Bangkok familiefoto 400Afgelopen zomer trokken Rachel en Chris met hun kinderen Jaan (16) en Tijn (14) door Laos en Cambodja. Het werd een prachtige reis vol bijzondere avonturen. Zo hielpen ze mee op een buffelboerderij, zagen ze onnoemelijk veel tempels en watervallen, verbaasden zich over inefficiëntie, aten ze vreemde gerechten en gaf Tijn op zijn veertiende verjaardag een rugmassage aan gibbon Cookie. Lees hier hun reisverslag over deze prachtige reis met tieners.

Door Rachel Pannemans

 

De knoop is doorgehakt...
Woensdag 15 mei 2019. België.

Na maanden zoeken en aanpassen van onze reisbestemming is de knoop eindelijk doorgehakt. Onze eerste keus, om deze keer eens niet naar Azië te gaan maar naar Costa Rica, hebben we na drie maanden zoeken naar betaalbare tickets opgegeven. Dan toch maar weer naar Azië....

De keus viel deze keer op Laos en Cambodja. Helaas waren ook de prijzen van de tickets naar Bangkok niet echt naar wens. Uiteraard reizen we inmiddels met twee tieners, dus op kinderkortingen hoeven we al niet meer te hopen. Het duurde nog eens twee maanden vooraleer we boekten. Pas begin mei vonden we de gewenste vluchten. Vanuit Düsseldorf met Etihad naar Bangkok, met een overstap van 1,5 uur in Abu Dhabi en vier weken later vise versa. En of we er zin in hebben!

15mei landkaart

 

De tijd vliegt
Zaterdag 20 juli 2019. België.

... en wij binnenkort ook! Over dertien dagen stappen we al in het vliegtuig. Maar van stress is (nog) weinig te merken. Het is eerder dat ik me druk maak of ik niet iets vergeet op mijn 'to do' lijstje. Het lijstje is kort, en alle belangrijke dingen zijn reeds gedaan. De paspoorten zijn nog geldig, de inentingen hoeven nog niet herhaald, visa hoeven niet op voorhand geregeld te worden, rugzakken en spullen zijn al in huis. Dus weinig reden om te stressen.
De jongens zijn nog maar net terug van hun Kazou-vakanties, en vertrekken morgen nog voor tien dagen op Chiro-bivak. Dat wordt dus veel wasmachines draaien op die ene dag voor vertrek...

Jaan liet gisteren weten volgend jaar toch niet meer met ons mee te willen als we weer een hele maand gaan. Hij ziet zijn lief nu veel te lang niet. Troost je jongen, zo'n reis doen we niet elk jaar!

 

Ready for take off
Donderdag 1 augustus 2019. België.

Uiteraard liep de stress de laatste dagen voor vertrek toch nog wel even op... Audits op het werk, thuiskomst van de jongens met bergen wasgoed, en de 'to-do's' die ik mezelf opleg. Maar uiteindelijk heb ik vandaag zelfs nog tijd gehad om de auto te wassen!
De rugzakken staan klaar en het huis is gereed voor een vakantie-slaapje. Als de wekker ons morgen op tijd wakker maakt, begint morgenvroeg ons nieuwe avontuur.

1aug bagage

 

Blij weerzien in Thailand.
Maandag 5 augustus 2019. Bangkok, Thailand.

De vlucht verliep voorspoedig maar dertien uur vliegen hakt er hoe dan ook in. Na bijna 24 reisuren komen we aan in het drukke Bangkok. Gelukkig staat onze chauffeur al keurig met een naambordje te wachten. De zwoele hitte valt als een warme deken over ons heen. Onze kamer in Siam Guesthouse ll is al gereed en om 09.00 uur (onze biologische klok staat nog op 04.00 uur) vallen we uitgeput neer op onze bedden.

Als de wekker ons twee uur later wekt sleuren we onszelf bruisend Bangkok in. We pakken de bus naar de Chatuchak markt en scoren onze eerste souvenirs. Met name het vintage gedeelte van de markt is erg leuk. We vullen onze buikjes met Thai food in de foodcourt en nemen de eerste tuktuk van deze reis terug naar het hotel. Het voelt allemaal heel vertrouwd dus het acclimatiseren verloopt voorspoedig. We proberen onze vermoeidheid nog af te spoelen in het zwembad maar de avond valt vroeg.

5aug markt

Zondagochtend gaat alweer vroeg onze wekker. Om 7.00 uur worden we al verwacht voor een echte 'Co van Kessel fietstocht'. Na enige relativering bij aankomst (hoe naïef van mij om te denken dat we als gezin alleen met een gids zouden fietsen), vertrekken we al spoedig met drie andere Nederlandse (hoe kon het ook anders) gezinnen en onze Thaise gidsen Tina en Poppie op pad. De tocht duurt vijf uur, maar door het gezapige tempo is het verre van vermoeiend. We fietsen door smalle straatjes en over drukke wegen, over beton en over modder, langs het water en door de velden, we zwaaien naar kleine kinderen en bejaarden, we bezoeken tempels en varen met boten en schuiven tot slot aan voor een heerlijke Thaise rijsttafel....

5aug fietstocht

's Avonds maken we ons klaar voor een wedstrijdje Thaiboxing. Kijken, welteverstaan. Onder luid geschreeuw en gejoel van een overvolle zaal kijken we toe hoe twee mooi gespierde lijven elkaar het licht uit de ogen slaan en stampen. Pfff... Niet echt mijn ding!

Na het nodige geslenter op Khao San Road zijn we wel toe aan wat ontspanning. Chris en ik kiezen voor een voetmassage, die onverwacht eindige met een heftig stukje nek- en rugmassage. De jongens speelden op safe en kozen voor een scrubbehandeling in een vissen-voetenbad! Rest ons nog onze rugzakken te pakken, want maandag vliegen we alweer door naar Laos!

 

Sabaidee Laos!
Donderdag 8 augustus 2019. Luang Prabang, Laos.

Na een vlucht van anderhalf uur uit Bangkok komen we maandag 5 augustus aan in Luang Prabang in Laos. We checken in bij Manichan Guesthouse en maken een praatje met de Amerikaanse eigenaar Andy en en zijn Laotiaanse vrouw Venus. Het guesthouse ligt vlakbij de ochtendmarkt en de avondmarkt dus we weten wat ons te doen staat die avond. Op zoek naar een pinautomaat ontdekken we dat al onze bankpassen geweigerd worden; Het zweet, dat al lang was uitgebroken door de temperaturen hier, brak nog eens extra uit. Gelukkig lukt het Chris uiteindelijk om bij bank numero 6 te pinnen met zijn Visakaart. En rijk dat we ons voelden! Met maar liefst 200.000.000 Kip op zak trekken we de avondmarkt op.

De volgende dag staan de Kuang Si watervallen op het programma. De grootste van Laos volgens de reisgids. Gelukkig heeft het een paar dagen ervoor nog goed geregend dus er is veel water bij de bron. Voor we bij de watervallen arriveren leidt de weg ons nog door een beren-opvangcentrum. De beren hebben blijkbaar ook last van de hitte, want we liggen er loom en lui bij. De watervallen zijn prachtig. Mooi groenblauw water en omdat we er op tijd arriveren is het nog helemaal niet druk. We hebben al heel wat watervallen gezien, maar deze is echt de moeite.

8aug waterval

We vervolgen onze weg naar het Kuang Si Butterfly Park (www.laosbutterflies.com). Een klein maar gezellig park waar een Nederlands koppel zijn best doet de bevolking te leren dat de aanwezigheid van vlinders veel zegt over de gezondheid van de omgeving. Een mooi project, en we zijn dan ook blij dat we tot nu toe in Laos al heel veel vlinders hebben gezien.

Daarna brengt de tocht ons bij de Keo waterval. Deze is veel minder bekend maar daarom niet minder de moeite. De waterval zelf is veel kleiner, maar de poelen erom heen zijn paradijselijk mooi en we vertoeven dan ook met veel plezier op de schommels die boven de poelen hangen.

De volgende stop is bij een waterbuffel-boerderij. Samen met gids Tijn (wat in het Laotiaans 'Licht' betekent), voeren we varkens en konijnen en mogen we de waterbuffels melken, wassen en borstelen. Na al dat harde werken trakteren we onszelf op een heerlijk ijsje van waterbuffelmelk.

's Avonds bezoeken we het Big Brother Mouse project. Tussen zes en acht komen kinderen en jongeren hier samen om Engels te oefenen met toeristen. We worden bij aankomst hartelijk ontvangen en in een overvolle ruimte worden we alle vier gekoppeld aan een Laotiaanse jongere die ons enthousiast de oren van ons hoofd vragen! De gesprekken gingen over van alles en nog wat. Een erge leuke ervaring.

Daarna eten we onze eerste Larb. De nationale specialiteit van Laos, maar volgens ons niet meer dan een bord gehakt met wat sla.

Onze tweede dag in Luang Prabang plannen we om het rustig aan te doen. LP is een fijne stad om wat rond te hangen. Mooie tempels, veel marktjes en gezelligheid. Het is echter een stuk warmer vandaag, dus nadat we de velen trappen hebben bestegen naar de That Phu Si tempel en hebben genoten van het prachtige uitzicht nemen we snel een tuktuk naar zwembad La Pistoche, het is vergane glorie, maar wel lekker toeven met deze hitte.

Tijdens het avondeten worden we verrast door onze eerste echte Aziatische moesson regenbui. En wat voor een! Een groepje Chinezen naast ons aan tafel valt als eerste ten prooi aan de lekkages van het bouwvallige afdakje. Ze schuiven steeds dichter bij ons aan tafel maar als ook bij ons de glazen zich spontaan weer beginnen te vullen vluchten we luid lachend met z'n allen op zoek naar droge oorden! Ongelooflijk hoe een bui van twintig minuten zoveel blank kan zetten!

Onze laatste avond in LP brengen we nog een bezoek aan de Wat Xieng Thong tempel. Tijdens ons bezoek verzamelen de monniken, waarvan vele niet veel ouder zijn dan Jaan en Tijn, zich in de tempel voor een 'dienst'. We begrijpen uiteraard weinig van de monotone Laotiaanse gezangen maar sfeervol is het alleszins!

8aug monniken

 

Een drekkeltige himmelfart
Maandag 12 augustus 2019. Vang Vieng, Laos.

Een 'drekkeltige himmelfahrt', zo zou mijn oma onze busreis op 8 augustus van Luang Prabang naar Vang Vieng genoemd hebben. Stuiterend met z'n vieren op de achterbank van een half afgebroken busje met zeventien zitplaatsen en 26 passagiers! Okee, we hadden zitplaatsen, hetgeen fijn was voor een trip die zes en een half uur duurde. Maar we hadden betaald voor een VIP-bus met airco. Met open raampjes en de letters VIP groot op de voorruit moesten we het doen. De blauwe plastic zakjes die bij aanvang van de reis uitgedeeld werden spraken voor zich. Het duurde dan ook niet lang voor onze buurman zijn zakje onder luid gerochel vulde en met een sierlijke boog het raam uit zwierde.... En hij was niet de enige. Gelukkig bleven wij van alle misselijkheid gespaard en werden we 6 1/2 uur later slechts moe-gezeten en flink door elkaar geschud langs de weg uit de bus gezet.

Ons guesthouse Maylyn (wederom met dank aan Kathleen) lag aan de andere kant van de rivier en het duurde dan ook enige tijd vooraleer we begrepen waarom de tuktuk chauffeur zoveel voor zijn rit vroeg. De gammele brug over de rivier moest namelijk ook betaald worden. Maar gelukkig blijkt het guesthouse een goede keuze. Prachtig gelegen in een weelderige tuin vol exotische planten. Onze kamers (de jongens hebben tot nu toe steeds een eigen kamer gehad) hebben een ruime veranda en kijken uit op de rijstvelden, omlijst door de prachtige karstgebergtes. We gooien onze spullen op de kamers en lopen richting centrum. Dat valt behoorlijk tegen na de gezelligheid in Luang Prabang. We besluiten dan maar om onszelf te trakteren op heerlijke pizza's bij Pizza Luca, vlak bij ons hotel. En tot groot vermaak van de kids wordt moeders ego gestreeld door een groep Thaise mannen die met haar op de foto willen!

12aug uitzicht

Voor vrijdag stond tuben gepland. Dé attractie van Vang Vieng. Drijvend op een dikke binnenband de rivier Nam Song af. Niet echt spectaculair, al zijn er in 2011 nog 27 doden gevallen tijdens deze schijnbaar onschuldige activiteit! Maar die doden vielen meer door het zware feestgedruis waarmee het tuben toen nog gepaard ging. Om de honderd meter was er wel een bar waar de alcohol niet geschuwd werd, en vele ladderzatte zielen zagen de gevaren van rotsklimmen en -springen helaas niet meer zo helder. Gelukkig heeft de overheid ingegrepen en gebeurt het tuben nu onder toeziend oog van een gids. Ook al dobber je maar wat doelloos rond, genietend van het prachtige uitzicht, toch was ik niet helemaal relaxt. Tijn werd bij de tweede stroomversnelling meteen al uit zijn band gekatapulteerd, en onze gids bleef maar roepen dat we dan weer links en dan weer rechts moesten blijven. Ik werd er maar nerveus van en mijn pijnlijke schouder was ook niet echt blij met al het gepeddel. Ik leek ook veel trager te drijven dan de rest want ik bungelde steeds achteraan. Tot overmaat van ramp verloor ik mijn bril in het bruine rivierwater. Maar al met al was het zelfs in de regen een grappige activiteit en hebben de jongens zich kostelijk vermaakt met hun heldhaftige moeder.

12aug tuben

De dag erna (zaterdag 10 augustus) hebben we fietsen gehuurd. We overwogen scooters, maar onze Thailand-scooter ervaring staat nog vers in ons geheugen dus we hielden het (tot grote spijt van de jongens) toch maar bij fietsen. Onze eerst stop is bij een grot. Het pad gaat over in Tarn-achtig riviertje met veel keien, dus we laten de fietsen achter en gaan te voet verder. Onze verwoede pogingen om de schoenen droog te houden lopen op niets uit dus wordt het al snel een bekentocht. De zon breekt door dus al zwetend ploeteren we onze weg verder naar de grot. Eenmaal aangekomen ontdekken we een donkere grot, waarin met hulp van onze zaklamp ook nog een boeddhabeeld gevonden wordt. Erg benauwd, eng, glad en spannend maar wel de moeite van de mooie wandeling waard.

We vervolgen onze fietstocht tot aan de Pha Ngem Silvercliff Mountain. Daar wacht ons een flinke wandeling naar een uitkijkpunt op 650 meter. Chris en Tijn zien deze inspanning niet zitten, dus Jaan en ik wagen ons er alleen aan. Het was een uitputtingsslag, die liters zweet en flinke beenspierkracht vereiste, maar het was ook de moeite. Het uitzicht op de top was subliem en Jaan en ik waren super trots op onze prestatie!

De derde stop was op wens van Tijn: Blue Lagoon nummer 1. Nummer 2 t/m 6 waren te ver om te fietsen, en daar waren we na het bezoek aan nummer 1 ook niet meer rouwig om. Een prachtige plek, met mooi groen water, maar helaas ook aangelegde glijbanen, tientallen eetkraampjes en honderden Chinezen. De jongens springen een paar keer van een tot springplank omgebouwde boom maar zien ook al snel de lol niet meer in van het koppenlopen... uhhh... zwemmen!

Op de terugweg stoppen we bij Sae Lao EEFA. Een leuk gelegen restaurant waar een soort werkervaringsplaatsen worden geboden voor jongeren. We eten er heerlijke Laotiaanse gerechten en fietsen met een volle buik, slalommend tussen de koeien, weer terug naar ons hotel.

 

Bor Pen Yang
Donderdag 15 augustus. Vientiane, Laos.

Na aankomst in Vientiane afgelopen zondag, checken we in bij Lhouse Hotel. Een beetje 'shabby' en verouderd hotel, maar wel centraal gelegen. Nadat we onze was hebben afgegeven trekken we de stad in. De hoofdstad van Laos is niet echt gezellig, en aangezien de kids willen relaxen op hun schermpjes, kiezen Chris en ik om te relaxen bij de massagesalon aan de overkant. Ieder z'n ding, toch? Een dik uur en een heerlijke massage later breekt er een flink onweer los. We hebben honger, maar door de regen komen we niet verder dan de Laotiaanse Pizzahut. Als we daarna doorwandelen naar de avondmarkt blijkt deze al te zijn afgelopen.

Maandag 12 augustus gaan we de hoogtepunten van de hoofdstad ontdekken. Dat zijn er niet veel, dus dat zou moeten lukken. Onze eerste halte, het koninklijk paleis met museum, blijkt gesloten. Tijdelijke verbouwing. Op naar het volgende: Het COPE Visitorcentre. Dit kleine, bijna kneuterige museum geeft een goed beeld over de gevolgen van de oorlog waar Laos eind jaren zestig in betrokken raakte. COPE staat voor Cooperative Orthotic & Prostetic Enterprise, en ligt naast een klein ziekenhuis waar slachtoffers van bomexplosies worden geholpen met protheses en revalidatie.

Tussen 1964 en 1973 werd Laos meer dan 580.000 maal getroffen door een bomaanval. Dat is 1 bom, elke 8 minuten, 24 uur per dag, 9 jaar lang. Er zijn meer dan 270 miljoen clusterbommen gedropt. Een zo'n bom bezaaid een stuk land van 4 voetbalvelden groot met kleinere bommen, die er uitzien als jeu de boules ballen. Bijna 30 procent van deze bommen, is niet geëxplodeerd. Er lagen na de oorlog dus nog zo'n 9 miljoen schadelijke bommen verspreid over het land. Nog dagelijks worden er mensen, vooral kinderen, slachtoffer van deze bommen. Tijdens de oorlog vielen er zo'n 50.000 doden en gewonden. Na de oorlog nog eens 20.000 door alle ongelukken met de 'restbommen'.

De volgende stop is bij Patuxai. Hier is de Franse invloed duidelijk zichtbaar. Het is een slap aftreksel van de Arc de Triomph. Mogelijk speelde het slechte weer mee, maar wij waren er niet van onder de indruk. Dus snel weer verder. Via de Wat That Foun naar de Pha That Luang. De grootte van de stupa en de boeddha's blijven indrukwekkend, al horen we al steeds vaker: 'Gaan we nu alweer naar een tempel?'... Tijdens ons bezoek arriveert er een groep monniken. Geen idee waarom zij in zo'n grote getale aanwezig waren, maar leuk voor de foto's (zowel wij van hen als zij van ons!).

15aug monniken

's Avonds bezoeken we opnieuw de avondmarkt. Gezellige drukte, met een kitsch kinderkermis en aerobic voor de bejaarden langs de oever van de Mekong. We aanschouwen dit tafereel vervolgens nogmaals vanuit de rooftop-bar Bor Pen Yang, hetgeen 'no worries' betekent. Een goede omschrijving van de sferen waarin we verkeren...

Maandag laten we het noorden des lands achter ons en vliegen we naar Pakse in het zuiden. Maar voordat we de vlieger opstappen is er nog tijd voor een bezoekje aan de Kua Din ochtendmarkt. Geen plaats voor zwakke magen. Na een veel te duur maar erg lekker Frans ontbijt heb ik zelfs nog tijd om een pedicure te bezoeken. Met zachte voetjes en kersenrood gelakte nageltjes stap ik 's middags in een vliegtuig niet groter dan een grote touringcar richting zuiden.

 

Vrijdag 16 augustus 2019. Pakse en Champasak, Laos.
Waterval, zweet en regendruppels

Na een korte voorspoedige vlucht naar Pakse staat het busje van Phubachian Golf Resort al op ons te wachten. We checken in en ondanks de regen vertrekken de jongens meteen richting zwembad. De foto van de glijbaan op de website moest gecheckt worden. En ja hoor: goedgekeurd! Samen met Coco en Stijn uit Nederland amuseren ze zich tot sluitingstijd in het water. Aangezien het resort nogal afgelegen ligt eten we aldaar. We blijken naast het andere Nederlandse gezin de enige gasten te zijn dus we schuiven samen aan tafel. Een gezellige avond waarbij de nodige reisavonturen de revue passeren!

15aug eten

De dag erna (dinsdag 14 augustus) gaan we weer op waterval-trip. Na een stop bij een koffiehuisje rijden we door naar Tad Samak. We zijn niet echt onder de indruk, maar we hebben natuurlijk al enkele erge mooie watervallen gezien deze reis. Dus snel door naar de volgende: Tad Yeuang. De verwachting is niet echt hoog, mede door het slechte weer maar deze waterval verrast ons! We dalen af naar de helft van de waterval waar de meeste mensen eindigen voor een fotostop. Wij besluiten onze regencapes aan te doen en verder af te dalen. De capes wapperen wild om ons heen en het voelt alsof we onder de douche staan met de kleren aan.

Jaan waagt zich als enige tot nog een niveau lager, onder aan de waterval. Hij moet veel kracht gebruiken om staande te blijven. Wat een ongelooflijk natuurgeweld, de kracht waarmee het water naar beneden buldert en de wind en regen die daardoor ontstaat! Een geweldige ervaring, die me herinnerde aan mijn trip naar de Niagara watervallen zo'n 30 jaar geleden.

De derde waterval, Tad Fan, verbaasde ons weer op een andere manier. Toen we aankwamen waren de twee watervallen onzichtbaar door de laaghangende wolken. Maar na enkele minuten trok alle nevel op en was de natuurkracht in volle glorie zichtbaar. Voor enkele minuten toch. Toen verdween ze weer achter een gordijn. En dat schouwspel herhaalde zich keer op keer.

15aug waterval

Ook al was het niet mogelijk te zwemmen bij de watervallen (terwijl dat wel was toegezegd) was het een leuke dag. Op de terugweg maken we nog een stop op Phou Salao mountain. Een reusachtige boeddha blikt hier over het dal van Pakse. Mooie uitzichten in een spirituele omgeving.

‘s Avonds schuiven we weer bij Anne, Giel, Coco en Stijn aan tafel en verbazen ons nog maar eens over het gebrek aan Laotiaanse efficiëntie in de keuken. Giel ontvangt zijn maaltijd 35 minuten nadat wij onze borden allang leeg hebben!

Woensdag de 15e nemen we de bus naar Champasak. Na nog geen uur verlaten we de bus en zet een soort van catamaran-achtige ferry ons af aan de andere kant van de Mekong. De vriendelijke eigenaar van Khamphouy guesthouse voorziet ons van fietsen en we beginnen vol goede moed aan onze tocht naar Vat Phou. Onze eerste Khmer tempel en zeer de moeite. We hadden allen de fietstocht wat onderschat. Zeker omdat onderweg de zon doorbrak en het zweet daardoor behoorlijk gutste. Gelukkig werden we op de terugweg weer goed schoongespoeld door een heuse moessonbui!

 

Eilandgevoel
Zondag 18 augustus 2019. Don Khone, Si Phan Don, Laos.

Donderdag 16 augustus stappen we terug op de boot en in de bus naar Si Phan Don. Si Phan Don is een verzameling van 4000 eilanden in het uiterste zuiden van Laos. De eilandjes zijn ontstaan doordat de Mekong zich hier splitst in vele kleinere stroompjes. Wij gaan naar het eiland Don Khone omdat de reisgids ons belooft hier zeker het relaxte eilandgevoel te kunnen ervaren waar we onze andere reizen altijd zo van genieten. Als we aanmeren blijkt ons hotel, Sengahloune Villa, naast de pier te liggen. Lekker makkelijk, dus snel inchecken en eiland verkennen. Er rijden op het eiland geen auto's dus dat geeft meteen een relaxte sfeer. Wel valt ons op dat het er primitief is. We bekijken uiteraard alles met westerse ogen, en dat is niet altijd de beste manier. Maar waarom je de kuilen en gaten op het hoofdpad van klei niet opvult met zand en stenen, maar liever dagelijks slalomt over een modderpad vol diepe regenplassen blijft ons verbazen.

18aug stroomversnelling

Het echte eilandgevoel blijft uit. Het eilandje is charmant, maar de gezelligheids-touch en het palmbomengevoel ontbreken. Het bruine Mekongwater nodigt ook niet uit om erin te plonzen maar gelukkig kunnen we gebruik maken van een zwembad van een collega-hotel een paar honderd meter verderop.

De tweede dag op het eiland kiezen Jaan en Tijn ervoor om bij het zwembad te blijven. Chris en ik huren fietsen en hobbelen en glijden over modderpaden naar het Somphamit waterfall park. Wederom worden we verrast door de verscheidenheid aan watervallen. Al zijn het hier meer supergrote stroomversnellingen, de kracht ervan is weer enorm. De hoeveelheid stromen die hier hun weg vinden over een enorm uitgestrekt gebied is indrukwekkend. We fietsen daarna nog verder naar een plek waar de irriwaddy dofijn nog voorkomt. Het is echter niet het juiste seizoen om deze zoetwaterdolfijn te spotten. Daarnaast blijken er hier nog maar drie (!) te leven. Te oud om zich nog voort te planten dus een verdrietige toekomst in het verschiet. We fietsen terug naar het hotel en worden weer overvallen door een fikse regenbui. Al hebben we onze regencapes bij ons, de pratsj spuit tussen onze tenen!

18aug relaxen

's Avonds maken we een mooie wandeling door de rijstvelden. Ondergaande zon, spelende kinderen, waterbuffels en mensen die op het land werken. De eilanden in de Mekong geven een authentiek stukje Laos weer. Ook al kregen we niet het bountygevoel, het was er heerlijk toeven. We drinken nog een laatste Lao Lao (Chris toch....) en maken we ons klaar voor Cambodja.

 

Stempelen en tempelen
Donderdag 22 augustus 2019. Siem Reap, Cambodja.

Zondag 18 augustus staat in het teken van verplaatsen. We verlaten Laos en trekken naar Siem Reap in Cambodja. Een traject van zo'n 350 kilometer, waar we volgens de planning twaalf uur over zouden doen. Inmiddels begrijpen we waarom. Je rijdt in totaal zo'n zes uur. De rest van de tijd besteed je aan wachten, wachten en wachten. We worden maar liefst 3x overgeplaatst naar een ander busje met andere reisgenoten. De andere reisgenoten zien we dan de volgende stop weer terug. Waarom we verschillende keren verdeeld en weer samengevoegd worden over diverse busjes is totaal onduidelijk. Maar het is verspilde energie om die logica te begrijpen. Evenals de situatie dat iedereen het busje uit moet, het busje en de chauffeur 25 meter verderop gaan staan wachten en wij een uur later weer in hetzelfde busje moeten instappen. Gelukkig hebben we leuke reisgenoten en lukt het om de humor ervan in te blijven zien!

Een ander staaltje Aziatische werkverschaffing zien we bij de douane. We moeten allemaal uit het busje en onze chauffeur rijdt weg. We lijken ons in no-mans-land te begeven en een norse man in uniform dirigeert ons naar een loket. Hier betaal je 2 dollar per persoon om Laos te mogen verlaten. Aan dit ene loket zitten drie personen om deze dollars in ontvangst te nemen en een stempel zetten. Dan lopen we door over een braakliggend terrein om het echte douanegebouw te betreden. Het ziet er indrukwekkend uit maar de werkwijze is eerder lachwekkend. Loket 1: Je moet twee identiek dezelfde papieren invullen. Loket 2: paspoort en pasfoto afgeven. Stempel zetten. Loket 3: 35 dollar betalen en stempel zetten. Loket 4 sla je over want daar zit degene die de stempels in je paspoort zet. Loket 5: Je ontvangt je paspoort weer terug en mag het gebouw verlaten. Net als ik probeer alle papieren en paspoorten weer netjes opgeruimd in mijn tas te stoppen, roept er nog een stem uit een verderop gelegen loket 6: Passport please! Och ja, paspoortcontrole. Natuurlijk, die hadden we nog niet gehad!

We mogen blij zijn dat we in het laagseizoen reizen want we waren slechts met een tiental personen bij de grensovergang. Ik geef het je te doen als hier rijen staan.

De tweede helft van de reis gaat iets vlotter en om 20.00 uur 's avonds komen we aan in Siem Reap. De tip van Kathleen om in Okay 1 Villa te verblijven was een goede. We begeven ons naar het dakterras waar we kunnen zwemmen en eten. Een ding valt meteen op: de prijzen liggen hier veel hoger dan in Laos. En het feit dat de Cambodjaanse Riel hier door elkaar wordt gebruikt met de dollar, maakt dat berekenen van de kosten ingewikkeld is. Dus laten we het ons maar gewoon smaken zonder te veel te rekenen!

De dag erna trekken we naar de tempels. Het hoogtepunt van Cambodja, het grootste tempelcomplex ter wereld en een van de wereldwonderen dus de verwachtingen zijn hoog. We kopen een drie dagenpas, aangezien een twee dagenpas niet bestaat! Onze eerste stop is bij Angkor Wat. Ik verbaas me in eerste instantie over het kleine aantal toeristen. Niks geen rijen, geen koppen lopen en mogelijkheid genoeg om foto's te maken zonder ongewenste gezichten erop. De tempels zijn enorm groot en we verdwalen in de prachtig bewerkte galerijen rondom. We klimmen naar de top en genieten van het uitzicht. Magisch. Het blijft onbegrijpelijk hoe zo'n staaltje vakwerk in de 11e en 12e eeuw gebouwd is, zonder enige vorm van motorische of elektrische hulpmiddelen.

19aug tempel

De tweede stop is bij Ta Prohm. Dit complex is met name bekend uit de film van Tomb Raider met Lara Croft. Het is hier drukker dan bij Angkor Wat maar zeker zo indrukwekkend. Megagrote bomen groeien er door en over de tempels. Een mysterieuze plek.

Nummer 3 van vandaag is de Bayon tempel van Angkor Thom. Deze wordt ook wel de tempel met de gezichten genoemd. Het is inmiddels al later op de dag dus het strijklicht geeft een extra dimensie. Wederom een prachtig stukje meesterwerk.

22aug angkorwat

Onze tweede dag staan nog 5 tempels op de planning: Preah Khan, Neak Pean, Ta Som, Pre Rup en Prasat Kravan. De eerste, derde en de vierde kunnen ons bekoren. De overige twee maken niet meer zoveel indruk. Na twee dagen zijn we blijkbaar wel een beetje uitgetempeld.

We hadden de jongens beloofd vandaag ook nog naar het warmuseum te gaan dus Lyna, onze tuktuk chauffeur zet koers richting een ietwat armzielige, stoffige verzameling van roestige oorlogsvoertuigen en wapens. Maar de jongens vonden het geweldig en lieten zich zelfs niet weerhouden door de regen die inmiddels weer losbarstte.

Die regenbui was de hevigste die we tot nu toe meemaakte. Op de terugweg veranderde de straat in een kolkende beek en onze tuktuk kon niet meer bij ons hotel geraken. We werden een straat verder in de hevige regen afgezet en vervolgden onze weg te voet door het water dat inmiddels op sommige plekken tot boven de knieën kwam! Het leverde hilarische beelden op, al huiverde ik bij alles wat ik onder water rond mijn benen voelde bewegen..... Rond ons dreven plastic flessen, slippers, kokosnoten en veel andere ondefinieerbaar materiaal. Maar ik maakte me meer zorgen over alle ondefinieerbare zaken onder water die ik niet kon zien maar wel voelde!

Onze laatste dag in Siem Riep is een relaxt dagje. Tijn blijft in het zwembad bij zijn Nederlandse vriendjes en wij gaan met z'n drieën naar de markt. 's Middags wordt de blog bijgewerkt, een handwasje gedaan en het vervolg van de reis bepaald. 's Avonds gaan Tijn en ik nog naar een Cambodjaans circus. Een project voor kansarme kinderen die een mooie acrobatische show geven. Zeker voor de turners onder ons een leuke voorstelling!

Vanmorgen stonden we braaf om 9.00 uur te wachten op onze bus naar Phnom Penh. Tot de mededeling kwam dat de bus pas om 12.30 uur zou vertrekken. Geen probleem. Wij wachten nog wel even. Wachten is inmiddels onze tweede natuur geworden.

 

Achter prikkeldraad en tralies
Zondag 25 augustus 2019. Phnom Penh, Cambodja.

De busrit naar Phnom Penh was er een voor flashpackers: backpackers met luxe! Een bus van Giant Ibis met wifi, een stewart, oplaadpunten voor de gsm en snacks. En aangezien de bus nog niet voor de helft vol zat hadden we ook nog eens alle ruimte. De 5,5 uur vlogen dan ook voorbij.

Ons guesthouse RS II was niet echt geweldig en voor het eerst sliepen we met z'n vieren op één kamer. Effe wennen dus aan elkaars gewoontes! :-)

De volgende dag ging niet 'leuk' worden, dat wisten we op voorhand. Zien, horen en tot je door laten dringen dat maar liefst 3 miljoen van de 8 miljoen inwoners van Cambodja door Pol Pot en de Rode Khmer werden afgeslacht, is niet echt iets om je op te verheugen. Maar het was wel nodig om dit land beter te begrijpen.

Dus bezoeken we een van de vele Killing Fields die Cambodja telt, Choeung Ek. De Nederlandstalige audiotour leidt ons over het terrein waar na de val van Pol Pot eind jaren 70, de massagraven van duizenden mensen werden ontdekt. De kuilen in het landschap verraden de plekken waar hun lichamen als vuil werden gedumpt. De aanblik van de zogenaamde baby-boom doet me rillen, ondanks de brandende zon en de hitte. Het monument van alle opgegraven schedels doet iedereen zwijgen. De lachende stemmen van de kinderen op het ernaast gelegen schoolplein staan in schril contrast met de gebeurtenissen op deze lugubere plek.

25aug prikkeldraad

Daarna bezoeken we nog S21, Tuol Sleng. Een oud schooltje dat door de Rode Khmer werd gebruikt als gevangenis en martelkamers. Ik bespaar jullie de gruwelijke details, maar alleen al de aanblik van de duizenden foto's die gemaakt werden van alle mannen, vrouwen en kinderen die hier opgesloten zaten was zeer beklijvend.

25aug jarig

De dag erna vieren we het leven! Om precies te zijn Tijns 14e verjaardag! We bezoeken het Phnom Tamao Wildlife Rescue Centre, een opvangcentrum voor inheemse wilde dieren. Sil uit Opglabbeek zou jaloers zijn op zo'n groot stuk land! De Nederlandse Aram en zijn Khmer vrouw Vathana van Betelnut Tours leiden ons rond door het park en vertellen ons de achterliggende verhalen bij alle dieren. Sommige dieren kunnen helaas niet meer worden teruggezet in de vrije natuur en zijn inmiddels erg gewend aan mensen. Zo voederen we olifant Lucky en geven we gibbon Cooky een rugmassage! Vathaya kookt een overheerlijke lunch voor ons en we horen de trieste verhalen van tijgers, luipaarden, beren en apen die ooit als huisdieren werden gehouden. Een vermoeiende maar leuke dag. En Tijn kreeg zelfs een kaart gemaakt van olifantenpoep van onze tourleiders!

25aug olifant

Zondag 25 augustus is het alweer tijd om de hoofdstad te verlaten. Het idee was om de trein te pakken (het enige treinspoor dat nog in gebruik is), maar om tijd te winnen kiezen we toch weer voor de flachpacker-bus. We reizen naar Kep, aan de kust. Hopelijk werkt het weer mee en kunnen we toch nog wat beach-sfeer opsnuiven!

 

Problem solved
Donderdag 29 augustus 2019. Kep en Koh Kong, Cambodja.

Zondag 25 augustus komen we, na wederom een flashpacker busrit van zo'n vijf uur, aan in Kep. De hoop op mooi weer aan de kust is ons al tijdens de reis ontnomen. Het regent al de hele middag en ons hotel Auberge al la Plage is alleen bereikbaar met natte voeten door een gevormde beek voor de ingang. De kamer valt tegen. Geen airco, klein, bedompt, vochtig, een ventilator die niet werkt. Tussen de buien door gaan we teleurgesteld op zoek naar en restaurantje. Het enige dat we vinden zijn rijen van overdekte bamboe-vlonders langs de zee, zonder tafels of stoelen. Het had meer iets weg van een tentenkamp. Bij gebrek aan iets beters nemen we plaats en bedenken dat we nu wel geld uitsparen door 'als de Khmer' te eten. Uit de kippensoep vist Tijn eerst een hart, vooraleer hij voorzichtig van de bouillon durft te proeven. De gegrilde octopus is heerlijk en aangezien het inmiddels keihard regent blijven we nog lang hangen, liggend op de bamboematten en hangend in de hangmatten. Al met al nog niet zo'n slechte plek, totdat we de rekening vragen. We moeten maar liefst 41 dollar betalen! Zo duur hebben we de hele reis nog nooit gegeten.

Na een volledige dag regen staan we 's maandags op met een waterig zonnetje. We maken ons klaar voor een wandeling door Kep National Park. We weten dat we bij de entree inkom moeten betalen, maar zijn al van tevoren de weg kwijt. We klimmen en klimmen en net als we op willen geven bereiken we de top van de berg. Met het geluid van gibbons op de achtergrond beginnen we aan de terugtocht. Op veel grote insecten en hagedissen na zien we geen dieren, maar de wandeling was de moeite.

29aug KepNP

Op de terugweg staan we ineens bij de ingang. Een vriendelijke meneer vraagt ons naar onze tickets die we dus niet konden overhandigen. Dus moesten we alsnog betalen om het National Park uit te gaan! We maken een stop bij hotel La Bout du Monde, en vullen ons vochtgehalte met prachtig uitzicht over de baai.

's Middags trekken we naar het strand. We zwemmen in de regen in de zee en de jongens graven een zand-jacuzzi. Het feit dat we de enige bleekhuiden zijn op het hele strand maakt ons al een bezienswaardigheid op zich, maar de gigantische kuil van de jongens heeft nog meer bekijks!

's Avonds gaan we naar de krabmarkt. Dat is de bekendste troef van Kep. Helaas zijn we aan de late kant en is de meeste krab al verkocht. We eten nog gegrilde inktvisjes en phad thai met krab en voor we terug gaan naar onze bedompte hotelkamer springt Tijn nog even de zee in voor een nightswim!

We zijn niet rouwig om Kep te verlaten. Het is een klein, authentiek dorp maar er valt niet veel te beleven. Aangezien de trip naar Bangkok in een keer te lang is, boeken we een busticket naar Koh Kong. Helaas rijden er geen Ibis bussen op dit traject, maar we beloven ons een minibus met airco en maximaal vijftien personen. Dat was ook zo, tenminste de eerste tien kilometer tot in Kampot. Daar moeten we de eerste keer overstappen. Dat er nog twee buswissels volgen weten we dan gelukkig nog niet. De tweede minibus is al met aanzienlijk mindere luxe. Airco lijkt nauwelijks te werken en de vering lijkt ook te ontbreken. De wegen zijn grotendeels niet geasfalteerd en de staat van de wegen is erbarmelijk. Een en al gaten en modder. We slingeren van links naar rechts over de weg om de grootste kuilen te ontwijken. Probleem is dat de tegenliggers dat ook doen. Ik onderdruk mijn gedachten die wederom op zoek gaan naar een logica, logica die aantoont waarom de hoofdweg richting Thaise grens niet verhard wordt. Of toch alleszins de gaten worden opgevuld. Een enorme kuil katapulteert deze gedachte en ik geef me over aan de Cambodjaanse manier van transport.

Een paar uur later komen we totaal door elkaar geschud aan bij een soort van wegrestaurant. Weer allemaal de bus uit en wachten. Geen idee hoelang en waarop, want dat kan niemand je vertellen. We treffen in Cambodja sowieso zelden iemand die een beetje Engels kent. Een uur later blijkt dat we moeten instappen in een andere bus. Alleen blijkt dat die bus al vol zit. Als schapen staan wij te wachten op een oplossing, terwijl de chauffeur niet begrijpt waarom wij niet willen instappen. Hij dirigeert ons met koffers en al de bus in, plaatst een paar krukjes van 20 centimeter hoog in het gangpad, start de bus en vertrekt. Tsja, wat doe je dan?

Na maar liefst acht uur hobbelen komen we aan in Koh Kong. We maken hier eigenlijk alleen maar en stop omdat de rit direct door naar Bangkok te lang is. Twaalf uur zeiden ze, maar dit stuk zou ook maar zes uur duren. We hebben onszelf beloond met een iets duurder hotel, Oasis Resort. Na onderhandelen met de tuktuk-chauffeur worden we voor de poort afgezet. Alleen, die poort is gesloten. We roepen en rammelen aan de poort en uiteindelijk lukt het iemand uit zijn namiddagslaapje te wekken. Maar de poort wordt niet voor ons open gemaakt. Het enige woord dat we begrijpen is 'No'. Er wordt nog iemand bijgehaald. Nog een keer 'No'. Er wordt druk overlegd en gebeld en we wachten op het resultaat. Uiteindelijk wordt er gebeld en krijgen we de gsm overhandigd. Via de telefoon wordt er in gebrekkig Engels verteld dat we mogen blijven slapen, maar dat we geen eten kunnen krijgen. Prima, als we maar kunnen neerploffen. We zij stik kapot!

Eenmaal door de poort zien we waar we zijn terecht gekomen. Ook al is het ietwat vergane glorie en zou een opknapbeurt op zijn plaats zijn, het is een heerlijke plek. We zijn de enige gasten, dus we voelen ons direct thuis. We duiken het zwembad in en zijn alle reisperikelen al snel vergeten!

29aug kohkongzwembad

We voelen ons hier zo relaxt dat we besluiten nog een nacht bij te boeken. We zouden eigenlijk op woensdag al doorreizen naar Thailand, maar besluiten donderdag in een ruk door te gaan naar Bangkok. Net als we op woensdag met Harry de tuktuk-driver naar de mangroves willen vetrekken, vragen de drie medewerkers van ons resort ons of we met hun mee willen lunchen. De pot schaft visjes, octopus en kikker. Tijn houdt het bij rijst, Jaan en ik peuzelen een gegrild octopusje op en Chris waagt zich aan een kikkerbil en een stuk van een groter soort octopus. Met een mond vol inkt zijn we blij dat we weg moeten, onze tuktuk staat te wachten!

29aug krabmarkt

Koh Kong ligt aan een soort delta met veel verschillende waterwegen en eilandjes. Aangezien het gebied langs de zee ligt is er eb en vloed, en liggen sommige delen land gedeeltes van de dag onderwater. Een bizar mangrovelandschap, met grillige en mysterieuze begroeiing zijn het resultaat. We maken een leuke wandeling over een verhoogd wandelpad en plonzen 's middags weer ons privé zwembad in.

29aug kohkongmangrove

Onze laatste dag in Oasis Resort vertrekt onze bus naar Bangkok pas om 14.00 uur. We luieren nog wat aan ons zwembad, spelen nog een spel dart, testen onze kwaliteiten nog eens aan de pooltafel en nemen afscheid van Cambodja. Zeer onwerkelijk dat we overmorgen alweer naar huis moeten vertrekken.

Oh ja, gisteren liepen we op straat en lagen daar opeens allemaal geldbiljetten. De kids begonnen meteen alles op te rapen en na 63 biljetten dachten we even heel erg rijk te zijn. Maar helaas was het omgerekend maar net anderhalve euro!

 

One night in Bangkok
Vrijdag 30 augustus 2019. Bangkok, Thailand.

De trip van Koh Kong naar Bangkok verliep goed. Uiteraard blijft een rit van zeven uur vermoeiend maar uitgaande van het ergste viel het mee. De grensovergang verliep ook vlot. Het is duidelijk te merken dat we weer op Thaise bodem zijn. Veel minder rotzooi op straat en glimlachende gezichten. Ons hotel Adagio ligt in de wijk Sukhumvit. Een druk gebied met veel hoogbouw, wolkenkrabbers en winkelcentra. Tsja, die 2x zoveel inwoners als heel België zullen toch ergens moeten wonen in Bangkok. We hebben een gezellige kleine studio maar zijn te moe om nog veel te ondernemen. We gaan nog wat eten en kruipen het bed in.

30aug bangkokhotel

Vrijdag 30 augustus is de dag van ons vertrek. Aangezien we pas 's avonds vliegen, trekken we overdag de shoppingmalls in. Jaan en ik laten ons nog eens goed onder handen nemen door een Thaise masseuse. Dat was niet echt ontspannend te noemen. De shoppingcentra geven ons het gevoel dat we al terug in Europa zijn dus al gauw wordt het hangen, internetten en vervelen. Om 17.00 uur nemen we de skytrain naar het vliegveld alwaar we Azië vaarwel zwaaien. We hebben genoten. Het was weer een geweldige reis!

Bangkok familiefoto

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!