Maya ruïnes en cenotes
Januari 2017. Balcalar, Mexico.

Teotiuhacan was één van onze eerste stops om de ruïnes te bezoeken. We vonden een camping vlakbij de piramides van Teotiuacan. Dus van daaruit konden we te voet naar de ruïnes. Na het bezoeken van de ruïnes waren de gastjes doodop en besloten we om terug te liften naar onze camping. Dit lukte zeer vlot want al vlug stopte een pick up en mochten we de laadbak in, tussen de verfpotten. ‘s Avonds dan nog gaan uiteten met twee supertoffe Nederlanders, Rieneke en Tijs, die samen met ons op de camping zaten.

Myrthe mocht voor haar verjaardag zelf kiezen welke richting we gingen voor haar verjaardag te vieren. Ze besloot voor Catemaco. Daar ligt de camping La Jungla en het was ook jungle. Een oudere man heeft een camping in zijn tuin tussen de apen en de ara’s. La jungla is gelegen aan een meer en heeft ook zelf verschillende ‘zwembaden’ met een supertoffe en snelle waterglijbaan. Daar zijn we enkele dagen gebleven om onder andere ook Myrthe haar tiende verjaardag te vieren.

Na de rust van Catemaco was het tijd voor de drukte, namelijk Palenque. In Palenque zijn er ook ruïnes te bezichtigen en we kampeerden op enkele kilometers van de ingang. Via een junglepad zijn we dan ‘s anderdaags naar de ruïnes gaan kijken. Voor een keer waren we blij dat het aan het regenen was, want het was er snikheet. Veel volk was er niet ‘s morgens aan de ruïnes dus konden we alles op het gemak bezichtigen. ‘s Namiddags was het dan tijd voor een verfrissende duik in het zwembad.

Volgende ruïne die op het programma stond was Calakmul. Calakmul is de grootste ontdekte Mayastad tot nu toe. Deze ligt vlakbij de grens van Guatemala en daar moet je een lange rit voor over hebben. Maar de rit was meer dan de moeite waard. Aan de ingang van het park (Calakmul ligt in het beschermd natuurgebied) moesten we eerst toegang betalen en dan mochten we verder rijden. De weg liep dwars door de jungle en na twintig kilometer kwamen we uit aan een museum. Dit was niet open wegens verbouwingen maar we mochten er ‘s avonds wel kamperen. Want aan het museum moet je je laten registreren om verder te rijden naar de Calakmul. Volgens de vent aan de ingang was het nog een uur rijden naar de ruïnes en hadden we nog tijd genoeg om alles te bezoeken. Dus zijn we nog verder gereden en na een uur rijden waren we er eindelijk.

Dan begonnen aan het ruïnes maar voor we het wisten was het al sluitingsuur en we hadden de helft nog niet gezien. Dus veertig kilometer terug naar het museum om daar te kamperen en ‘s anderdaags zijn we dan nog een dag naar de ruïnes geweest. De tweede dag hebben we dan al de piramides beklommen waar we overal een prachtig uitzicht hadden. 360° rondom was er enkel maar jungle te zien en niets van beschaving… Die avond zijn we dan nog doorgereden naar de ruïnes van Chicana, die een beetje verderop lagen. Dit was een zeer kleine site maar ook de moeite waard en we konden achteraf gewoon op de parking kamperen.

De volgende dagen bezochten we nog heel wat kleinere ruïnes die ook telkens de moeite waard waren. Op al deze ruïnes was er praktisch geen toerisme en toen we aankwamen aan de ruïnes van Uxmal was het een shock voor ons. De parking stond bomvol bussen en het was er dus ook superdruk. Een vluchtig bezoek en dan gaan afkoelen in een cenote.

Yucatan bestaat uit zeer veel cenotes (zijn ondergrondse grotten met water) en deze staan allemaal in verbinding met elkaar. Wij zijn naar de cenote van Kankircxhe gegaan. Deze lag wat afgelegen waardoor er bijna geen toerisme op zat. We zijn er twee dagen gebleven en in de ochtend en de late namiddag hadden we de cenote voor ons alleen.

Na de cenote was het tijd voor onze laatste ruïne in Mexico, Chitzen Itza. We vonden Uxmal al superdruk maar Chitzen itza was één grote toeristische attractie. Lang zijn we er ook niet gebleven en we zijn dan doorgereden naar de kust.

Tulum is een zeer drukke toeristische badstad en de prijzen van de campings swingen de pan uit. Dus besloten we om te gaan overnachten op de parking van de supermarkt, de Chedraui. Daar stonden er nog enkele andere overlanders en eigenlijk was het nog een leuke bedoening. De dag erop zijn we via Tulum naar Punta Allen gegaan. Dit ligt aan een uiterst puntje en daar was het al stukken rustiger. Ideaal om enkele dagen strandvakantie te houden. Na Punta Allen nog naar Majahual maar daar zijn we niet lang gebleven. De camping zat vol Duitsers en we hadden dan ook meer het gevoel dat we in Duitsland zaten dan in Mexico.

De laatste stop in Mexico was Bacalar. Dit is een prachtige lagune die gekend is voor zijn vele kleuren blauw. De meeste cenotes van Yucatan monden daar ook uit. Bacalar is een zeer toeristisch stadje en gelukkig hadden we een tip gekregen van iemand van een rustige kampplaats. Dit was een Canadees die het openhield maar er zaten geen andere toeristen en dus super rustig. ‘s Anderdaags zijn we met de Canadees dan met zijn boot gaan varen op het meer.

Militaire escorte
Februari 2017. San Ignacio, Belize.

Tja aan de grensovergang naar Belize zal ik niet veel woorden verspillen. Alleen dat het één is die we niet vlug zullen vergeten. En onze eerste indruk van Belize was dus ook verre van positief. Na de grens zijn we doorgereden naar de ruïnes van Lamanaai. Deze liggen op enkele uren rijden van de grens en kun je maar via een dirtroad bereiken. Prachtige ruïnes en met vele Black Howler Monkeys en vogels. Bij de ruïnes is een klein dorpje en bij één van de restaurantjes mochten we in de ‘tuin’ kamperen.

Vanuit Lamanaai konden we niet meer veel verder rijden omdat het noordwesten van Belize allemaal in privé handen is. Dus al de ruïnes die daar liggen kun je niet bezoeken zonder permit. Dus zijn we dezelfde weg teruggegaan en passeerden we dus ook weer Shipyard. Dit is een Menonieten gemeenschap die dus nog volgens de oude principes leven (in onze ogen toonde het meer als een soort sekte dan iets anders). In de jaren 1800 zijn er Duitse families overgekomen die de menonieten gemeenschap gesticht hebben. Ze hebben hun eigen scholen, eigen rechtsysteem, enzovoort. Ze spreken een oud soort Duits en ze mogen geen contact hebben met de buitenwereld. We hebben dat ook ondervonden toen we de weg niet vonden. Toen we de weg wilden vragen draaiden ze allemaal hun hoofd en liepen gewoon verder (achteraf hoorden we dus dat ze niet mogen praten met andere mensen). Ze doen alles nog met paard en kar en iedereen dezelfde klederdracht.

Via de Coastal Highway gingen we naar Cockscomb Basin Life Sanctuary. De Coastal Highway is een dirtroad waar praktisch geen verkeer op zat en waar je eigenlijk door de jungle rijdt. We zagen er vele vogels en plots staken er twee zwarte jaquarandis (een soort zwarte jaquar die met uitsterven bedreigd is) over. Cockscomb Basin Life Sanctuary is een natuur wildlifecentre die vooral veel doet voor het beschermen van de jaquars. We konden daar blijven kamperen en zo zijn we er twee dagen gebleven.

Enkele prachtige jungletochten gedaan en wat is er leuker na zo'n jungletocht om tubing te gaan doen op de rivier. Met een grote zwarte binnenband moest je eerst twintig minuten via een junglepadje tot aan de rivier gaan. Dan de rivier op in de band en drijf je de rivier af met alleen jungle rondom je. Vijfenveertig minuten later was er dan een punt waar je af moest en via een junglepad kon je weer teruggaan naar de kampplaats.

Vanuit Cockscomb zijn we dan richting Caracol gegaan. Dit zijn Mayaruines die afgelegen liggen in het Maya gebergte net aan de grens met Guatemala. Eerst een dirtroad gedurende een vijfentwintig kilometer en dan kwamen we aan de eerst militaire post. Daar moesten we ons registreren en uitleggen waar we naar toe gingen. Toen we door mochten zijn we eerst naar Thousand Feet Waterfall gegaan in Hidden Valley. Dit is de hoogste waterval van Centraal Amerika en lag op een prachtige plek. Via een vijftien kilometer lange zijweg kon je er geraken en éénmaal daar was het zo mooi dat we er zijn blijven kamperen.

Volgende ochtend vroeg opgestaan omdat we naar de Caracol wilden gaan. De laatste jaren is dit een conflictzone en zijn er zeer veel problemen met de Guatemalteken. Dus je mag enkel naar de Caracols als er een militaire escorte meegaat en die vertrok aan een militaire post veertig kilometer verder. Toen we aan de militaire post kwamen moesten we ons opnieuw registreren en kregen we de mededeling dat we door mochten rijden als we wilden. Normaal moesten we nog veertig minuten wachten tot de escorte vertrok maar er waren juist al een groep militairen vertrokken. Dus we mochten vertrekken maar we mochten niet stoppen onderweg en goed doorrijden onmiddellijk richting de Caracols. Dit was nog eens een dertig kilometer lange rit en toch zijn we één keer gestopt om te kijken naar een krokodil die in de rivier zat.

Eénmaal aangekomen in de caracols konden we de ruïnes bezoeken. En we voelden ons nog nooit zo veilig tijdens een ruïne bezoek als aan de Caracols. Overal militairen en dan een groep archeologen en enkele toeristen. Prachtige ruïnes die ze nog volop aan het uitgraven zijn en vele vogels en Howler Monkeys. In de namiddag dan terug naar de militaire post en om af te tekenen dat we terug waren en dan eens rondgekeken in Augustine, het verlaten dorp waar de militaire post gelegen is. Dit was een bloeiend dorpje maar sedert de onrust en moordpartijen van de laatste jaren is het dorpje nu verlaten. Wel jammer want gans de weg naar dat dorp en Caracol is prachtig en er is ook nog veel te zien. Want net naast Augustin ligt Rio Frio Cave. Dit is en grot (in feite een tunnel) met prachtige rotsformaties waar de rivier doorstroomt. Je zag dat er hier vroeger veel toerisme op zat maar nu is alles rondom zeer bouwvallig.

Na Rio Frio Cave zijn we naar Rio on Pools gegaan. Dit zijn allemaal natuurlijke baden ontstaan uit de rivier. We vonden dit een prachtig plaatsje om te kamperen en we zijn daar dan ook blijven overnachten (we hadden al op voorhand toestemming gevraagd aan de militairen om daar te kamperen en het was voor hen geen probleem). 's Anderdaags zijn we terug gereden naar de bewoonde wereld en zijn we nog naar de Spanish Lookout gegaan. Dit is een ook een soort Menonietengemeenschap maar echt veel was er daar niet te zien. Dan richting San Ignacio om daar onze laatste nacht door te brengen in Belize.