Dat je bijzondere situaties kunt verwachten als je door Zambia reist, dat wisten Nienke, Walter, Stan en Jade wel. Dat de weg vol kuilen zit, er langs de kant gegrilde muizen(!) worden verkocht en een kudde olifanten over je camping dendert, valt nog binnen aanvaardbaar vakantieavontuur. Maar dat je je tent moet ontvluchten vanwege een enorme spin? Ai.
Toen Hobbels nog kuilen waren
Augustus 2021 - Zambia
Die twee dagen om alles even te wassen en weer een beetje bij te komen waren heel prettig, voorbereid en uitgerust voor onze volgende trip binnen onze reis.
Lackson staat om zes uur ’s ochtends op de compound klaar, we laden alles in en tien minuten later rijden we weg. Op voor een 11 uur durende reis naar Mfuwe. Het is ‘slechts’ 675 kilometer, maar de staat van de wegen gaat het ons behoorlijk wat kosten. Lusaka uit rijden duurt al anderhalf uur en vervolgens is de weg zo slecht dat het echt langzaam gaat. Elke paar honderd meter zitten er gigantische kuilen in de weg waardoor we ontzettend veel moeten remmen. De keerzijde van deze kuilen is dat er geen drempels aangelegd hoeven te worden om snelheden te beperken, deze kuilen zijn dus minstens zo effectief als drempels. De weg gaat zo door tot we bij de brug over de rivier aankomen. Nadat we de brug over zijn gestoken komen we duidelijk in een ander district waar meer geld beschikbaar is gesteld voor onderhoud aan de wegen en kunnen we even vaart maken. Wanneer we in de buurt van Mfuwe komen wordt het drukker langs de kant van de weg. Mensen die allerlei producten verkopen, te denken valt aan mais, tomaten, houtskool en gegrilde muizen. Gegrilde muizen? Ja echt, gegrilde muizen! Die worden in dit gebied als bijzondere lekkernij gezien, wij moeten er niet aan denken. Stan en Jade bekijken vol verwondering de leeftijdsgenoten die dit aan de kant van de weg staan te verkopen.
Wanneer we bij Mfuwe aankomen is de zonsondergang al ingezet. Dat betekent dat we vaart moeten maken, want voordat het donker is moeten we hebben uitgeladen aangezien de apen rond dit tijdstip op de loer liggen voor het pikken van eten. Vlak bij de camping Wild Camp rennen er een aantal giraffen voor ons uit en zien we langs de kant van de weg een groepje olifanten. Ondanks dat we geen tijd hebben om te stoppen, zijn we aardig onder de indruk van dit fenomeen.
Het lukt ons net aan om alles op tijd uit de auto te hebben en nieuwgierig zoeken we onze tenten op. We slapen per twee personen (ouder met kind) in tenten, want meer persoonstenten zijn hier niet. De tenten staat aan de Luangwa rivier en hebben we een prachtig uitzicht hierop. Ze zijn voorzien van twee éénpersoons-bedden en een badkamertje met toilet. De keuken is apart gelegen en is te gebruiken voor de mensen die in de tenten verblijven. Deze eerste avond vinden we allemaal ontzettend spannend, want iris instrueert ons dat we heel goed moeten opletten. Het is namelijk zo dat we aan de rand van het South Luangwa National Park zitten. Het park is niet omringd met hekken en het gebeurt dat ook met grote regelmaat de wilde dieren over de camping lopen. Dit betekent dat de kinderen niet zelfstandig de camping over mogen en we zeker ’s avonds goed om ons heen moeten kijken of we geen oplichtende oogjes zien. Deze wetenschap vinden zeker deze eerste avond echt wel een beetje eng, we moeten duidelijk nog even wennen.
Wanneer we de volgende ochtend wakker worden zien we pas echt waar we terecht zijn gekomen en dat valt niks tegen. Vandaag gebruiken we om de camping een beetje te leren kennen, te zwemmen in het zwembad en uit te rusten van de lange reis van gister.
De camping is uitgerust met een elephant hide. Dit is een plek, een uitkijkhuisje, waar je plaats kunt nemen en waar olifanten voorbij komen om te drinken waarna ze weer verder lopen. Een fenomenaal schouwspel, fantastisch!
Na te hebben genoten van een prachtige zonsondergang maken we een braai (bbq) vanavond en sluiten deze af met marshmallows. De sterrenhemel is hier groots, zoveel sterren zouden we in Nederland nooit kunnen zien.
Als het tijd is om ons bed op te gaan zoeken en Walter en Jade bij hun tent zijn aangekomen, komt er plotseling een flinke schreeuw van hun kant. Wat blijkt, Walter en Jade hebben een enorme spin gesignaleerd in hun tent op de klamboe en Jade durft niet meer te gaan slapen. Walter is zelf zo bang voor deze spinnen dat hij Jade ook niet meer rustig krijgt. We besluiten even te gaan overleggen met Iris en de kinderen blijven op dat moment even bij omi buiten onder het afdak. Maar op datzelfde moment dendert er een kudde olifanten over de camping en dus zit omi met twee trillende kindjes stilletjes te wachten tot wij er uit zijn wat te doen. Maar goed, we vinden een oplossing. Nien blijft gewoon met Stan in hun tent, Jade gaat bij Iris slapen (Iris is per slot van rekening bioloog en weet te allen tijde wat te doen volgens Jade) en Walter gaat met omi in een tent slapen. Morgen zien we wel weer verder. Wat een avontuur!
