Marije en Michiel op wereldreis met jonge kinderen: Argentinië
14 september 2012 - april 2013

Samen maakten Marije en Michiel al verre reizen naar Azië, Amerika en Afrika. Ook na de komst van Hylke in 2006 zijn de reiskriebels geenzins verdwenen. Tijdens deze reis zal hij al voor de derde keer voet op Thaise bodem gaan zetten. Voor deze wereldreis van zeven maanden hebben ook zijn zusjes Aafke (5) en Mette (3) zich ingeschreven. In september stapt deze reislustige familie uit het vliegtuig in Buenos Aires om pas in april 2013 vanaf Colombo de terugreis naar hun thuis in Zweden te aanvaarden. We kijken uit naar hun avonturen.

door Marije en Michiel

Op wereldreis
Maart 2012. Zweden.

Toen wij in september 2004 terugkeerden van een reis van vier en een halve maand door Azië, spraken we samen af om ooit nog een keer een dergelijke reis te maken, maar dan langer. Het is inmiddels acht jaar later en dus tijd om deze afspraak in te lossen. Een kleine complicatie is dat we inmiddels drie jonge kinderen hebben. De oplossing? Ze gaan gewoon gezellig mee! Van september 2012 tot april 2013 gaan we met het hele gezin op wereldreis! Het plan is om in totaal zeven maanden op pad te gaan!

Wij hebben een zogenaamd, Round the World Ticket gekocht. De reis zal op 14 september beginnen in Londen, vanwaar we naar Buenos Aires in Argentinië vliegen. We willen ongeveer twee maanden in Zuid Amerika rondreizen. Vervolgens zullen we dan in Santiago de Chile aankomen, vanwaar we verder vliegen naar Auckland in Nieuw Zeeland. Het plan is om daar de ouders van Marije te treffen en dan gezamelijk gedurende vier weken het land te verkennen.

Hierna vliegen we door naar Melbourne, Australië. We willen een week of vijf in dit land rondreizen, wellicht met een camper. We zullen dan in Brisbane uitkomen en daarvandaan doorvliegen naar Jakarta, Indonesië. We hebben dan een week of vijf de tijd om via Java naar Bali te reizen. We zullen dan vanaf Denpasar het land verlaten en via Singapore doorvliegen naar Saigon in Vietnam. We willen in Vietnam een week of drie doorbrengen en over land uiteindelijk in Bangkok, Thailand uitkomen.

Thailand kunnen we natuurlijk niet zomaar verlaten zonder tenminste een week ergens op een mooi eiland door te brengen Uiteindelijk zullen we vanaf Bangkok doorvliegen naar Colombo, Sri Lanka alwaar we de laatste paar weken zullen doorbrengen. Tenslotte zullen we via Londen rond half april weer terugkomen in Zweden. Met een beetje geluk wordt het dan net lekker weer.

Wie zijn wij
Hylke is zes jaar oud en wordt onderweg in januari zeven jaar. In Zweden is hij nog niet leerplichtig wat dan ook één van de redenen is dat ons gezin deze reis kan maken. Aafke is bij vertrek net vijf jaar oud. Het maakt Aafke niet zoveel uit waar we naartoe gaan maar ze wil wel graag koala’s en kangaroes zien. Mette wordt een paar weken na vertrek drie jaar oud. Het zal haar een zorg zijn of we naar Ameland of naar Bali gaan, als ze maar geregeld met haar doek bij papa of mama op schoot kan zitten.

Marije is bij vertrek 35 jaar. Ze werkt als huisarts bij een grote groepspraktijk in Örebro. ’Dat we deze reis met zijn vijven kunnen maken vindt ik helemaal fantastisch. Ik kijk vooral uit naar de tijd samen, om de smoeltjes van de kinderen te zien als er een aap of kangoeroe voorbij komt rennen en dat we zoveel nieuwe landen kunnen ontdekken en ervaren’. Michiel wordt kort na vertrek 47 jaar. Hij werkt als internist en maag-darm-leverarts in Örebro. ’Uitstel leidt tot afstel en ik vind dat als je iets graag wilt, dat je het dan ook moet doen. Vandaar deze wereldreis’.

Nog een maandje werken
Woensdag 1 augustus 2012. Zweden.

Dit is de eerste update. Over anderhalve maand vertrekken we voor onze zeven maanden durende wereldreis. Zo langzamerhand beginnen de kriebels te komen! Ook de kinderen, met name Hylke, zijn er inmiddels erg mee bezig. Tegelijkertijd zijn we nog volop aan het werk en hebben we het gewoon druk met ons dagelijks leven, dus de gedachte dat we over anderhalve maand gaan vertrekken komt ons nog wat onwerkelijk voor. Vooralsnog werken we allebei tot 1 september en dan hebben we nog twee weken vrij voordat we vertrekken.

Vóór vertrek valt er natuurlijk wel het één en ander te regelen en dat hebben we hier eens op een rijtje gezet:

Hoe hebben we het geregeld met het werk?
Wij bevinden ons in de gelukkige positie dat wij, omdat we in Zweden wonen, recht hebben op enorm veel ouderschapsverlof. We hebben zó veel dagen over dat we makkelijk een jaar weg zouden kunnen. We gaan echter niet al die dagen gebruiken; ik (Michiel) heb ruim drie en een halve maand vakantiedagen gespaard. Daar komt ook nog anderhalve maand compensatie voor ziekenhuisdiensten bij. Dat betekent dus dat ik van de acht maanden die we in totaal vrij nemen, er vijf maanden volledig betaald zullen worden. Marije heeft wat minder vakantiedagen en dienstcompensatie, maar gecombineerd met ouderschapsverlofdagen kunnen we gerust acht maanden vrij nemen en daarbij ook nog een meer dan behoorlijk inkomen behouden. Overigens zijn we al twee jaar geleden op het werk gaan aankondigen dat we in september 2012 wilden vertrekken. Ons vertrek komt dus niet als een verrassing en er was dus ook ruim de tijd om vervanging te regelen.

Hoe zit het met leerplicht van de kinderen?
In Nederland zou dit een probleem zijn. In Zweden is dat niet het geval want de kinderen zijn nog niet leerplichtig. Hylke wordt in januari 7 jaar. Dat betekent dat hij vanaf augustus, als het nieuwe schooljaar weer begint, leerplichtig is. Voor de meisjes is dit nog niet aan de orde.

Wat doen we met het huis?
Het is natuurlijk plezierig als ons huis tijdens onze afwezigheid bewoond wordt en dat er dus iemand is die op je spullen past en in de winter de sneeuw van de oprit en van het dak afhaalt. We hadden echter ingecalculeerd dat we geen gegadigden zouden vinden die ons huis zouden willen huren. Zonder al te veel hoop hebben we toch een advertentie op Blocket.se gezet. Dat is de Zweedse variant van Marktplaats. Binnen een week hadden we het huis verhuurd aan een gezin met twee kinderen. Een onverwachte meevaller!

Wat zijn de kosten van een wereldreis van zeven maanden?
Dat is een goede vraag! Toen Marije en ik acht jaar geleden in Azië rondreisden hadden we een budget van vijfduizend Euro perp persoon. Dit was meer dan genoeg. We hebben destijds alles gedaan wat we wilden doen en hebben nooit het idee gehad dat we op ons budget moesten letten. Onze accommodatie bestond toen uit guesthouses en bungalows, wel altijd met eigen sanitair. We hebben altijd lekker en goed gegeten maar wel grotendeels gebruik gemaakt van het openbaar vervoer. Nu liggen de zaken iets anders omdat er drie kinderen mee gaan. Bovendien zijn we langer op pad. Met name de accommodatie zal toch wat meer kindvriendelijk moeten zijn. Als het even kan dan zullen we iets kiezen met een zwembad. In hete gebieden zullen we kiezen voor kamers met airco. Toch is ons plan om ook nu redelijk ’low budget’ te reizen, in principe eenvoudige accommodatie te kiezen en ook gewoon gebruik te maken van het openbaar vervoer. Dat vinden we namelijk ook gewoon leuk. Extra kosten zullen we met name maken in de dure landen als Nieuw Zeeland en Australië. Hier en daar zullen we extra vluchten maken en het is heel wel denkbaar dat we bijvoorbeeld in Argentinië of Australië een auto gaan huren. Bovendien is het plan om in Nieuw Zeeland een camper te huren, wat niet goedkoop is.

Vantevoren hebben we inmiddels de nodige kosten gemaakt:
Vliegtickets: We hebben een zogenaamd Round The World Ticket gekocht bij roundtheworldtickets.com. Dit is een Brits bedrijf dat zich in deze tickets heeft gespecialiseerd en aanzienlijk goedkoper is dat de Nederlandse bedrijven als Kilroy en worldticketcenter.nl. We hebben vluchten van Londen naar Buenos Aires, van Santiago naar Auckland, van Christchurch naar Melbourne, van Brisbane naar Jakarta, van Denpasar naar Singapore en van Mumbai naar Londen voor in totaal tienduizend Euro voor het hele gezin. Een reisverzekering via roundtheworldtickets.com kost ongeveer duizend Euro voor het hele gezin. Daarnaast hebben we voor ongeveer driehonderd Euro vliegtickets van Stockholm naar Londen geboekt. Dat betekent dat we via low-cost airlines als AirAsia zelf nog vluchten van Singapore naar Saigon, van Hanoi naar Bangkok, van Bangkok naar Colombo en van Colombo naar Mumbai moeten regelen. Al deze vluchten zijn echter niet duur en gaan ons de kop zeker niet kosten. Daarnaast is het denkbaar dat we in Argentinië en in Australië nog een binnenlandse vlucht zullen boeken. Vermoedelijk gaan al deze vluchten ons in totaal rond vijfduizend Euro kosten.

Paspoorten: We hebben allemaal onze paspoorten moeten laten verlengen, uitgezonderd Mette. Dit heeft ongeveer vierhonderd Euro gekost

Vaccinaties: Marije en ik hebben vroeger al de nodige vaccinaties gehad. We krijgen allemaal nog een orale vaccinatie tegen buiktyfus. De kinderen hebben onder protest de nodige prikken gehad tegen hepatitis A en B en gele koorts. In totaal heeft dit zeshonderd Euro gekost.

Apparatuur:W e hebben nieuwe camera’s gekocht en voor de kinderen via Marktplaats allemaal een tweedehands Ipod, zodat ze in het vliegtuig Angry Birds kunnen spelen en een filmpje kunnen kijken. Kosten: duizend Euro. Een laptop gaat ook mee maar die zal via een budget van mijn werk aangeschaft kunnen worden.

Kleding/rugzakken: We hebben nieuwe sandalen van het merk Teva aangeschaft. Dat zijn heerlijke sandalen die bovendien geschikt zijn voor alle omstandigheden. Tijdens onze reis in Azië hebben we daar continu op gelopen, maar nu zijn ze aan vervanging toe. Ook de kinderen hebben sandalen gekregen. Daarnaast hebben we voor ons allen lichte dichte schoenen aangeschaft. Tenslotte heb ik (Michiel) een nieuwe rugzak gekocht want in mijn oude rugzak vielen gaten. Marije heeft nog een nieuwe dagrugzak gekocht. Kosten: achthonderdvijftig Euro. Samengevat zijn we eigenlijk al ruim veertien duizend Euro kwijt, nog voordat we een stap buiten Zweden hebben gezet.

Om de kosten onderweg te kunnen dekken zijn we ruim twee jaar geleden al begonnen met een spaarplan. Iedere maand is een een vast bedrag naar een aparte spaarrekening, genaamd ’Wereldreis 2012’ gegaan. Daarnaast zijn we, zoals gezegd, onderweg verzekerd van een behoorlijk inkomen. We denken dat we uiteindelijk voldoende budget hebben om tamelijk onbezorgd op reis te gaan.

En wat zijn dan de plannen?
Als we in Buenos Aires aankomen dan worden we opgehaald van het vliegveld en naar ons appartment gebracht. We hebben in de gezellige wijk San Telmo voor een week een mooi appartement van honderd vierkante meter gehuurd. Eerst moeten we allemaal wat uitrusten van de reis, loskomen van ons dagelijke leven, wennen aan het tijdsverschil en op zoek gaan naar een nieuwe dagroutine.

De eerste week doen we dus rustig aan. Daarna willen we in principe drie weken in het noorden en drie weken in het zuiden rondreizen. We gaan in ieder geval richting de Iguazu watervallen. Deze behoren tot de grootste ter wereld en ze liggen op de grens tussen Argentinië, Barzilië en Paraquay. Daarvandaan willen we mogelijkerwijs dwars door Paraquay via noord Argentinië richting de Atacamawoestijn in Chili. Het idee is om daarvandaan een trip naar Bolivia te maken, richting de Uyuni zoutvlakte.

Vervolgens willen we drie weken naar het zuiden, richting Patagonië. In de omgeving van Puerto Madryn zijn er in september/oktober veel walvissen dicht bij de kust en in dezelfde omgeving bevinden zich ook grote pinguïnkolonies. Wellicht dat we dit deel van de route zelf per auto afleggen. In elk geval moeten we zeven weken later in Santiago zijn om naar Auckland te vliegen.

In Nieuw-Zeeland:
Daar zullen we de ouders van Marije treffen, die inmiddels ook een vlucht hebben geboekt. Het is leuk om deels samen te kunnen reizen. Voor de kinderen is het natuurlijk geweldig om opa en oma in de buurt te hebben. Zij zullen met een huurauto rondreizen en in hotelletjes overnachten. Wij zijn van plan om een camper te huren. We zullen wat bezoekjes bij oude roeibekenden gaan afleggen en zeker zijn we van plan het geothermische gebied van Rotarua te bezoeken. Verder ligt alles nog open. We hebben in totaal vier weken de tijd in Nieuw Zeeland. Uiteindelijk zullen we op het Zuidereiland in Christchurch aankomen en vandaar doorvliegen naar Australië.

In Australië:
We hebben nog niets gepland voor Australië, behalve dat we aankomen in Melbourne en vijf weken later zullen vertrekken vanuit Brisbane. We gaan dus Kerst en Oud en Nieuw in Down Under vieren, hopelijk met lekker warm weer en een zonnetje. We overwegen om een auto te huren om rond te reizen. We zullen dan overnachten in Bed and Breakfasts en ook mogelijk ergens een appartementje huren om de kerstdagen door te bregen. Daarnaast overwegen we om vanuit Sidney een vlucht naar Ayer Rock te boeken. In Alice Springs schijnen er allerlei mogelijkheden te zijn om tours in de Outback te boeken. Het is natuurlijk wel hoog zomer en vermoedelijk bloedheet in de Outback. We zullen ter plekke beslissen wat we gaan doen.

In Indonesië:
We komen aan in Jakarta en vijf weken later vertrekken we vanaf Bali. We hebben echter nog geen echte plannen gemaakt, behalve lekker eten en een bezoek aan de Borubudur. Er schijnt in Ubud op Bali een apenbos te zijn met allerlei apen die je zonnenbril willen pikken. Dit is voor Hylke het toppunt van vermaak!

Stopover in Singapore:
Hier hebben we ook nog geen plannen voor gemaakt. Er is in Singapore een prachtige dierentuin waar nachtelijke safari’s worden gehouden. Dat is misschien wel leuk voor de kinderen (en voor ons ook).

In Viëtnam/Thailand:
Ons geliefde Zuidoost Azië waar we ons zo prettig voelen en inmiddels al zo vaak zijn geweest en waar we in 2007 zelfs zijn getrouwd (Koh Samui, Thailand). We hebben hier een week of zes te besteden. Vietnam is voor ons nog een onbekend land. We zullen o.a. tijd besteden in Saigon en Hoi An en we denken er over na om in noord Viëtnam de bergen in te gaan om daar wat dorpjes te bezoeken waar nog authentieke bergvolkeren leven. Daarnaast willen we nog wel ergens op een Thais eiland neerstrijken, liefst op een plek waar veel Zweden zitten. Dan kunnen de kinderen hun Zweedse taal weer wat oppakken. En natuurlijk een biertje op Khao San Road!

In Sri Lanka/Mumbai:
Hier hebben we nog geen plannen voor gemaakt. We zullen het wel zien. Kandy schijnt erg interessant te zijn. Na onze enerverende kennismaking met India in 2004 is het stiekem wel weer leuk om nog een paar dagen in de totale chaos van India te kunnen doorbrengen.

Tot zover dan onze eerste update. Mochten er vóór vertrek nog belangwekkende dingen plaatsvinden dan zullen we dat hier melden. Zo niet, dan zal de eerste update vermoedelijk vanuit Buenos Aires zijn. Overigens zullen we ook te volgen zijn op www.verrereizenmetkinderen.nl Zegt het voort!

En weg zijn we!
Donderdag 20 september 2012. Buenos Aires, Argentinië

Na twee weken afronden op het werk, de laatste spullen kopen, het huis schoonmaken en opruimen en natuurlijk de tassen inpakken en vrienden gedag zeggen vetrekken we zaterdag 15 september met totaal ’slechts’ 32 kg incheck-bagage naar Buenos Aires. Wat heerlijk om eindelijk weg te zijn na zolang rondlopen met plannen in het hoofd.

De reis gaat boven verwachting goed met de kinderen die vol zitten met verwondering (wat gek doet het geluid! Krijgen we eten aan boord? maar liefst tientallen jumbo’s en 3 A380 op rij gespot, etc.) en vele uren slapen. We hebben dan wel hulp van dhr. Apple mee; Hylke, Aafke en Mette krijgen tijdens de eerste vlucht alle drie een Ipod Touch met filmpjes, foto’s, muziek en uiteraard spelletjes.

Aangekomen in Buenos Aires gaan we direct naar ons appartement dat we voor een hele week huren, midden in de wijk San Telmo. Dit is een gezellige wijk waar aan de ene kant vergane glorie vanaf straalt maar tegelijkertijd gezelligheid en energie ademt. Ooit verlaten door de rijken der rijken tijdens een gele koorts epidemie, wordt de wijk nu bewoond door hipper volk. Er zijn kleine galerietjes en lijkt er geen straat te vinden zonder bar of restaurant. We genieten de eerste zondag gelijk van de wekelijkse markt terwijl de tangodansers shows weggeven. Een aanvankelijk klein probleem is geld opnemen want met de jetlag die pincodes uit hoofden laat verdwijnen en pinautomaten die in het weekend niet worden bijgevuld kan dat wel eens lastig zijn.

BA telt vele wijken waarvan de tien meest interessante rond het centrum. Tot nu toe lijkt het meeste redelijk te belopen hoewel we ook af en toe de metro nemen. Een kilometer of twee wordt voor kleine beentjes wat sneller te veel. Dat wil niet zeggen dat de stad klein is want zo’n 14 miljoen inwoners is toch ruim 1,5 keer meer dan de gehele populatie van Zweden.

Maandag gaan we flink in de benen en ook verkennen we de wijken Monteserrat, Retiro en Puerto Madero. De eerste is het centrum van het centrum met het Plaza de Mayo. Het is hier waar de politici hun toespraken hielden, waar Maradonna werd gehuldigd maar ook het plein waar nog altijd de dwaze moeders één keer in de week komen om aandacht te vragen voor hun verdwenen zonen, hoewel sinds 2006 met name voor andere mensenrechtenschendende gebeurtenissen. Direct ten oosten hiervan ligt de nieuwe place-to-be Puerto Madero; een nieuwe wijk in het oude havengebied. Prachtig en luxe. Daar ligt ook een museumboot die 37 keer de wereld rondgevaren is die een bezoekje waard is; wij houden het maar bij één keer.

Dinsdagochtend doen we lekker rustig aan en vertrekken vervolgens naar de Cementerio de la Recoletta; de beroemdste en meest gewilde begraafplaats van Argentinië. Het lijkt een stadje binnen de stad waar de mensen voor eeuwig aan de wereld willen laten zien hoe goed ze het hadden. Dat resulteert in prachtige mausolea en met kunstwerken versierde graven. Je zou bijna vergeten dat het een begraafplaats is. De plek heeft een wachtlijst van tientallen jaren, weet dat maar eens te plannen. Trucjes om eerder aan de beurt te komen zijn het dragen van de achternaam van je beroemde aristocratische overgrootopa die al een plekje voor je heeft vrijgehouden, of zelf president van Argentinië worden. Dan mag je na de dood de voormalige staatshoofden, Nobelprijswinnaars en niet te vergeten, Evita, vergezellen.

Als afsluiting, aanvankelijk eigenlijk om voor de regen te schuilen, komen we in het Centro Cultural Recoleta terecht. We zien daar erg leuke tentoonstellingen die de kinderen ook aanspreken (denk: schilderijen van gekke dieren met kippenhoofden, olifantenlijven en tijgerstaarten en dergelijke). En we hebben geluk; er is een orkest aan het repeteren en we kunnen naar binnen glippen om te luisteren. Alle drie de kinderen zitten twintig minuten ademloos te luisteren en te kijken.

De rit terug naar huis met de metro in de spits is minder geslaagd met drie kinderen en een buggy die je dan zelf de trappen op en af moet tillen. Op zichzelf is dat geen probleem maar wel als er honderden anderen om je heen de trappen afstormen om zich in de overvolle metro tussen de dichtgaande deuren te persen. Op zichzelf misschien niks nieuws onder de zon, maar voor ons is het een tijd geleden dat we dat hadden meegemaakt.

Woensdag starten we weer rustig op, wat makkelijk kan met twee aparte slaapkamers, voordat we naar de wijk La Boca vertrekken. Dit is één van de arbeiderswijken, vooral bekend van de gelijknamige voetbalclub waar Maradonna begonnen is. Een voetbalwedstrijd zit er voor ons niet in hoewel we lezen dat dat geweldig zou zijn. Wel zien we het stadion en het stukje van de wijk waar alle huizen in alle kleuren van de regenboog zijn geschilderd. Dit is ooit zo geworden om het troosteloze leven wat op te vrolijken maar nu is het een toeristentrekker. Toch vinden we het erg de moeite waard. Dat het dertien graden is en waait als een gek deert ons niks! Hoewel, het ’wij zijn niet van suiker’, wat we dan normaal zingen, krijgt bar weinig bijval.

Hierna nemen we de metro naar het Museo de Ciencas Naturalis. Hier kunnen we ruim twee uur stukslaan met alle dinosaurusskeletten, visjes, etc. En terug nemen we in de spits lekker de taxi in plaats van de metro. We zijn aangenaam verrast na de eerdere Azië ervaring dat hier de meter zonder discussie aangaat. Er wordt niet geprobeerd je een winkel binnen te kletsen en de chauffeurs zijn tot nu vriendelijk en behulpzaam. Daar komt nog bij dat het goedkoop is; een dikke aanrader dus.

Wat de kinderen deze week het gekst vonden:

Vuurwerk op het vliegveld, een douche voor de billen, melk uit een zakje in plaats van een pak, zoveel hondendrollen op straat, een bus onder de grond, een dode hond in de museumboot (opgezette mascotte), dat je de kisten kan zien op een begraafplaats, dat Jezus in een kerk aan het kruis hangt en de tientallen katten die rond het museum wonen

Salta en op stap met een gribus
Dinsdag 2 oktober 2012. Cachi, Argentinië.

Tot mijn schande moet ik (Michiel) bekennen dat alle updates tot nu toe door Marije zijn geschreven. Het is dus hoog tijd dat ik ook eens de pen ter hand neem.

Argentinië is een prima land om te vertoeven. Het land is prachtig, de mensen zijn erg vriendelijk en de biefstukken zijn sappig en varieren tussen de half en heel pond. De Argentijnse wijnen zijn van wereldklasse. Het is echter geen goedkope bestemming; het prijspijl is niet te vergelijken met bijv. Zuidoost Azië. De supermarktprijzen zijn ongeveer hetzelfde als in Europa. Een hotelletje voor ons gezin kost tussen de 50 en 100 euro per nacht. Wijnen zijn gelukkig goedkoop. Een hapje eten met het gezin kost tussen de 25 en 50 euro. Taxi’s en lokaal openbaar vervoer zijn wel goedkoop. De busreizen tussen de grote steden zijn op hun beurt weer betrekkelijk duur, maar wel een stuk goedkoper dan vliegen.

We raken wat verontrust over de waarschuwingen die we van wildvreemden hebben gekregen aangaande kinderroof, met name in Buenos Aires, en ook in Ciudad del Este in Paraquay. Dit is voor ons de reden geweest deze plek links te laten liggen. We kunnen dit niet goed rijmen met de vriendelijkheid die we onderweg van de Argentijnen ondervinden, en hun bezorgdheid om kinderen. We zijn dus niet overmatig bezorgd, maar we zijn wel op ons hoede, met name in winkelcentra en rond stations.

Op 1 oktober komen we na een achttien uur durende en ongemakkelijke busreis komen we vermoeid in Salta aan. We hebben een hotelletje vlakbij het centrale plein en bovendien is er een klein zwembadje, zij het een ijskoud zwembadje. We besluiten even rustig aan te doen. Ik ga ’s middags met Hylke wat drinken op het Plaza de 9 Julio en Marije hangt met de meisjes wat rond op de kamer en rond het zwembadje.

De volgende dag slapen we wat uit en wandelen vervolgens wat door de stad. Eerst bezoeken we het MAAM museum, bekend van de ‘Llullaillaco kinderen’. Dit zijn goed geconserveerde mummies van kinderen die enige jaren geleden boven op een berg zijn gevonden. Ze zijn daar 400 jaar geleden door de Inca’s geofferd en er is nu een heel museum aan gewijd, waar onder andere in een diepvries een jongetje van zeven jaar oud te bewonderen is. Ik heb dergelijke mummies al eens eerder in Peru gezien. Het maakt in ieder geval diepe indruk op de kinderen en bij iedere berg die we zien vragen ze of dit de berg is waar de dode kindertjes gevonden zijn. Na het eten van een heerlijke empanada gaan we vervolgens met een kabelbaan een berg op en vermaken ons daar een paar uurtjes.

Na Buenos Aires en de fantastische watervallen van Iguazu vinden we het echter tijd worden om wat meer uit onze comfort zone te kruipen en Salta is de uitvalsbasis voor alle mogelijke tours in het omringende Andesgebied.

We besluiten om een auto te huren zodat we op eigen gelegenheid en in eigen tempo de omgeving kunnen verkennen. Uiteindelijke huren we via een vaag tourbureautje een gribus met een barst in de voorruit, echter wel voor de helft van de prijs die de gerenommeerde autoverhuurbedrijven vragen. Het ding rijd echter goed en we besluiten eerst het Andesgebied ten zuiden van Salta te verkennen. De eerste dag is meteen goed raak: na een uur gaan we op onverharde wegen de hoogte in tot ruim 4000 meter. De rit duurt verscheidende uren, mede omdat we in de wolken belanden en geen hand voor ogen zien naast vervaarlijke afgronden. Uiteindelijk belanden we op een enorme hoogvlakte die werkelijk fantastisch mooi is. Het blijkt een nationaal park te zijn en het uitzicht wordt bepaald dor vele duizenden reuzencactussen, bergtoppen en binnendrijvende wolken. Via een vallei met prachtige rotsformaties komen we uiteindelijke in het stadje Cachi aan. Hier overnachten we in een charmante guesthouse.

Kssst. Weg hond!
Vrijdag 5 oktober 2012. Cafayate, Argentinië.

De volgende dag gaan we richting het stadje Cafayate. Opnieuw een prachtige rit over onverharde wegen, schitterende vergezichten, rotsformaties en veel haarspelden. Hylke maakt hier van de gelegenheid gebruik het wereldrecord projectielbraken aan te vallen. Hij zit de gehele weg in het midden van de achterbank gezellig mee te kijken en te kwebbelen, maar wordt plotseling beroerd. Ik zit onder de kots en de rest beland tussen de twee voorstoelen. We zijn langs de kant van de weg ruim een half uur bezig om met vochtige doekjes de boel schoon te krijgen. Dat lukt uiteindelijk redelijk. We vragen Hylke vriendelijk om een volgende keer zijn misselijkheid aan te kondigen en een plastic zakje te gebruiken.

Uiteindelijk komen we in Cafayate aan en nemen onze intrek in een vriendelijke guesthouse met opnieuw een ijskoud zwembad, en twee slaapkamers, vlak bij het centrale plein. We besluiten om de volgende dag rustig aan te doen. De kinderen scharrelen wat rond het zwembad en pas in de middag komen we in de benen. Cafayate is een charmant stadje en het is een aantrekkelijke plek om wat langer te verblijven, maar daar hebben we eigenlijke geen tijd voor.

Cafayate is een bekend wijngebied en hier komt de tamelijke unieke Torrontés wijn vandaan. Het stikt hier van de Bodega’s en we bezoeken ‘s middags één van de grootste, namelijk de Bodega Etchart. We krijgen een rondleiding en daarna worden de kinderen met potloden en een kleurplaat naar een hoekje gedirigeerd en is het tijd voor de Torrontés proeverij. Er wordt met gulle hand geschonken en een uur later vertrekken we dan ook in opperbeste stemming weer richting Cafayate.

‘s Avonds eten we in een restaurant met een terras op het centrale plein. Het eten is prima alleen zit er bij ons tafeltje een grote likkebaardende hond, die duidelijk niet van plan is te vertrekken. Aafke en ook Mette zijn niet bijzonder dol op honden en Marije poogt dan ook met veel gebaren en kssst-geluiden de hond te verjagen. Het beest draait zich echter op zijn rug, begint behaaglijk met zijn poten te trappelen en driftig te kwispelen. We laten het er maar bij en vragen om de rekening.

Hoera voor Mette!
Zondag 7 oktober 2012. Salta, Argentinië.

Na twee nachten Cafayate vertrekken we weer naar Salta. Het is opnieuw een schitterende rit langs de meest bijzondere rotsformaties. Een enkele keer moeten we stoppen vanwege wagenziekte, maar tenslotte komen we weer in Salta aan en nemen ons intrek in een hotelletje in het centrum.

De volgende dag vieren we de derde verjaardag van Mette. We versieren de kamer en de stoel in de ontbijtzaal met slingers en ballonnen, Marije heeft een taart met drie kaarsjes geregeld en er zijn wat cadeautjes voor onze kleine meid. Naast ons hotelletje zit een restaurant en Marije en ik besluiten om daar ‘s avonds met zijn tweetjes te eten. Dat kan, want we hebben een babyfoon met goed bereik. De ober maakt ons duidelijk dat ze een gerecht hebben dat niet op de kaart staat. Uiteindelijk begrijpen we dat het om rundvlees met verschillende sausjes gaat. We bestellen het en even later prijkt er voor onze neus voor ieder een bord met 3 botermalse biefstukken, vermoedelijke ossehaas, elk 150-200 gram, waarvan één met champignons, één met een rode wijnsaus en één met een mosterdsaus. Het is werkelijk verrukkelijk, ook de wijn is goed en we betalen dan ook graag de rekening van 30 euro.

Lama op het menu
Maandag 8 oktober 2012. Tilcara, Argentinië.

De volgende dag gaan we opnieuw met de auto op pad. We gaan nu het noorden verkennen en de eerste dag rijden we in één ruk naar het Andesstadje Tilcara. Dit ligt op 2500 meter hoogte. Het stadje heeft de typische Andessfeer die we herkennen van onze eerdere reizen in Peru. Overal zijn er winkeltjes en kraampjes met snuisterijen en er is een gezellig plein waar we een biertje en wat Fanta soldaat maken.

‘s Avonds eten we lama en de volgende dag maken we een rit naar Humahuaca, tamelijk dicht bij de grens met Bolivia. We amuseren ons een middag op het vrij toeristische centrale plein. Er is een grote speeltuin voor de kinderen en ‘s middags rijden we terug naar Tilcara.

Een ongelukkige val
Woensdag 10 augustus 2012. Salta, Argentinië.

We moeten terug naar Salta om de auto in te leveren en bovendien hebben we tickets geboekt voor de bus naar San Pedro de Atacama in noord Chili. We vertrekken ‘s morgens vroeg omdat we de bijzondere rotsformaties van Purmamarca nog willen zien. Na een half uurtje arriveren we daar en op het centrale plein is een speeltuintje. De kinderen gaan er spelen en wij hangen wat rond. Opeens horen we gegil en zien Hylke op de grond liggen. We hebben niet gezien wat er is gebeurd maar hij is uit een klimtoestel gevallen en ongelukkig neergekomen. Hij grijpt naar zijn linkerhand en na inspectie vermoeden we een fraktuur. Marije gaat direct op zoek naar een apotheek om verbandspullen te zoeken en ik blijf met Hylke op schoot op het plein wachten. Het jochie is krijtwit. Na een minuut of tien verschijnt er opeens een vriendelijke dikke man die zich voorstelt als verpleegkundige. Er was kennelijk iemand op het plein die heeft gezien dat een klein jongetje zich bezeerd heeft en deze persoon heeft de medische post gealarmeerd. Dit is natuurlijk zeer welkom en ik draag Hylke naar de medische post, die gelukkig dichtbij is. Marije verschijnt inmiddels ook met de meisjes en op de medische post krijgt Hylke en provisorische spalk en een verwijzing voor een röntgenonderzoek en een consult in het plaatsje Maimara, een half uurtje rijden terug richting Tilcara.

In Maimara aangekomen vinden we snel het kleine ziekenhuisje. Het is er erg druk met locals en ergens achter een deur zien we een verwilderde arts zitten die met tien dingen tegelijk bezig lijkt te zijn. Achter een andere deur ontwaar ik een vooroorlogs röntgenapparaat. Er zit daar een man en op goed geluk duw ik hem de verwijzing in zijn hand en roep Hylke. De man komt direct in actie en tien minuten later hebben we de röntgenfoto’s in de hand. We zien meteen dat zowel zijn spaakbeen als ellepijp gebroken zijn. We treffen direct daarna de verwilderde arts die kinderarts blijkt te zijn. Hij beoordeelt de foto maar durft niet zelf een eindoordeel te vellen. Hij wil dat er een traumatoloog naar de breuk kijkt en legt een tijdelijke gipsspalk aan. Hiervoor moeten we eerst door een zaal waar allemaal oude vrouwtjes in een bed aan een infuus liggen.

De traumatoloog bevindt zich in het kinderziekenhuis in Jujuy, op ongeveer een uur rijden. We stappen opnieuw in de auto en rijden naar Jujuy. Het kinderziekenhuis bevindt zich in het centrum en we melden ons bij de receptie. De chaos is daar kompleet met gillende kinderen en zeker honderd man in de wachtkamer. We moeten ongeveer een kwartier wachten en vervolgens worden we binnen geroepen. De traumatoloog heeft de foto’s al gezien. De breuk behoeft gelukkig geen verdere maatregelen en hij legt direct een gipsspalk aan. Deze moet dertig dagen blijven zitten. Marije gaat vervolgens samen met Hylke op zoek naar een goede mitella.

Het gaat weer goed met Hylke en we rijden in één ruk door naar Salta. We komen redelijk op tijd aan. Er is een kamer vrij in hetzelfde hotel waar we eerder waren en Hylke wil ‘s avonds hamburger met friet en cola. Uiteraard mag dat vandaag. We leveren de auto weer in en Marije en ik eten later op de avond weer heerlijke biefstukjes in hetzelfde restaurant als enkele dagen geleden.

Morgen gaan we naar San Pedro de Atacama. Wordt vervolgd derhalve!

- Vervolg Chili