sjouwtocht naar de juiste gate en sliep hij ook tijdens de tweede vlucht gewoon door. Voor Simon was de reis wat zwaar, hij is behoorlijk verkouden geworden en hij kreeg last van zijn oren. Bij de tweede vlucht kreeg hij van een stewardess twee bekertjes met warme doekjes erin om over zijn oren te zetten, dat hielp erg goed! Onthouden we voor de volgende vluchten!
En nu dus in Buenos Aires. Heerlijk om weer eens een totaal nieuwe omgeving te zien. Bij het vliegveld en de taxirit naar de stad viel op dat het vrij groen is hier, het is natuurlijk bijna zomer en we zijn in de subtropen, maar het valt op dat ze in de stad ook veel bomen langs de wegen hebben en veel parken en parkjes. Verder veel mensen en veel verkeer dat wel wat chaotisch is, maar niet té. Er wordt niet zoveel getoeterd en stoplichten worden gerespecteerd, dus het is zeker geen levensgevaarlijke onderneming om de straat op te gaan.
We zitten in Hotel Caserón Porteño in de wijk Palermo ten noorden van het centrum. We hebben een kamer op de begane grond aan de straatkant; wel een drukke straat en aan de overkant is een bouwplaats, maar we zijn zo moe dat we overal doorheen slapen. Het raam staat open en binnen draait een plafond ventilator; die is gezien de warmte wel prettig. Airco is er niet, maar dat zou ook overdreven zijn, het is nu prima vol te houden met alleen een lakentje over. Achter het gebouw is een diepe tuin waar ik nu zit te schrijven. De wifi verbinding doet het hier in de tuin helaas niet, maar ik zal het stukje later binnen wel even online zetten. Achterin de tuin is een danszaal(tje) waar vrijwel dagelijks gratis tango lessen worden gegeven. Schijnt het, want er was gister niets. Misschien slaan ze het over als er geen geïnteresseerden zijn; wij zaten rond de begintijd nog pizza te eten langs de grote weg die twee blokken verderop loopt. Misschien vanavond.
Op dit moment (16.00 uur) liggen de mannen alle drie te slapen; voorlopig hebben we dagelijks een siësta na de lunch. Ik sla nu even over, ga vanavond wel weer vroeg naar bed. Even lekker rustig in de tuin zitten typen is ook lekker. Al een stuk of zes nieuwe vogelsoorten gezien, de meeste hier in de tuin.
Vanochtend de eerste metrorit gemaakt, drie stations, Simon wilde dat graag meemaken. Kost geen drol, 1,10 pesos per rit per persoon (= ongeveer 21 cent). We gingen naar de botanische tuinen en wat we daar hoopten te vinden, was er: een speeltuin! Helaas in de volle zon en de zonnebrandcrème lag nog in het hotel, dus niet te lang. Daarna even geluncht; er zijn overal wel restaurantjes en eettentjes; gister al een paar empanadas gehad (deeglapjes met vulling) en 's avonds pizza en heerlijk ijs; en vandaag een omelet en pannenkoek. Ook al een leuk eetplekje gezien voor vanavond, met een terrasje, niet ver van het hotel.
We blijven hier nog twee nachten, daarna gaan we naar een appartement in het centrum, benieuwd hoe dat is.
Daar gaan we weer!
Zaterdag 18 december 2010. Buenos Aires, Argentinië.
Vandaag verhuisd naar het appartement; het blijkt bijna midden in het centrum te liggen aan een drukke straat (zijstraat van Avenida Corrientes, één van de grote wegen in het centrum), maar vanaf negen hoog hebben we daar een stuk minder last van dan de straat bij het hotel, denk ik. Het is nu nog middag, Bastiaan ligt even te slapen en Simon bouwt met lego. Heerlijk om even de ruimte te hebben: een woonkamer, keuken, badkamer en twee slaapkamers. De jongens nu dus ook in een eigen bed. Henk heeft al wat lunchspullen bij de supermarkt om de hoek gehaald en ik zal daar straks eens gaan kijken voor het avondeten. Het enige dat ontbreekt is een tuin, maar we hebben wel een balkon met een volledige kooiconstructie, dus de jongens kunnen lekker voetballen op het balkon.
De tocht hierheen ging goed, al waren de jongens strontvervelend. Dat zijn ze eigenlijk de afgelopen dagen vaak, ze moeten net als wij nog wennen aan het nieuwe ritme en dat botst behoorlijk. Maar ondanks dat hebben we zonder veel moeite lopend de metro bereikt (tien minuten lopen), zijn negen haltes verder weer uitgestapt en toen nog tien minuten gelopen naar het nieuwe adres. Onderweg in een parkje een omheind veld met tientallen honden en enkele mensen die met groepen honden aan de lijn rond liepen. De Porteños (mensen uit Buenos Aires) schijnen erg van honden te houden en we zien er ook veel, en dan niet alleen de honden zelf. In Groningen valt het best mee met de poep op de stoep, echt waar!
De titel van dit verhaal slaat niet alleen op onze verhuizing, maar ook op iets anders... Vlak voor vertrek heb ik toch nog maar Simons sling van afgelopen zomer in de tas gestopt (van zijn gipsarmen), niet met het idee deze ook echt nodig te hebben, maar je weet maar nooit en het weegt weinig. Tja, misschien was dat een beetje de goden verzoeken; Bastiaan is gisteravond uitgegleden bij de douche en heeft, jawel, zijn onderarm gebroken. Het leek eerst mee te vallen en hij viel vrij snel in slaap, maar werd na enige tijd werd hij toch weer huilend wakker en had behoorlijk pijn. Omdat Simon al diep in slaap was, hebben we Maria, de housekeeper die bij het hotel woont, gevraagd om een taxi voor ons te bellen en een oogje op Simon te houden. Konden wij naar een ziekenhuis. En dat is dan wel weer een hele ervaring, een ziekenhuis in Argentinië. Chaotisch, vies, weinig ruimte, enorme zalen. Dan beseffen we hoe verwend we zijn in Nederland!
Gelukkig ging het allemaal wel vrij soepel voor ons. We werden al snel uit de wachtrij geplukt (waren de enigen met een kind) en naar de kinderafdeling gebracht. Daar was na even wachten een arts die een beetje Engels sprak en die ons terugstuurde naar de eerste hulp voor röntgen. Onderweg werden we opgepikt door een Engelssprekende verpleegkundige die ook de radioloog bleek te zijn. Zij nam ons op sleeptouw en heeft ervoor gezorgd dat alles vlot verliep. Al met al zijn we slechts iets meer dan een uur binnen geweest. Er zijn twee foto's gemaakt (van die oude die nog ontwikkeld moeten worden) met daarop een duidelijke breuk. Toen naar de gipskamer met onderweg in de smalle gangen dronken mensen, politie, mensen met been- en hoofdwonden, brrr. Op de brancard waarop Bastiaan moest liggen lag een pluk zwart hoofdhaar en wat bloed, tja, dat wil je dan verder maar niet weten.
Hij heeft nu bovenarm gips, net als Simon had en heeft er nu eigenlijk al geen last meer van, hij wil de sling niet eens meer om en lijkt er al redelijk handig mee. Het mag er over twee weken al af, maar dan zitten wij net op de ranch ver van de bewoonde wereld, dus we gaan een paar dagen later wel naar een ziekenhuis in Córdoba of in Salta. Dat zullen we met de verzekering en/of ANWB alarmcentrale gaan regelen. Overigens is Simon overal doorheen geslapen en was verbaasd dat Bastiaan vanmorgen ineens gips had. Hij heeft ook de regen niet gemerkt die gisteravond viel.
O ja, gister ook nog naar de dierentuin geweest. Best wel een leuke, slechts een beetje triest (maar dat zijn bijna alle dierentuinen). Erg aparte gebouwen waar de dieren in leven (tempels), veel water, loslopende mara's (soort enorma hazen) en beverratten. De gebruikelijke olifanten, giraffes enzo, maar ook leeuwen, een hyena en veel lama's en aanverwante soorten. Prima voor een dagje vermaak. Het was wel erg warm, weer rond de 32 graden. Na de regen is het vandaag ineens maar 21 graden, al wordt er voor begin volgende week weer ruim 30 graden voorspeld.
Stad en ommeland
Maandag 20 december 2010. Buenos Aires, Argentinië.
Na het verhaal van de 18e zijn we later die middag nog even de straat opgegaan, de Avenida Corrientes en alle zijstraten (inclusief de onze) bleken namelijk allemaal afgezet voor verkeer. Er was een podium op een kruispunt en bij de Obelisk was een kart-parcours. Geweldig om midden over straat te kunnen rennen! Ze hadden zelfs zitjes gemaakt; dit bleek bij een speciale boekenroute te horen waarvoor ook allerlei sprekers waren uitgenodigd. Niets van gezien, maar wel een programma in handen gedrukt gekregen, vandaar deze kennis. Ook nog even door een rooster naar beneden gekeken waar je de metrorails zag liggen en de hitte naar boven voelde komen. Erg leuke ervaring zo'n lege straat!
Helaas bleek wachten op de start van de kartwedstrijd bij de Obelisk geen goed idee, het was koud (inmiddels
Gister (de 19e) in de ochtend lekker thuis omgehangen. Jongens achter de computer, wij lekker koffie. Heerlijk, even een 'thuis'gevoel. Na de lunch met gebakken eitjes en brood (met o.a. hagelslag) toch maar weer op pad. Weer naar de Obelisk gelopen en daarna naar het noorden langs de Avenida 9 de Julio. Langs deze brede Avenida (12-baans weg en groenstroken aan de zijkanten) staan veel mooie gebouwen. Belangrijkste is de Teatro Colón. Rustig langs gelopen terwijl de jongens over de brede stoep konden rennen, duiven voeren (en wegjagen) omdat er vrijwel geen mensen liepen (zondagsrust denk ik). Heb een leuk filmpje van de jongens gemaakt. Uiteindelijk naar Retiro gegaan, een enorm trein- en busstation. Hier alvast kaartjes gekocht voor de nachtbus naar Córdoba voor volgende week maandag. Daarna met de metro terug; de jongens blijven de metro een mooi iets vinden, met al die gangen, roltrappen en treinen.
Vandaag (de 20ste) zouden we eerst de oversteek naar Uruguay gaan maken (altijd leuk, een extra land), maar de overtocht bleek wel erg duur (€150) en dat was het ons toch niet waard. Aan de overkant is wel een mooi plaatsje schijnt het (Colonia del Sacramento, een Unesco-site), maar met de jongens is een dagje rondlopen in een stadje een iets minder goed idee. Strand zou er ook zijn (en dat is hier in BA niet), maar om nou zoveel geld neer te tellen voor een middagje strand, eh, nee.
Dan maar een ander dagtripje: naar Tigre. Ongeveer 35 km ten NW van het centrum, aan het begin van de delta van de Paraná rivier. Er is een toeristisch treintje naar toe, er is een pretpark, en je kunt met een boot de delta op. De reis was leuk, eerst met een gewone trein naar het beginpunt van de Tren de la Costa. Deze trein was wel aardig, 15,5 km door wat leuke stadjes en het is allemaal mooi aangelegd voor ons toeristen. Maar één keer was genoeg (terug dus met de veel goedkopere en voor de jongens net zo leuke 'gewone trein' à €0,26 ipv €2,90). Het pretpark in Tigre bewaren we voor vrijdag (was nu dicht), maar de boottocht ging wel. Ik had graag een 'natuurtocht' willen maken in een boot voor onszelf met een privé gids zodat we ook nog wat vogels zouden zien, maar dat was ook weer erg duur en drie uur met de jongens in een kleine boot is weer geen goed idee. Tweede keus was anderhalf uur met een catamaran waar je zowel binnen als boven op dek kon zitten. Dat laatste niet te lang, want weer brandende zon en ruim 30 graden. De tocht was wel leuk, grappig om te zien hoe het water hier de weg is. Scholen, kerken, alles is alleen maar bereikbaar met een boot. Ook winkelen gaat op een bootwinkel. Helaas erg weinig vogels, een paar aalscholvers (soort nog niet bepaald), één reiger (White-necked heron), wat zwaluwen en verder niets. Leuk om gedaan te hebben en voor de jongens ook een prima dagje. Bastiaan is op de wandeltocht naar het station voor de terugtocht weer in slaap gevallen in de draagzak (net als gister): dit is nu al een onmisbaar item in onze bagage!
Thuis wat pasta gemaakt, nog wat gevoetbald op het balkon, tv en computer gekeken (zijn erg blij met de filmpjes die we hebben meegenomen en met de website van Studio100). Jongens onder de douche om alle straatvuil van de voeten en benen (en de rest waar ze met hun handen aankomen) af te spoelen (Bastiaan met een zak om zijn gips) en naar bed. En nu even dit verhaal schrijven en foto's selecteren. Iedereen bedankt voor de reacties trouwens, erg leuk om te lezen dat jullie meelezen en -leven. Goede reden om lekker door te blijven schrijven!
Kindermuseum en andere stadsuitjes
Donderdag 23 december 2010. Buenos Aires, Argentinië.
Oké oké, het is duidelijk, we mogen niet klagen. Maar 't is wel even wennen die hitte... We zijn nu toch blij met de airco die in dit huis zit. Gister de hele middag ook wat koeler doorgebracht, in een grote shopping mall. Het ging ons niet om de shopping, maar om het Museo de los Niños, het kindermuseum. Geweldig museum, vol met grote mensen dingen waar de kinderen net alsof kunnen doen: achter de kassa in een supermarkt, hamburgers en frietjes verkopen bij McDonalds, opnames maken in een tv studio (en voor de camera staan zingen) en met een bouwhelm op werken in een bouwplaats. Simon was ook erg gecharmeerd van de waterleiding met kindformaat buizen om doorheen te kruipen. En de takel was leuk, waar je bagage van en naar een boot kon takelen met behulp van knopjes. Dat heeft hij vanochtend ook nog getekend, met hemzelf aan de knoppen.
Omdat het museum pas om één uur open ging en we er wat eerder waren, hebben we eerst wat gespeeld in een afdeling van de mall met allerlei kermisattracties en daarna wat gegeten in de food court. Dat is een uitvinding die ze in Nederland ook wel zouden mogen introduceren. Ik heb het al in vele andere landen gezien: een centrale ruimte met allemaal tafels en stoelen en daaromheen afhaaltentjes met allerlei soorten eten. Iedereen kan nemen wat ie wil. In ons geval frietjes voor de jongens, sorrentino's (grote gevulde pasta 'dingen') met kaassaus voor mij en een gebakken kip groente mengsel voor Henk.
Ik heb in het winkelcentrum ook even gezocht naar een horloge, maar ze hadden alleen dure. Een goedkope vond ik op de terugweg bij het metrostation. Ik gebruik normaal mijn mobieltje als horloge, maar mijn mobiel werkt hier helemaal niet (dual band, voor hier hebben we triple band nodig; hadden we even moeten uitzoeken natuurlijk). Omdat we een mobiel ook eigenlijk niet nodig hebben en dus geen nieuwe zullen kopen, heb ik nu voor een tientje een schitterend made in China zakhorloge waar ik het deksel met scooter al vanaf heb gesloopt. Tot nu toe handig.
Verder hebben we de afgelopen dagen niet erg veel gedaan. Een paar kleine stadsuitjes. Eergister heeft Henk met Simon een Subte (metro) expeditie gedaan: ze hebben een rondje gereden via vijf (van de zes) lijnen. De oudste metro (lichtblauwe lijn A) loopt vlak onder de grond en heeft nog houten wagons. Onze lijn, rode lijn B, ligt één laag dieper en is moderner, het station is vlakbij (de straat uit en de hoek om en je loopt zo de trap af). We zitten sowieso niet slecht, als je vanuit huis de andere kant op loopt, is er op de hoek een supermarktje. En vlakbij de Obelisk (een paar blokken richting centrum) is een grotere supermarkt, een Carrefour. Daar hebben we vandaag lekker vlees gekocht voor eerste Kerstdag. Alle restaurants zijn die dag dicht (álles is volgens mij dicht), dus we moeten zelf maar wat doen. Gisteravond al bij een grillrestaurant (een parrilla noemen ze dat) geproefd hoe lekker een Argentijnse steak is; eens kijken of wij dat ook kunnen. De ingewanden die ze er vaak bij serveren (als je een volledige parrillada kiest wat wij (nog) niet hebben gedaan) heb ik maar in de supermarkt gelaten.
Overigens zullen wij kerst vrijwel aan ons voorbij laten gaan. De kerststemming is ver te zoeken, het is er te warm voor en zonder familie is het toch ook niet echt. Ik verwacht dat het op straat erg rustig zal zijn (iedereen hier gaat schijnbaar ook naar familie), misschien dat we daar nog gebruik van kunnen maken.
Vandaag eerst thuis omgehangen en vanmiddag naar Plaza de Mayo gegaan, het belangrijkste plein van Buenos Aires (en waarschijnlijk van Argentinië). Hier staat onder andere het Casa Rosada, met het balkon waarvan Evita haar speeches voor het volk hield. Ook wordt hier nog wekelijks op donderdag een optocht gehouden door de Madres de Plaza de Mayo (de dwaze moeders, de moeders van de verdwenen kinderen). Ik lees net op wiki dat ze tegenwoordig voor andere sociale doelen de mars houden omdat de vorige president veel aandacht heeft geschonken aan het ophelderen van de verdwijningen. Dat doel is dus achterhaald.
Inmiddels zijn wij helemaal gewend aan het tijdverschil en proberen we de jongens nog wat verder op te schuiven. Avondeten gebeurt hier namelijk erg laat en we krijgen straks op de estancia waarschijnlijk pas rond tien uur ons diner voorgeschoteld. Nu naar bed om negen uur en dan hopelijk niet voor acht uur eruit. Zal straks nog wat verder moeten opschuiven en dan moeten we de siesta maar weer nieuw leven inblazen, ook voor Simon en wellicht onszelf. Verder blijft het wennen om de héle dag de jongens om ons heen te hebben en dan regelmatig op plaatsen waar niet veel voor ze te doen is. Het is jammer dat ze allebei geen lol beleven aan tekenen en kleuren, want veel ander speelgoed hebben we niet. Simon vermaakt zich nog wel een tijdje met lego en ze kunnen nog wel wat voetballen op het balkon, maar voor de rest moet het vermaak van ons of van de computer of tv komen. Ik hoop dat dat op de estancia straks wat beter gaat, daar kunnen ze lekker buiten spelen.
Kerst in Buenos Aires
Zondag 26 december 2010. Buenos Aires, Argentinië.
Dit zijn de laatste dagen dat we in Buenos Aires zijn. Morgen zullen we met de nachtbus vertrekken richting Cordoba. We zullen morgen weinig tijd hebben om een verhaaltje te schrijven, dus doen we dat nu nog maar even.
Afgelopen periode hebben we het een beetje rustig aan gedaan, zodat de jongens ook een beetje tijd voor zichzelf hebben. Maar omdat er toch niet veel speelgoed is, willen ze toch weer graag achter de computer. Tja, even is goed, maar we willen ook graag dat ze zich met andere dingen vermaken. Dus hebben we lego, een voetbal, en kopen we af en toe wat speelgoed voor ze. En eigenlijk wil ik elke dag toch wel even weg. En als Bastiaan dan slaapt kun je Simon prima meenemen.
Afgelopen vrijdag zijn we naar een ecologisch park geweest. Het ligt net aan de andere kant van een haven, tegen de zee aan, en er zijn weinig toegangswegen. Redelijk rustig dus. In dat park zijn veel vogels en Karen kon haar hart ophalen. Het was voor de jongens wat moeilijk om lang stil te zijn, dus zijn de jongens en ik weer naar ons appartement gegaan. Karen kon daarna in alle rust naar de vogels kijken. Thuis hebben de jongens en ik naar een filmpje gekeken. Net voordat we het park ingingen hebben we nog geluncht. Er was een standje met een barbecue, waar je verschillende vleesbroodjes kon krijgen. Heerlijk, al ziet het er soms niet al te smakelijk uit.
Het was ons al opgevallen dat er af en toe vuurwerk te horen was, en we hadden ook al vuurwerk te koop gezien. En ja hoor, op kerstavond om twaalf uur, vuurwerk. Niet veel, en vooral veel knallen, maar toch. Verder was er geen kip op straat. Zo stil hadden we het nog nooit gezien.
Zaterdag was het kerst. We wilden er een rustige dag van maken. In de ochtend hebben we nog even met het thuisfront gebeld. Kost niks, en dan heb je ook nog wat; leve voipbusters. 's Middags wilde ik (Henk) toch nog ergens naar toe (naar de Floralis Genérica), en ik wilde ook wel eens met een bus mee. Karen had al een busboekje gekocht en daarin had ik uitgezocht hoe ik daar moest komen. Op de plaats waar de bus langs zou komen waren wel buspalen met nummers, maar ons nummer stond er niet tussen. Na wat verder gelopen te hebben en meerdere buspalen gezien te hebben, lijkt het erop dat alle bussen bij de palen stoppen. Geen idee waarom ze er dan nummers op zetten. Er kwamen veel bussen langs, maar de onze kwam alleen maar van de andere kant. Hum, da's niet zo mooi. Toen maar een bus genomen die de goede richting uit ging en gedaan wat de mensen hier ook doen; instappen en niet bij de chauffeur betalen. Later zag ik dat ze geld in een automaat gooiden. Toen ik de chauffeur vertelde waar ik heen wilde leek hij het niet te snappen. Ik wist wel dat zijn bus er niet heen ging, maar in de buurt was genoeg. Gelukkig kon een andere passagier ons verder helpen. Na een stuk lopen vonden we de bloem. Hoera. Op de weg terug ging de bus wel en waren we (Simon was met mij meegegaan) weer snel thuis.
Karen had wat spullen voor de kerstmaaltijd in huis gehaald; twee quiches, een lekker stukje vlees en een fles rode wijn. We hebben 's avonds nog naar Shrek gekeken. Die wordt hier regelmatig uitgezonden. Soms in de Spaanse taal, soms in het Engels, met een Spaanse ondertiteling. En dat laatste is dan weer goed voor ons Spaans. Blijkt dat je het woord dat je uitspeekt als 'Berda' (het is goed), schrijft als Verdad. Zo leer je elke dag weer wat.
Zondag (vandaag), hebben we 's ochtends rustig aan gedaan. We hebben nog even via skype met het thuisfront gesproken. En omdat onze laptop een webcam heeft, is er ook beeld. Toch leuk om elkaar zo te zien. 's Middags zijn we weer naar het kindermuseum geweest. Simon vond het er zo leuk dat hij er graag weer heen wilde gaan. We hadden eigenlijk het plan om naar een pretpark in Tigre te gaan, maar dit was ook goed. Toen we er weer uit kwamen, en Simon ons vroeg wanneer we er weer heen zouden gaan, hebben we hem verteld dat hij er waarschijnlijk nooit meer zou komen, omdat we morgen weggaan uit Buenos Aires. En ja, de kans dat we er nog eens komen zal niet zo groot zijn (maar het is ons goed bevallen, en zeg nooit nooit). Hier werd Simon wel een beetje verdrietig van; hij vond het kindermuseum echt heel leuk. Bastiaan heeft leuk in de winkel gespeeld.
Goed, morgen pakken we onze spullen en gaan naar de Estancia Puesto Viejo (voor meer info zie http://www.estanciapuestoviejo.com). Er is daar geen internet, dus dat zal even afkicken zijn. En dan kunnen we dus ook geen berichten op de weblog plaatsen. We verwachten over een dag of tien weer op de radar te verschijnen met een nieuw verhaal.
