Artikelindex

Ons reisplan
Voorjaar 2008, Nederland

Nadat we de landen bepaald hadden gaan we zoek naar meer informatie. Daarnaast zit er in onze kennissenkring iemand die oorspronkelijk uit Argentinië komt en veel gereisd heeft in Brazilië en nu zelf kleine kinderen heeft. Zelf hadden we Patagonië al geskipt omdat we het niet zien zitten om lange wandeltochten te maken met twee kleine kinderen. Zeker niet omdat we dit normaal ook niet doen.

Aan de hand van haar verhalen en onze gedachten zetten we een grove route uit waarbij we ook de start en eindplaats bepalen zodat we de tickets kunnen gaan boeken. Bij elke reis zetten we een reisplan uit, met een route en de dingen die we beslist willen zien. Vanaf dag twee houden we ons er meestal niet meer aan maar dan weten we wel waar wat
wanneer en hoe te zien is. Met de kinderen is het anders plannen. We gaan er vanuit dat we op elke plek ongeveer een week zitten en nemen nog veel reservedagen en routes in onze gedachten.

Tickets
Op naar het reisbureau, normaal gesproken boeken we de tickets via internet maar ik dacht: 'Laten we het nu eens anders doen en ons laten adviseren'. Maar helaas, mijn verwachtingen over advisering bleken niet realistisch te zijn. Ik wist meer te vertellen over hoe alles in elkaar zat dan de reisadviseur. Daarnaast wilde ze per se dat we alle binnenlandse vluchten zouden boeken, maar als ik een vlucht wilde wijzigen was ik minimaal 400 dollar kwijt. Omdat er een grote kans bestaat dat we ons niet aan de planning houden of dat de kinderen ziek worden, wilde ik dat niet. Dat gaf wat wrijving. Daarnaast raadde ze mij aan zelf op zoek te gaan naar hotels waar de kinderen geaccepteerd werden omdat kinderen in hun hotels niet standaard waren en het volle pond zouden betalen. En tenslotte gaf ze ons opties voor tickets met extra overstappen en tegen hoge tarieven. Kortom, twee avonden surfen op het internet en ik had tickets geboekt die 1000,00 euro goedkoper waren dan het reisbureau, maar dan wel vertrek via Brussel. Dit alleen scheelde al 350,00 euro aan tax e.d.

Tevens na wat zoeken op het internet hebben we een leuk familiehotel gevonden waar we ons de eerste paar dagen goed kunnen vermaken in Buenos Aires.

Zorgen
Zijn er nog zaken waar we ons zorgen over maken? Jazeker, naast de gebruikelijke zorgen om gezondheid e.d. hebben we nare verhalen gehoord over ontvoeringen in Brazilië. Niet iets waar je normaal bij stilstaat. Bij Prenatal hebben we van die koorden gekocht met polsbanden (soort aanlijnen eigenlijk), op deze manier kunnen we de kinderen toch zelf laten lopen, of redelijk rustig naar een bord met vertrektijden kijken, zonder ons zorgen te maken dat ze per ongeluk even weg zijn. Echter na de slechte verhalen hebben we besloten deze koorden standaard te gebruiken. De kinderen vinden het nu nog prachtig maar we vragen ons af of dat zo blijft als ze deze dingen continue om moeten als we op pad gaan.

 

Even voorstellen en wat gaan we doen
Zomer 2007. Nederland

We zijn eruit, het wordt Zuid-Amerika deze keer. En dan Brazilië en Argentinië waar we zo'n maand of drie onszelf willen vermaken. De reacties uit de omgeving zijn verschillend, de meeste weten dat we een reislustig stel zijn maar om met twee kinderen van dan twee en vier jaar op reis te gaan naar die landen... dat is toch gevaarlijk.

Inderdaad, rondtrekken met de rugzak is ons niet onbekend, we zijn al naar diverse landen geweest. Mexico waar we een Kever cabrio gehuurd hebben, Indonesië waar we de Lonely Planet ontdekten, Zimbabwe en Botswana waar we dagelijks onze tent opzetten en de Big Five gezien hebben, Thailand waar internet opeens op elke hoek van de straat was, Vietnam met haar vriendelijke mensen, Egypte met het haar imposante gebouwen. Toen drie maanden onafgebroken aan de westkant van Zuid Amerika, gestart in Chili waar we hebben leren paragliden, Bolivia met de imposante zoutvlakte, Peru met de Inca trail, Ecuador met de spuwende vulkaan en de Galapagos eilanden waar geen woorden voor zijn. Zwanger teruggekomen en toen met de vijf maanden oude Yaltah naar Canada en twee jaar later de kinderen achterlatend bij opa's en oma's nog even naar Costa Rica met een gehuurde jeep en zonder rugtassen terug. Deze zijn toen uit de auto gestolen tijdens een superkorte plaspauze bij McDonalds.

Voorstellen
Maar wie zijn we eigenlijk? Rene, 38 jaar, Jacqueline 33 jaar, Yaltah 4 jaar (wordt eind maart vijf) en Obanoy 2 jaar (wordt begin maart 3). De enige die nog buiten Europa geweest is Yaltah, maar toen was ze vijf maanden oud en het land was Canada, dus eigenlijk nog iets te Westers naar onze smaak. Jacqueline is vooral bezig met de voorbereiding en alles daaromheen. Rene is tijdens de reis vooral bezig met mooie foto's maken en het reisverslag achteraf op onze website (www.renejacq.nl).

Financieel
Ook deze keer willen we onbetaald verlof nemen. Omdat we nog geld over hebben van onze sabattical van de vorige keer is de levensloopregeling snel gevuld. Van de drie maanden nemen we een paar weken aan vakantiedagen op, en de rest moeten we zelf regelen via de nieuwe levensloopregeling. De plek op de crèche kon deze periode overgenomen worden en de buitenschoolse opvang van Yaltah, tja, deze kosten gaan door anders zijn we ons plekje kwijt.

School
Yaltah wordt aan het eind van de reis vijf jaar en is dus leerplichtig. We plannen de reis zo dat we begin april terug zijn zodat ze geen leerplichtige dagen mist. Niet dat dit een probleem zou zijn op school. Ze staan namelijk open voor dit soort initiatieven maar het scheelt toestemming vragen aan de leerplicht ambtenaar. Het enige nadeel hiervan is we midden in de zomer zitten, dus erg warm in Argentinië, dat nemen we maar op de koop toe.

Werk
Onze werkgevers zijn enthousiast. Bij Rene op zijn werk is het redelijk standaard om met sabattical te gaan, ze promoten het zelfs en als we deze periode een maand zouden besteden aan een goed doel krijgen we deze maand ook in salaris doorbetaald. Echter wij willen deze drie maanden echt aan onszelf besteden en ons niet voor een maand vastleggen.

 

Onze voorbereiding
Oktober 2008. Nederland

Het einde van de verbouwing is in zicht. Dit betekent dat we ons nu weer wat meer kunnen richten op de reisvoorbereiding. Ondertussen de nieuwe Lonely Planets aangeschaft waarbij ik via de aanbieding één boek gratis kreeg.

Het halen van de inentingen was een financiële uitgave. Omdat wij al aardig wat reiservaring hadden dachten we dat het aantal inentingen wel mee zou vallen. Echter de kinderen hebben aardig wat nodig. Daarnaast besluiten we toch inentingen te halen voor Rabiës. In Nijmegen is dit 92,00 euro per persoon voor drie injecties. Bij de GGD rekenen ze 66,00 euro per inenting per persoon. Dus voor dit bedrag willen we wel drie zaterdagochtenden naar Nijmegen rijden. Gelukkig hebben we de reis zo gepland dat we niet in malariagebieden komen.

 

Nog een maand...
Maandag 8 december 2008, Nederland

Yaltah
Yaltah en ObanoyNog een maand en dan zitten we in het vliegtuig. Het begint nu echt te kriebelen en daar we december als afsluitende maand hebben, zal het wel voorbij vliegen. Yaltah vertelt iedereen dat we drie weken weggaan. Als ik zeg: 'Nee, drie maanden'. Is haar standaardantwoord: 'O ja, drie maanden'. Echt veel tijdsbesef heeft ze niet, het hadden net zo goed drie dagen kunnen zijn. Wel vraagt ze of er wolven zijn, dan wil ze liever niet. En het idee dat er haaien in het water zitten, vindt ze ook maar niets. Dit heeft ze van TV waar ze een keer een scène van Skippy de kangoeroe heeft gezien waarbij een meisje vastzat en er een haai aan kwam zwemmen. Dus voorlopig geen Jaws voor haar... tenzij ze iedere keer de zee ingaat als we dat niet willen.

Rabiës-inentingen
Afgelopen zaterdag hebben we ook de laatste Rabiës-inenting gehaald. Toen we de straat inreden begon Obanoy al meteen: 'Nee, nee, auw prikje!' te roepen. Toen hij aan de beurt was, moesten we hem weer flink in de houtgreep nemen. Ook Yaltah begon flink te gillen. In de wachtkamer zaten een aantal mensen, hen maar kort toegelicht dat het de derde keer was voor een pijnlijke prik en de kinderen dus wisten wat er ging gebeuren.

De reden waarom wij wel rabiës-inentingen hebben genomen, is omdat het gemaakt wordt van een serum (van mensenbloed). In Brazilië worden de dieren niet preventief ingeënt tegen rabiës dus zelfs huisdieren (honden, katten) kunnen het virus dragen. Een likje over een klein wondje en voila, zenuwstelsel aangetast. Met deze intentingenreeks zijn we hier tegen beschermd. Als we gebeten worden, moeten we nog steeds binnen drie dagen een inenting halen maar deze is makkelijker verkrijgbaar dan het serum. Aangezien de afstanden daar enorm zijn en het serum in Brazilië minder veilig is (i.v.m. Hepatitus, HIV etc.), hebben we hiervoor gekozen. Daarnaast zijn we met een simpele herhalingsprik weer een paar jaar beschermd en omdat we nog vaker op reis willen, is het de investering waard.

Voorbereiding
Ik heb zaterdagavond het een en ander aan voorbereiding gedaan. Labels besteld die we in de kleding kunnen strijken en ik heb bedacht wat we allemaal nog moeten aanschaffen. Dit was weer een aardig lijstje omdat in Costa Rica de tassen gestolen zijn. De verzekering keert dan wel wat uit, maar lang niet genoeg om alles weer aan te schaffen. Gelukkig hadden we in de loop der tijd wel veel bonnen bewaard (gewoon in een schoenendoos). Bij het invullen van de gestolen spullen kwam dit goed van pas. Als je namelijk geen bon hebt, gaat er van de dagwaarde nog eens 20% vanaf, dus dan zouden we helemaal niets meer over houden.

De medicijntas wordt nog uitgebreider dan normaal, daarnaast waren de meeste onderdelen over datum heen zoals spuiten, naalden, ORS etc. Toen we met z'n tweeën reisden, gaf ik daar wat minder om. Veel kun je altijd in de landen zelf kopen en altijd een stuk goedkoper, alleen de gebruiksaanwijzing uitpuzzelen is soms een klus, hoewel deze wel vaak via internet beschikbaar is in het Nederlands.

De paspoorten van Yaltah en mij kunnen we ook deze week ophalen. Ze moesten een half jaar na terugkomst geldig zijn. We komen april terug en in mei liepen ze af, dus helaas net te vroeg.

Schooldingen
Vrijdag heb ik ook een gesprek op de school van Yaltah, even wat praktische dingen afstemmen. Hoe gaan we om met de laatste dag, willen ze op de hoogte gehouden worden van onze avonturen, kan Yaltah af en toe een kaartje sturen en mailen de kinderen via de school of ouders wat terug. Yaltah wordt vijf tijdens de reis en normaal is dat een hele happening, want dan mogen ze op 'het bord'. Dus waarschijnlijk vieren we haar verjaardag dan de eerste dag als ze na de reis weer naar school komt en haal ik haar total loss 's middags weer op.

Financieel en huis
Ook financieel zitten we in de laatste fase. We hebben formulieren ingevuld voor het vrijmaken van het geld uit de levensloopregeling. Echt blij worden we er niet van. Een deel van dat geld hadden we belegd en daar is een negatief resultaat van over. Gelukkig staat er nog wel genoeg op om het bedrag wat we nodig hebben eraf te halen. De auto levert mijn vader 9 januari in en als we terugkomen de 11e april, staat er een nieuwe klaar. Dat is nog eens luxe. Mijn leasecontract liep namelijk af. Ook de formulieren voor het ouderschapsverlof staan klaar, dit levert weer een extra belastingvoordeel op. Kunnen we daar weer wat leuks van doen.

Ook is het stel dat in ons huis komt wonen op bezoek geweest. Hoewel we geen huurinkomsten hebben die periode, moeten ze wel voor de katten zorgen en de schoonmaakster betalen. Op deze manier weet ik zeker dat alles een beetje netjes blijft. Het bijhouden van de tuin is weer spannend. De vorige keer toen we zo lang weg waren, heeft de tijdelijke bewoner alle vaste planten verwijderd en het onkruid laten staan. Zijn beredenering: het ene stond in bloei en dat andere niet. Hopelijk gebeurt dat deze keer niet.

Reisplanning
Mensen die in Brazilie zijn geweest raden allemaal Fernando de Noronha aan. Een klein eiland zo'n 1000 km uit de kust. Het er naartoe vliegen is aardig prijzig en het eiland zelf ook omdat alles geïmporteerd moet worden. Er zijn daar rustige stranden, mooie natuur en mooie duikgelegenheden. Duiken is iets wat ik graag weer wil doen. We hebben immers onze 'Padi Advanced' maar gebruiken deze alleen in tropisch water met tropische vissen. Het wordt dus een soort mini-vakantie in een vakantie.

Daarnaast zitten we met carnaval in Brazilië. Voor de meesten een droom maar met twee kleine kinderen niet. We proberen rond deze tijd op een paar kleine, hopelijk relatief rustige eilandjes te zitten. Misschien maken we dan wat mee van al het feestgedruis, maar dan wat minder druk (en crimineel).

 

Nog een week
Dinsdag 30 december 2008. Nederland.

Twee weken geleden nog eens de financiën en de planning op een rij gezet. Helaas was dit niet helemaal in lijn met elkaar. Omdat Brazilië en Argentinië van die enorm grote landen zijn, hebben we veel binnenlandse vluchten nodig. Maar volgens ons ideaalplaatje zouden we meer dan 3600 euro aan binnenlandse tickets kwijt zijn. Daarom schrappen we Fernando de Noroja en Rio uit onze planning en besluiten om tussen Salta en Iquazu toch de bus te nemen, maar dan opgedeeld in twee etappes. Ook hebben we uiteindelijk gekozen om toch gebruik te maken van een Airpass. Hierbij koop je een soort coupons waar je je vluchten voor vertrek vastlegt. Dit is vaak goedkoper dan allemaal losse vluchten maar geeft ook weer wat beperkingen zoals het aanpassen van reisdata. We hebben nu twee binnenlandse vluchten geboekt. 13 februari van Iquazu naar Salvador en 7 april van Fortueleza naar Sao Paolo.

Tevens hebben we de afgelopen twee weekenden weer de outdoorwinkels uitgebreid van binnen gezien en zijn zij ook gelukkig geworden met onze aankopen. Het enige voordeel van alles weer nieuw aanschaffen is, dat de producten vaak wel verbeterd zijn in kwaliteit en gewicht. Ik hoop alleen dat die Costaricanen die onze spullen gestolen hebben nog wat gebruiken en dat ze niet ergens in de bosjes liggen. Alleen van de dompelaar is het de vraag of deze ook op 110V werkt. Waarschijnlijk duurt het dan wat langer voordat het water warm is, maar dat kon ik nergens vinden in de gebruiksaanwijzing.

Ook heb ik een briefcase-alarm gekocht. Deze activeer je en als deze drie seconden beweegt, gaat er een alarm af. Misschien dat we deze tas voor de deur kunnen leggen, voor het geval er ongenode gasten onze kamer binnenkomen of als de kinderen daar nog alleen liggen.

Voor de rest heb ik gisteravond de labels (voorzien van naam, telefoonnummer en mailadres) in alle kleding gestreken. En Yaltah uitgelegd dat, als ze ons onverwachts zou kwijtraken, ze dat 'stickertje' moet laten zien. Rene heeft alle officiële papieren ingescand zoals paspoorten en verzekeringsvoorwaarden e.d.. Deze zetten we ergens neer, bereikbaar via internet, zodat we in geval van nood altijd een kopie bij de hand hebben.

Vanavond ga ik de draagdoek korter maken en mag Rene nog een paar keer oefenen met wikkelen. De kinderen waren nu ruzie aan het maken wie als eerste op de rug mocht.

Klik hier voor de website van Rene en Jacqueline

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!