Slapen in een ‘huisje’
Dinsdag 28 maart 2017. Perth, West Australië.

Vanaf de camping in Lancelin was het nog een kleine twee uur rijden naar Perth. Het inleveren van de camper ging goed en met een taxi zijn we naar ons appartement ‘The Peninsula Serviced Appartments’ gereden. We hebben een mooi drie kamer appartement en het is even wennen om zoveel ruimte om ons heen te hebben. Vera en Stan rennen vrolijk door de kamer en Vera zegt het wel fijn te vinden om weer in een ‘huisje’ te slapen.

Nadat alle tassen zijn uitgepakt zijn we met de openbaar vervoer boot naar het centrum van Perth gevaren. Ons appartement is vlakbij de pier waar de boot vertrekt en binnen tien minuten zijn we de Swan River overgestoken. Eenmaal in het centrum valt op dat er veel activiteiten zijn. Er is een grote speelfontein waar kinderen kunnen uitleven, een draaimolen en er is een festival ‘The Landing’ met muziek en veel eetkraampjes. We besluiten ernaartoe te gaan en genieten even later in de zon van een lekkere Thaise maaltijd. Dat doet ons denken aan het begin van onze reis, Thailand... Dat lijkt alweer lang geleden! Uiteindelijk hebben we drie avonden genoten van het festival.

festival (400x300)festival2 (225x300)

We verblijven in totaal vier nachten in het appartement in Perth en wennen aan het leven zonder camper. Het reizen met een camper is ons heel goed bevallen, maar het is ook wel fijn om het toilet ‘gewoon’ te kunnen doortrekken zonder het te legen, het water niet bij te hoeven vullen en via een hindernisbaan 's nachts naar het toilet te gaan (bukkend van de trap af, over de kussens heen naast het bed van de kindjes en weer terug ;-)).
Vera en Stan slapen naast elkaar in eenpersoonsbedden die we tegen elkaar aan hebben geschoven. We hadden verwacht dat ze zouden moeten wennen aan de andere situatie, maar ze hebben zonder problemen geslapen.

aquarium (225x300)boardwalk (400x300)

In Perth is een gratis busservice, met vier verschillende lijnen. Uiteindelijk blijkt het minder soepel te verlopen dan verwacht doordat o.a. de halte wegens werkzaamheden is vervallen en de lijn die we wilden nemen in het weekend niet in gebruik bleek te zijn. Al met al hebben we behoorlijk veel gelopen, wat in de warmte met twee kleine kinderen toch niet heel ideaal is. Uiteindelijk hebben we een kerk bezocht, zijn we met de metro en de bus naar het aquarium geweest, hebben we Kings Park en de dierentuin van Perth bezocht. Vera en Stan hebben zich ook lekker uitgeleefd met het spelen in de fonteinen en de speeltuin naast de pier. Het waren heerlijk ontspannen dagen, met veel zon en lekker eten.

skyline perth (400x300)fonteinen (224x300)

 

Een wereld van torens en pratende taxichauffeurs
Vrijdag 31 maart 2017. Dubai.

Na vier dagen was het tijd om Australië gedag te zeggen. We hadden een erg late vlucht en vertrokken pas om 22.20 uur richting Dubai. Vera en Stan wisten dat ze in het vliegtuig mochten slapen en deden dat keurig. Stan viel al voor het opstijgen in slaap en Vera net daarna. Het was een lange vlucht (elf uur), waarvan de kindjes ongeveer acht uur hebben geslapen. Ook al hebben we zelf weinig geslapen, het is toch redelijk snel gegaan.

We komen vroeg (5.15u) aan in Dubai en gaan met een taxi naar ons hotel. Direct is duidelijk dat dit een compleet andere wereld is. Overal waar we kijken hoge torens, nauwelijks groen en de taxichauffeur kletst de oren van ons hoofd. Hij geeft uitleg over de 'must sees' van Dubai, vertelt dat er 'zero crime' is en dat alles nieuw is (gebouwd in het jaar 2000). Natuurlijk is ons tweedaags bezoek volgens hem veel te kort en zouden we langer moeten blijven.

dubai2 (400x300)

In het hotel ‘Hilton The Walk’ blijkt dat we door het toch wel erg vroege tijdstip nog niet in onze kamer kunnen. Ze bieden een andere kamer aan, zonder zeezicht maar met een glimp van de haven. We vinden het na de lange vlucht en de gebroken nacht wel heel fijn om direct op de kamer te kunnen en besluiten dat het zicht van de kamer van ondergeschikt belang is. Nadat we ons hebben opgefrist en de belangrijkste spullen weer een plekje hebben gegeven, zijn we gaan genieten van een heerlijk luxe ontbijt. Er is een speelhoek voor de kinderen, wat toch extra rust geeft voor ons.

dubai (400x301)

Daarna naar het strand gegaan en gezwommen in de zee. Er zijn best veel mensen, waaronder opvallend veel Russen. Na de lunch hebben we het zwemmen voortgezet in het zwembad. Heerlijk om zo bij te komen van de lange vlucht en het tijdsverschil met Australië (vier uur vroeger).

De tweede dag wilden we eigenlijk naar een waterpark. Dit blijkt toch wel heel duur te zijn en we verwachten dat Vera en Stan voor veel attracties nog te klein zijn, waardoor we besluiten niet te gaan. We hebben nog even gedacht om een bezoek te brengen aan een aantal bezienswaardigheden van Dubai, maar we hebben het idee dat dit voor de kinderen minder geschikte activiteiten zijn. Daarnaast zijn we toch wel wat vermoeid en vinden we het fijn om te relaxen bij het zwembad. We genieten van lekkere cocktails en hapjes, met een diner middels 'roomservice' als afsluiter. Vera en Stan hebben samen de grootste pret in een bad vol schuim en het laatste nachtje van onze reis is een feit.

 

Weer thuis: ‘How are you?’
Zondag 2 april 2017. Haarlem, Nederland.

We hoeven pas om 12.00 uur van de kamer en kunnen de laatste ochtend lekker rustig aan doen. Het inpakken van de spullen is dit keer zo gebeurd. Voor de laatste keer zeggen we onze slaapplaats ‘gedag’ en vertrekken met een taxi naar het vliegveld van Dubai. We hebben Vera en Stan de afgelopen dagen langzaam voorbereid op de terugkeer naar huis. Vera zegt dat ze de vakantie leuk vond, maar vindt het ook fijn om ‘eindelijk’ weer terug naar huis te gaan. Ze zegt mensen van thuis te missen, zoals opa en oma en haar vriendinnetje van het kinderdagverblijf. Als we vragen wat ze het leukst vond, zegt ze: ‘Het spelen in de speeltuin!’ Heerlijk, meer is eigenlijk niet nodig.

terugreis (225x300)terugreis2 (400x300)

We zijn inmiddels helemaal gewend aan het vliegen met de kinderen en onze laatste vlucht verloopt prima. Vera en Stan slapen onderweg even en vermaken zich met de televisie. Het is jammer dat onze reis nu is afgelopen, maar het is tegelijkertijd fijn om weer naar huis te gaan.
Op Schiphol zijn Vera en Stan wat beduusd bij het weerzien met opa en oma. Ze hebben duidelijk even wat tijd nodig om weer te wennen. Het duurt niet lang, voordat Vera haar geleerde Engels wil demonstreren en ze vraagt trots aan opa en oma: ‘How are you?’
We kwamen laat in de avond thuis en Vera en Stan wilden natuurlijk even het huis bekijken. Al snel vlogen de knuffels weer in het rond, maar ze gingen na korte tijd lekker slapen.

aankomst (400x299)

We kunnen terugkijken op een geslaagde reis en het was echt een geweldige ervaring om dit met ons gezin mee te mogen maken. Het was van tevoren spannend hoe het zou zijn om te reizen met kleine kinderen, maar het is voor ons boven verwachting goed gegaan. Voor een dergelijke reis is het reizen met een camper volgens ons de enige manier die voor kleine kinderen geschikt is. Het geeft rust (en enorme vrijheid) om je eigen 'huis' bij je te hebben. Het is fijn om te merken dat het na tien weken 24/7 in elkaars aanwezigheid nog steeds heel goed voelt om samen te zijn. We hebben enorm veel gezien, gedaan en beleefd in een mix van onze wensen en de behoeften van onze kinderen. Gelukkig zijn er geen grote dingen misgegaan. We zijn allemaal niet ziek geweest en hebben de kinderen naast enkele blauwe plekken en schrammen geen grote kwetsuren opgelopen.
Het zal voor de kinderen wennen zijn om thuis weer in hun eigen bed (en slaapkamer) te slapen. Daarnaast zijn we benieuwd naar hun reactie op afwezigheid van ons. Als Pascal of ik even weg waren, vertelden Vera en Stan soms dat ze ons hadden gemist. Dat wordt nog wat als we weer aan het werk gaan!

 

Tips voor andere ouders

Voor degenen die overwegen om ook (voor het eerst) op reis te gaan met kleine kinderen, is het misschien leuk om onze bevindingen m.b.t. bagage en dergelijke te delen.

Wij hadden twee 'backpacks' mee en drie losse rugzakken als handbagage. Dit is voor vier personen natuurlijk niet zoveel en we moesten keuzen maken in wat we mee konden nemen. We hebben ervoor gekozen om geen buggy mee te nemen, wat goed heeft uitgepakt. De kinderen hebben allebei veel gelopen en doordat er geen buggy beschikbaar was, werden ze hier ook tot gestimuleerd. Natuurlijk betekent het dat je minder verre afstanden kunt afleggen en wat vaker moet pauzeren, maar dit vonden wij geen probleem. De zwemvesten hebben we wel af en toe gebruikt, maar waren achteraf niet noodzakelijk. Toch zou ik deze de volgende keer weer meenemen, want je wilt gewoon niet misgrijpen als het om veiligheid gaat. We hebben niet gebruikt: vier lichtgewicht handdoekjes (er bleken handdoeken bij de camper inbegrepen), een slaapzak voor Stan en rompers. Tijdens de reis zijn we wegens de warmte en het zindelijk worden gestopt met rompers. Aangezien we toch wel een flinke stapel rompers hadden meegenomen, hebben we deze onderweg weggegooid. Zonde, maar elke ruimte die we konden besparen was meegenomen. Verder bleken we goed voorbereid en voldoende passende kleding bij ons te hebben.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!