Rugby en waterparadijs
Zondag 30 oktober 2011. Hastings Point, Australië.

In Tin Can Bay ’s ochtends vroeg opgestaan om dolfijnen te kijken die al sinds de jaren vijftig elke ochtend hallo komen zeggen. Je kon ze ook voeren, dus er waren ook veel vogels in de buurt om een visje mee te graaien. En dan is het leuke van onze dochter dat de vogels meesterlijk interessant zijn, die dolfijnen konden haar gestolen worden.

file117253768_sprfile117253771_spr

Die dag zijn we gelijk doorgereden naar Noosa Heads en helaas was het niet altijd lekker weer daar. Dus we hebben een middag in de camper moeten vertoeven (lees dit is geen jaloers stukje tekst… dit was onze eerste verregende middag). Dat was minder, zo een kleine ruimte met een tweejarige die graag buiten wilde rennen. Maar we zijn ook naar Eumundi markt geweest en genoten van de verschillende bandjes, eetstalletjes en de kraampjes. Wat een mooie markt!

De route van Noosa naar Landsborough wilden we doen zonder snelwegen. Dus een mooie route langs de kust en sommige zeer gezellige kustplaatsjes. ‘s Avonds was de finale van het WK Rugby met Nieuw Zeeland in de finale. Die wedstrijd zagen we bij mensen thuis die we in Port Douglas hadden ontmoet... en Kiwi’s waren. De wedstrijd was erg spannend hoewel wij slechts de helft van het spel snappen (als je meer punten maakt dan de tegenstander dan heb je gewonnen…). Nieuw Zeeland heeft met één punt verschil van Frankrijk (de verrassing van het toernooi) gewonnen! Ik kan je vertellen dat je met Keith niet meer kon praten, zo spannend was de wedstrijd. We hebben genoten van de gastvrijheid van deze mensen. Zo aardig om ons een echt bed aan te bieden en gebruik te maken van hun huis (met zwembad). De dag daarop waren we dan ook niet ver van het zwembad te vinden. Maar we hebben ook cultureel gedaan, zijn naar Moroochydore (Cotton Tree) geweest en heerlijk op het strand gelegen.

Het was weer tijd om te gaan, dus nadat ik een aantal Nederlandse woorden had opgeschreven voor Lydia (ze is half Nederlands) hebben we afscheid genomen. Op weg naar Brisbane. De eerste grote stad voor ons. Je merkt gelijk de drukte op de weg en we hebben zelfs even in de file gestaan (wel tien hele minuten). We komen aan op de camping en zeer vertrouwd zien we de familie Beijer. We eten snel en dan weer lekker aan de wijn met hen en Sascha in hun camper met de jongens aan de dvd’s.

De volgende dag vertrekken zij weer en gaan wij op de fiets Brisbane onveilig maken! Zeer geslaagd. Heerlijk een aantal uur gefietst langs de rivier en een paar Japanse gerechten meester gemaakt op West End tussen het yuppige werkvolk. Het ‘no worries’ gevoel was bij deze Aussies totaal niet aanwezig. Bij ons wel! Sascha genoot erg van het fietsen maar heeft zo nu en dan haar prioriteiten. Na de Japanner moest ze uitbuiken en viel (net als papa wel eens thuis op de bank doet) op de fiets in slaap.

file117253774_spr

Brisbane heeft heel veel Theme Parks, maar die slaan wij over zolang Sascha nog helemaal blij wordt van de simpelste speeltuin. Op naar Tweed Heads, maar eerst nog even de bergen in. Want al dat strand, vraagt om een berg. De keuze valt snel op Mount Tamborine. Heerlijk weer die steile weggetjes en 17% stijgen/afdalen, gebruiken we de low gear ook nog eens!

Aangekomen gaan we eerst naar de worm grotten. Ja ja, wij hebben betaald om wormen te zien. Maar geen gewone wormen, nee lichtgevende wormen. Deze beestjes, zo groot als een lucifer, leven alleen hier en in NZ. In het pikkedonker een grot in en daar zijn ze, een sterrenhemel vol. Erg bijzonder, al had Sascha het na tien minuten gehad met het donker en schreeuwde ‘lichtje aan’. Na de wormen de Skywalk gedaan die ons ondanks de mooie wandeling licht tegenviel. We vroegen ons af of dat kwam omdat we zo verwend waren met het zien van Cape Tribulation… Wie weet.

file117253780_spr

We bleven niet in de bergen, veel te koud ’s nachts, dus in de namiddag doorgereden naar Tweed Heads. Op een Big4 camping aan het water gestaan en omdat we in Nieuw South Wales waren beland was het gelijk een uur later. De volgende dag zijn we doorgereden langs de kust en in Cabarita Beach gestopt (tip was: mooi strand, look out waar je grátis walvissen kan spotten). En de tip was waar, het was er super mooi en we hebben twee valwissen langs zien zwemmen. Helaas waren we net te laat om dolfijnen te zien lunchen.

De camping op Cabarita was een beetje krakkemikkig, dus zijn we doorgereden naar Hastings Point waar alweer een BIG4 camping op ons stond te wachten. Alsof ze het er om doen! Deze camping is luxe, met een kinder-zwembad-paradijs inclusief glijbanen, omvallende emmers en heel veel water. Daarnaast een supergrote gamehal en speeltuin. We waren helemaal blij, vooral Sascha. Zij kon wel wat vrolijks gebruiken. Haar laatste speen had ze stukgebeten en ceremonieel weggegooid. Wij hadden aldoor gezegd dat we geen nieuwe konden kopen, want speentjes zijn voor baby’s. Ze gooide haar speen weg en kreeg van ons een cadeautje (super bellenblaas en een pizza bakset van plastic). Ze was helemaal blij en geen greintje spijt… Maar toen kwam de avond…. Gíllen om dat ding en uiteindelijk bij ons in slaap gevallen en ’s nachts nog een paar keer heel hard gehuild. Ook het wakker worden ging gepaard met huilen om de speen en het middagslaapje wilde maar niet. We hopen dat het nog goed komt, anders laten we haar in Oz achter. Papa en mama hebben tenslotte ook rust nodig.

file117253787_sprfile117253788_spr

Morgen verder door naar Byron Bay en dan kijken we weer welke avonturen nu weer op ons pad komen

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!