Artikelindex

Gearriveerd!
Zaterdag 10 januari 2009. Buenos Aires, Argentinië

Momenteel zit ik heerlijk in de binnentuin van het hotel dit verslag te typen. Het is 30 graden en via Skype vertelden mijn ouders dat het nog steeds -10 graden is. De kinderen zijn volop met elkaar aan het spelen. Jammer dat er geen andere kinderen zijn.

De reis is met een paar kleine overwonnen uitdagingen prima gegaan. Toen we om 2.00 uur 's nachts wegreden werden we meteen aan de kant gezet door de politie: alcoholcontrole. Uiteraard negatief. In verband met ijzelgevaar en mistflarden hebben we voorzichtig moeten rijden. Eenmaal in Brussel hebben we met moeite de e-tickets uit kunnen printen. Een uur later konden we de bagage inchecken en de kinderen hadden een 'kiddyland' ontdekt, net op oogafstand van het terras waar we koffie konden drinken.

Toen we eenmaal met een vertraging van twintig minuten in het vliegtuig zaten, bleek dat ook nog de vleugels ijsvrij gemaakt moesten worden. Voor Obanoy duurde dit allemaal te lang dus hij heeft slapend zijn eerste take off meegemaakt.
Voor het inchecken van de vlucht Frankfurth - Buenos Aires heb ik veel moeite moeten doen om ons alle vier op een rij te krijgen. We zaten namelijk alle vier verspreid over het vliegtuig, niet echt een optie met zulke kleine kinderen en veertien uur vliegen voor de boeg.

Tijdens de reis hadden we allerlei cadeautjes bij ons, die ze om de paar uur of eerder indien nodig, mochten uitpakken. Ook hadden we een MP4 speler bij ons met filmpjes van Dora. Dat was een succes omdat we anders alleen de hoofdfilm als optie hadden.

Echter slapen, nou dat deden ze nauwelijks. Yaltah heeft misschien twee uur geslapen en Obanoy drie. Wat inhoudt dat wij ook 24 uur geen slaap hebben gehad. Het enige voordeel is dat toen wij plaatselijke tijd 00.00 uur naar bed gingen, de kinderen ook snel waren vertrokken, tot maar liefst 5.00 uur 's ochtends... Zelfs Dora aanzetten weerhield ze er niet van om flink wakker te zijn en ons steeds allerlei vragen te stellen als: 'Nog meer water? Mogen we aankleden? Wat gaan we vandaag doen?'.

De rest van de dag hebben we weinig gedaan. Boodschappen in een maxi mercado (soort XL supermarkt), koffie gedronken en hebben Rene en ik om beurten geslapen. Vanavond zijn er in het hotel Tangolessen en we zullen eens kijken hoe het avondeten ons hier bevalt. Hopelijk slapen de kinderen komende nacht wel door tot ergens 8.00 uur 's ochtends.

 

Wat een superstad
Dinsdag 13 januari 2009. Buenos Aires, Argentinië.

Buenos AiresWe hebben tijdens onze reizen al heel wat steden meegemaakt, maar wat een superstad is Buenos Aires! En zeker met kinderen. Het is hier super relaxt en er zijn enorm veel dingen te doen. Echter het hotel draagt ook bij bij dit gevoel. Er is een binnentuin waar de kinderen lekker kunnen ravotten, een gedeelde woonkamer met TV inclusief Charlie en Lola e.d.

Het vinden van een slaapritme gaat moeizaam. 's Middags willen de kinderen eigenlijk niet slapen totdat ze om 16.00 uur opgebrand zijn en toch vrijwillig naar bed gaan. Daarna maken we ze weer wakker en dan gaan we ergens eten. De meeste restaurants gaan pas om acht uur open. Het eten gaat overigens goed, ze eten hier niet zo gekruid (helaas voor ons) maar beter voor de kinderen. De keuken is ook over het algemeen Italiaans georiënteerd, dus veel pasta en dat is altijd goed.

Als we onderweg zijn kijken Yaltah en Obanoy hun ogen uit. Yaltah probeert Spaans na te praten dat is wel grappig. Bij Obanoy zijn we al blij als hij een beetje verstaanbaar Nederlands praat dus doen we geen moeite voor Spaanse woorden. Hopelijk gaat hij deze periode weer wat beter horen, de KNO arts vermoedt dit. Het weer is hier beter waardoor het vocht achter zijn trommelvliezen waarschijnlijk zal verdwijnen. Wel is hij gisteren weer flink op zijn mond gevallen, ik verwacht dat nu ook zijn andere voortand donker wordt omdat de zenuw is gebroken.

In de metroYaltah zat met grote ogen te kijken toen een zwerfmeisje van haar leeftijd gisteren in de metro om een cracker vroeg. Helaas had ik er nog maar een maar de buurman had nog een half pak koekjes. Ze werd een beetje stil toen ik vertelde dat haar papa en mama niet genoeg geld hebben om eten of schoenen te kopen en dat dit meisje daarom bij andere mensen bedelt.

De draagdoek is trouwens een gouden greep geweest. Ze maken ruzie wie erin mag. Als we ver moeten lopen dan mag Yaltah bij mij op de rug en gaat Obanoy (zittend als een prins) op Rene zijn nek. Gelukkig zijn ze dertien en vijftien kilo, dus het is nog te doen. We hebben er wel veel bekijks mee, in positieve zin. Het omdoen van de doek duurt een minuut of twee, drie als we met zijn tweeën zijn, dus relatief snel. De doek opgevouwen gebruiken we meteen als stoelverhoger in restaurants. De polsbandjes hebben we gisteren voor het eerst gebruikt op een drukke markt. De meeste reacties waren: ‘Groot gelijk’, de kinderen vonden het na een uur wat minder maar dat is geen verrassing.

Tot vrijdag blijven we in Buenos Aires en dan pakken we de nachtbus voor een tien uur durende rit naar Cordoba. Hopelijk slapen ze dan wel...

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!