Een ongelukkige val
Woensdag 10 augustus 2012. Salta, Argentinië.
We moeten terug naar Salta om de auto in te leveren en bovendien hebben we tickets geboekt voor de bus naar San Pedro de Atacama in noord Chili. We vertrekken ‘s morgens vroeg omdat we de bijzondere rotsformaties van Purmamarca nog willen zien. Na een half uurtje arriveren we daar en op het centrale plein is een speeltuintje. De kinderen gaan er spelen en wij hangen wat rond. Opeens horen we gegil en zien Hylke op de grond liggen. We hebben niet gezien wat er is gebeurd maar hij is uit een klimtoestel gevallen en ongelukkig neergekomen. Hij grijpt naar zijn linkerhand en na inspectie vermoeden we een fraktuur. Marije gaat direct op zoek naar een apotheek om verbandspullen te zoeken en ik blijf met Hylke op schoot op het plein wachten. Het jochie is krijtwit. Na een minuut of tien verschijnt er opeens een vriendelijke dikke man die zich voorstelt als verpleegkundige. Er was kennelijk iemand op het plein die heeft gezien dat een klein jongetje zich bezeerd heeft en deze persoon heeft de medische post gealarmeerd. Dit is natuurlijk zeer welkom en ik draag Hylke naar de medische post, die gelukkig dichtbij is. Marije verschijnt inmiddels ook met de meisjes en op de medische post krijgt Hylke en provisorische spalk en een verwijzing voor een röntgenonderzoek en een consult in het plaatsje Maimara, een half uurtje rijden terug richting Tilcara.
In Maimara aangekomen vinden we snel het kleine ziekenhuisje. Het is er erg druk met locals en ergens achter een deur zien we een verwilderde arts zitten die met tien dingen tegelijk bezig lijkt te zijn. Achter een andere deur ontwaar ik een vooroorlogs röntgenapparaat. Er zit daar een man en op goed geluk duw ik hem de verwijzing in zijn hand en roep Hylke. De man komt direct in actie en tien minuten later hebben we de röntgenfoto’s in de hand. We zien meteen dat zowel zijn spaakbeen als ellepijp gebroken zijn. We treffen direct daarna de verwilderde arts die kinderarts blijkt te zijn. Hij beoordeelt de foto maar durft niet zelf een eindoordeel te vellen. Hij wil dat er een traumatoloog naar de breuk kijkt en legt een tijdelijke gipsspalk aan. Hiervoor moeten we eerst door een zaal waar allemaal oude vrouwtjes in een bed aan een infuus liggen.
De traumatoloog bevindt zich in het kinderziekenhuis in Jujuy, op ongeveer een uur rijden. We stappen opnieuw in de auto en rijden naar Jujuy. Het kinderziekenhuis bevindt zich in het centrum en we melden ons bij de receptie. De chaos is daar kompleet met gillende kinderen en zeker honderd man in de wachtkamer. We moeten ongeveer een kwartier wachten en vervolgens worden we binnen geroepen. De traumatoloog heeft de foto’s al gezien. De breuk behoeft gelukkig geen verdere maatregelen en hij legt direct een gipsspalk aan. Deze moet dertig dagen blijven zitten. Marije gaat vervolgens samen met Hylke op zoek naar een goede mitella.
Het gaat weer goed met Hylke en we rijden in één ruk door naar Salta. We komen redelijk op tijd aan. Er is een kamer vrij in hetzelfde hotel waar we eerder waren en Hylke wil ‘s avonds hamburger met friet en cola. Uiteraard mag dat vandaag. We leveren de auto weer in en Marije en ik eten later op de avond weer heerlijke biefstukjes in hetzelfde restaurant als enkele dagen geleden.
Morgen gaan we naar San Pedro de Atacama. Wordt vervolgd derhalve!
