Grenswaterval
Donderdag 12 februari 2009. Puerto Iguazú, Argentinië.
Ook de lange reis vanaf Pellegrini naar Puerto Iguazu (met een van de grootste watervallen ter wereld, op de grens tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay. red.) ging op twee keer een uur vertraging na, zonder al te veel problemen. Obanoy was nog wel koortsig maar op de dag van aankomst was dit gelukkig over. Het busstation lag in een buitengebied dus mijn plan om de drie-urige overstap te vullen met een lekker etentje viel een beetje in duigen. Wel hebben we op het station kennis gemaakt met een moeder en haar drie Braziliaanse kinderen die op hun vader stonden te wachten. Ik legde hun loco pocket uit en dit werd vol enthousiasme gespeeld.
Het hotel viel tegen, zeker in verhouding tot de prijs die we betaalden. Tevens hadden we bezoek van heel veel kleine miertjes, dus we konden niets eetbaars op de kamer houden.
Na een dag het stadje verkennen, keken we de volgende dag vol verwachting uit het raam. Voor de zekerheid deden we de deur open want de ramen waren geblindeerd. Maar de grijze lucht was echt grijs. Vol hoop toch maar naar de watervallen. En ja hoor, daar kwam de eerste shower. En wat voor een, ik wou dat ik thuis zo'n douchekop had. Rene heeft toen maar snel veel te dure poncho’s gehaald van kwaliteit zero. Uiteindelijk bleven wij redelijk droog, dat kon je lang niet van iedereen zeggen. De foto's van die dag zijn enigszins grijs geworden. Obanoy en Yaltah vonden de watervallen, ik denk, een volle minuut leuk en toen wilden ze weer weg. Onder protest hebben we ze op de foto gezet, als aandenken voor later.
De volgende dag ging de wekker heel vroeg voor Rene. Hij wilde vroeg in het park zijn om te kunnen fotograferen bij ochtendlicht en omdat er dan nog niet zoveel mensen zijn. Zonder kinderen deden we dit standaard, maar dat is nu dus iets wat moeilijker gaat. De kinderen liggen hier meestal pas rond elf uur op bed door de late etenstijden. Ze 's ochtends zo vroeg eruit halen voor iets wat ze niet leuk vinden, werkt niet. Rond tien uur werden wij wakker, helaas misten we het ontbijt. Dus daarom snel naar een bakker gelopen om daar wat croissants e.d. te halen.
Terwijl ik mijn rugzak verder stond in te pakken kwam er een bus aan met Iguazu op het bordje. Dus snel kinderen in de bus, geld gepakt... ‘Drie pesos’. Hm, gisteren was het vijf. En waar zijn alle toeristen gebleven? Er zaten er wel een paar, maar met grote rugzakken. Dus na wat geharrewar zat ik wel in de bus voor de watervallen maar voor de Braziliaanse kant. Snel er maar weer uit en de bus naar de Argentijnse kant genomen.
Die dag was het gelukkig wel mooi weer. Yaltah en ik hebben zelfs de speedboot genomen onderaan de watervallen waarvan we, zoals verwacht, tot op onze onderbroek nat werden. Ze vond het prachtig. Als aandenken hebben we zo'n mooie en dure DVD gekocht met onze rit erop. Rene vond het iets te heftig, zeker met Obanoy, hij is met dit soort dingen wat angstiger aangelegd. Zij zijn naar boven gelopen en hebben op ons gewacht bij het eindpunt.
Morgen gaan we de Braziliaanse kant van de watervallen bekijken en waarschijnlijk naar de grootste dam ter wereld, voordat we op het vliegtuig stappen richting Salvador.
