Liever een dure camping in de stad
Zaterdag 8 april 2017. Adelaide, Australië.

Vroeg op en richting Adelaide. Een uurtje voor Adelaide had ik een gratis camping gezien. Na een aardige rit daar aangekomen blijkt, aan zee, aan wad te zijn en is de zee erg ver weg. Daarnaast is het 30 graden en erg stoffig. Jan Willem vindt het helemaal niets en eigenlijk heeft hij ook echt gelijk. We besluiten door te rijden naar Adelaide. De camping daar is aardig duur, maar we hebben nog een gezellige middag. Een wandeling naar Melbourne Street, daar een ijsje en biertje. En ook even afgekoeld in het zwembad van de camping. Die was zo koud dat toen we Veeres beentjes erin deden ze alleen maar zei: ‘huuuuu huuuu huuuuu huuuu’. We hebben haar daarom er maar niet helemaal in gedaan.

De Ozzie way
Zondag 9 april 2017. Adelaide, Australië.

De volgende ochtend vroeg een wandeling door de botanische tuin van Adelaide gemaakt. Het was er erg mooi. Daarna nog even door de stad gewandeld en weer terug naar onze camper. Om 12.30 hebben we bij een Fish en chips toko in Port Noarlunga afgesproken aan zee. We ontmoeten daar Jack en zijn vriendin Briana en dochters Daisy en Bridget. Jack ken in van mijn backpackreis langs de oostkust van Australië. Dat was acht jaar geleden. In die reisperiode leerde deze Engelsman de Adelaidse Briana kennen en woont sindsdien in Adelaide. We kopen fish en chips en gaan met zijn allen op het strand zitten. Bridget is een maand jonger dan Veere maar ligt voornamelijk op haar rug en doet niet zoveel. Veere kruipt daarom Daisy van twee maar achterna en eet zand, heel veel zand. We laten het maar toe, het zand ziet er schoon uit.

Campings zijn vrij duur in Adelaide en aangezien het erg gezellig is besluiten we onze camper voor het huis van Jack en Briana te parkeren. We hebben een hele gezellige avond, ze hebben een hele grote red snapper voor ons gekocht en oesters. Veere blij dat ze daar het hele huis rond kan kruipen en ze hebben ook twee honden waar ze achteraan kan kruipen. Echter de hele grote zwarte hond vindt kinderen erg leuk, loopt naar Veere toe en ze krijgt een lik over haar hoofd. Toen was het helemaal klaar, huilen, huilen en nog eens huilen. Dit is weer precies zo'n moment dat we weer beseffen dat ze echt nog maar een baby is. Normaliter doet ze al zo 'volwassen' en stoer en kan al zo veel. Maar op zulke momenten is het echt weer een baby van maar 7.5 maand. De honden worden buiten op de patio gezet en Veere kan weer naar hartenlust kruipen.

Regen, regen en ook nog harde wind en een uitgestorven plaatsje
Maandag 10 april 2017. Nhill, Australië.

De volgende ochtend na een bak koffie en thee het slechte weer trotseren. Het waait erg hard. 's Ochtends een erg mooie rit door de Adelaidse wijngaarden en daarna een lekker ontbijt in Strathalbyn. Verder doorrijden door wind en heel veel regen richting de Grampians. Gezien het slechte weer zo ver mogelijk doorrijden. We komen uit in Nhill. Een lelijke camping in een uitgestorven dorp.

Via een kleine wandeling door een bos en langs een meer (wat beide mooier is dan we verwachten) gaan we het stadje in en komen we uit bij een hotelbar, waar het naar oud tapijt en hout ruikt. Overgenomen door Aziaten, alle locals (8) drinken er een biertje en kijken AFL (Australian Football League) en wij ook. Veere kruipt weer alle kanten op.

De Grampians
Dinsdag 11 april 2017. The Grampians, Australië.

De volgende ochtend rijden we door naar de Grampians en komen we nog langs Pink Lake, dit blijkt echt roze te zijn en er zit veel zout in.

In de Grampians aangekomen blijkt het vrij koud en we maken een muts voor Veere van een sok. Daarna doen we een mooie wandeling naar watervallen. Het begin is alleen maar naar beneden via vele trappen. We zien mensen omhoogkomen helemaal buiten adem en afgepeigerd. Niet een fijn beeld dat wij dat ook moeten gaan doen. We lopen nog een heel stuk verder naar ook de tweede waterval, het is een prachtige wandeling door de vallei.

Ik wil graag de wandeling uitlopen, zeker gezien al die trappen die ik anders op zou moeten. Jan Willem gaat terug en ik loop door met Veere in de draagzak. Bij het eindpunt komen Jan Willem, Veere en ik tegelijk aan. Jan Willem met de auto en wij aan het einde van de wandeling. We gaan door naar een uitzichtpunt, ook daar kunnen we een wandeling doen, deze is een stuk korter en bij het einde prachtig uitzicht over de bergen van de Grampians.

Daarna gaan we weer naar onze 'bush' camping. Daar zien we kleinere donkere kangoeroes, normale kangoeroes en emoes. Aan het einde van de dag besluiten we nog een wandeling naar het meer te maken. Het is een aardige wandeling van anderhalf uur en aangezien we over een weggetje liepen waar je niet mocht lopen kwamen we niemand tegen. Onderweg zagen we een vos en een slangenhuid van wel meer dan een meter. Toch wel verontrustend! 's Avonds hebben we gekookt op ons kampvuur, duurde lang maar lukte wel.

Een beetje zon in de Grampians
Woensdag 12 april 2017. The Grampians, Australië.

Op en richting Halls Gap. Dit blijkt een leuk plaatsje in de Grampians met wat winkeltjes en een grote speeltuin. We gaan met Veere de speeltuin in en maken op een barbecue bacon en eggs als ontbijt. Daarna een wandeling langs Venus baths, een leuke wandeling met mooie uitzichten en Veere kan nog even op de rotsen spelen. Het is half bewolkt en in de zon heel erg lekker weer.

Daarna gaan we naar een nieuwe camping in de Grampians. Ook deze is mooi in het bos, echter het is hier moeilijker zoeken naar hout om te branden voor het kampvuur. We beginnen het vuurtje samen met de buren en besluiten er weer op te koken. Nadat we samen met Veere hebben gegeten en zij ligt te slapen is het tijd voor marshmallows.

Erin en weer eruit: The Great Ocean Road
Donderdag 13 april 2017. Port Campbell, Australië.

We gaan vroeg op weg richting de Great Ocean Road. We moeten tanken en dit is de eerste keer dat ik twijfel of we wel op tijd een benzinepomp tegen gaan komen. Gelukkig is dat wel zo, een benzinepomp die via creditcard werkt, welke niet op de kaart stond. In Warrnambool doen we boodschappen we en gaan nog even met Veere naar een speeltuin. Ze krijgt het voor elkaar om daar face first van een kleine hoogte in het zand te vallen, heel vervelend een gezicht vol zand dat aan de zonnebrandcrème plakt. Maar naar wat spoelen met water en wat gehuil speelt ze verder.

Daarna beginnen we The Great Ocean Road. Elke 300 meter is er een uitkijkpunt of bezienswaardigheid. Voor Veere is dit het vervelendste ritje. Ze moet telkens in haar autostoel zitten voor een paar minuten, dan is ze blij eruit te mogen, waarna ze er weer huilend in moet. Ook wij hebben dit niet zo goed bekeken want het zou maar een klein uurtje naar de camping zijn waar we wilden lunchen. Met alle stops duurde dit een stuk langer. Maar wat was elke stop toch mooi. Woeste zee, hoge golven, rotspartijen, grotten, je kon het allemaal goed bekijken. We voelen ons wel een beetje Aziaten. Telkens weer uit de auto, foto's maken, en weer in de auto naar het volgende punt voor foto's.

Na een hele boel mooie plekken komen we bij de camping in Port Campbell aan. Het is een hele fijne camping met goede faciliteiten, direct aan een rivier en strand. We nemen nog een biertje in een kroeg waar Veere het kruipen 'onder iets' ontdekt en is niet meer onder de pooltafel vandaan te krijgen.

Gratis kamperen
Vrijdag 14 april 2017. Lorne, Victoria, Australië.

We willen vroeg vertrekken naar de Twaalf Apostelen maar het lukt niet helemaal. Eenmaal daar aangekomen blijken we sowieso allang niet de eersten. Ze zijn erg mooi, maar ik vind niet dat deze trekpleister nou zoveel mooier is dan de rest van de kust. We rijden door naar een punt waar we een stuk langs de kust kunnen wandelen, met de Twaalf apostelen op de achtergrond.

Daarna gaan we lunchen en laten we Veere spelen in de speeltuin in Apollo Bay. Onderweg natuurlijk ook weer vele stops op de Great Ocean Road gemaakt. Voor vandaag heb ik een gratis camping uitgezocht en daardoor raak ik enigszins in de stress. De twijfel of het wel wat is en of er wel plek is, vind ik voor mezelf niet stressvol maar wel omdat Jan Willem en Veere er ook nog zijn. We zijn daarom al rond 14.00 uur bij de camping en het is eigenlijk best mooi. Vrij dicht aan de weg, in het bos, met een stuk strand en rotsen op steenworp afstand. Achteruit de berg op inparkeren lukt niet en krijgen slippende banden, vooruit gaat prima.

We gaan direct naar het stukje strand waar we Veere helemaal haar gang laten gaan. Resultaat: handen vol zand eten en door de zee en rivier kruipen. Ze is doorweekt en ze begint weer met 'huuu huuu huuu'. Ja inderdaad ze komt erachter dat de zee en rivier toch wel koud waren :). Daarna gaan we een stuk over de rotsen lopen waar we vissers zien. Jan Willem probeert ook weer, heeft de hele tijd beet en vangt uiteindelijk een vis. Nadat wij op bed liggen, rond half acht, horen we dat we nog vele auto's deze natuurcamping op komen en het blijkt op een gegeven moment ook dat we onze plek delen.

Regen, schoonmaken, inpakken
Zaterdag 15 april 2017. Melbourne, Australië.

Afgelopen nacht veel regen gehad en continue geklets van de buren gehoord. Ze hadden de pech van een lekke tent en daar moesten toch twee personen in slapen terwijl de andere twee in de auto sliepen. Het miezert nog steeds en gaan vroeg op pad voor ontbijt in Lorne. Daarna rijden we door naar Melbourne waar we helemaal in het noorden op een camping staan. We springen het licht verwarmde zwembad in en vermaken ons alle drie uitstekend. Daarna kruipt Veere uren terwijl wij beginnen met het opruimen, inpakken en schoonmaken van de camper.

Souvenirs
Zondag 16 april 2017. Melbourne, Australië.

De volgende ochtend gaan we stug door. Ik moet het onderste bed weer in elkaar zetten en alle beddengoed en dergelijke moet opgeruimd worden. Daarna de camper wassen. We hebben beide nog nooit zelf een auto gewassen (door de wasstraat natuurlijk wel, maar nooit met de hand). We komen erachter dat het best leuk is, maar welke programma's voor de borstel of hogedrukspuit nou het beste zijn en in welke volgorde weten we niet. Op een gegeven moment besluiten dat de camper vanbinnen en buiten nu schoner is dan we hem hadden gekregen en leveren we hem in. Een grote opluchting voor mij als ik hoor dat we de volledige borg terugkrijgen. Een aantal steenslaggaatjes in het vooruit stond niet op de eerste check en ook al waren ze er misschien al wel, daar hadden ze moeilijk over kunnen doen.

We bestellen weer een Uber en gaan zo naar ons hotel. Er blijkt geen receptie maar via een telefoontje krijgen we een code die op de voordeur en hotelkamerdeur werkt, ideaal. We lopen naar het centrum van Melbourne waar het superdruk is. Na een snel rondje door een mall, lekker pizza geluncht terwijl Veere in de draagzak slaapt. Daarna door naar Queen Victoria Market waar we twee souvenirs kopen voor Veere, een Australische footy T-shirt en een in elkaar te zetten houten kangoeroe. Kangoeroes zijn natuurlijk het dier wat we het meeste hadden gezien en meegemaakt.

Daarna in een kroeg afgesproken met Daniël, een vriend van Jan Willem die hij tijdens zijn reis door Canada acht jaar geleden had ontmoet. We drinken wat biertjes, Veere kruipt wat rond en slaapt wat en we bestellen eten. Daarna ga ik met Veere terug naar het hotel, want het is bedtijd. Jan Willem en Daniel gaan daarna nog naar een Australian Football League wedstrijd (helaas de club van Daniel verloor) en nog even op stap naar bandjes luisteren. Jan Willem vertelt dat ook het nachtleven van Melbourne erg gezellig is.

Lekker eten, laatste dag
Maandag 17 april 2017. Melbourne, Australië.

Vandaag zijn we lui. Veere was al om zes uur wakker, hebben haar op de grond gezet om te kruipen en staan en zelf blijven we lekker liggen. Wat is het toch fijn dat Veere nu weer alle ruimte heeft om zichzelf te vermaken. Ze kraait het uit van plezier! Daarna lekker met zijn drieën ontbijten in Smith Street waar we vlakbij in een hotel zitten.

We zijn vandaag van alles van plan, het strand, botanische tuinen etc. Maar eenmaal weer bij het hotel wordt het luieren, laten Veere even een goed middagdutje doen en wij in bad. Ook weer de koffers goed inpakken want dit is dan toch echt dat laatste dag voor we naar huis gaan. Daarna spreken we af met een vriendin van mij Siân, die ik van het backpacken in Nieuw Zeeland ken, acht jaar geleden. Zij is door haar vriend uiteindelijk terecht gekomen in Melbourne. We gaan met zijn vieren gezellig bij een shared dining (wat helemaal hip is in Melbourne) genaamd Rice Paper Scissors eten. Het eten is heerlijk, een geweldige laatste avond!

20 poepluiers op een 20-urige vlucht
Dinsdag 18 april 2017.

Vroeg op en nog een keer alle tassen pakken. Veere poept momenteel alle luiers vol en we hebben toch nog een nieuw pak nodig. Of dit nu door de Australische melk komt weten we niet, maar met een terugvlucht van twintig uur best onhandig.

Deze ochtend wandelen we via de Fitzroy Gardens naar de botanische tuin van Melbourne. Het is heerlijk weer aangenaam warm, maar zeker niet te heet.

Daarna met een Uber (we zijn hier aardig gewend aan geraakt) naar het hotel om de tassen te pakken en daarna richting het vliegveld te gaan.
De eerste vlucht duurt nu wat langer omdat we uit Melbourne komen. De vlucht gaat prima en Veere slaapt nog even in haar bassinet met een sarong erover. Daarna vlucht twee, Veere valt goed in slaap maar wordt stipt 7.00 uur Melbourne tijd wakker, op een moment dat het hele vliegtuig in diepe slaap is. Ze vindt het flauw dat ze niet mag brabbelen en spelen en gaat daarom miepen. Een paracetamol doet wonderen, ze wordt weer rustiger en valt nog eens drie uur in slaap. Als ze dan wakker wordt is het merendeel in het vliegtuig ook een filmpje aan het kijken dus is het prima om te gaan spelen.

Dit keer komen we na 27 uur in ons huis aan. We kunnen niet aan Veere zien of ze het herkent, maar leuk vindt ze het wel, ze kruipt alles af, gaat overal aan optrekken, doet alles in haar mond en hoort geen één keer 'Nee' of 'Bah'.