Benieuwd hoe het nu met ons gaat?
Zaterdag 21 oktober 2011. België.

Weer thuiskomen na acht maanden reizen, daar hadden we eigenlijk allemaal wel naar uitgekeken de laatste weken. Eens de vertrekdatum dichterbij kwam werd er steeds vaker gefantaseerd over wat we allemaal zouden willen doen eens we weer thuis waren. De ene wou graag terug in z'n eigen bed slapen, de andere al het speelgoed thuis weer uitladen of nog eens een lekkere boterham eten en mosselen met frietjes!

Na een heerlijke relaxweek op Bali vlogen we nog voor twee overnachtingen naar Singapore om dan op 24 juni weer naar België te vliegen. Bij het inpakken in Singapore werd alle bagage netjes in de reistassen ingeladen. Er werd heel wat gewogen en weer verstoken maar uiteindelijk kon alles weer mee naar huis en had geen enkele tas overgewicht. Tijdens dat inladen kwamen we wel tot de ontdekking dat we zeven truien vergeten waren op Bali. Dat moest ons dan voor het eerst overkomen op het einde van de reis! Even twijfelden we nog om ze maar op Bali te laten maar er zaten toch twee truien bij waar we erg aan gehecht waren. Dan maar net voor het opstijgen in Singapore nog snel een mailtje gestuurd naar Klaas, de Nederlandse eigenaar van het vakantiehuis op Bali... Ondertussen hebben we ze alle zeven weer terug. Klaas kwam op vakantie naar Nederland, bracht onze truien mee en verstuurde ze vanuit Nederland naar ons thuis. Kwam alles toch nog goed, heel erg bedankt Klaas!

In Zaventem werden we de 25ste juni opgewacht door Dirks broer en co en wachtte ons thuis nog een warm welkom bij de buren (met vrienden, bbq en zelfs taart met vuurwerk). Erg fijn om zo thuis te komen...

Maar zijn we ondertussen weer aangepast?
De kinderen vonden vrijwel meteen weer aansluiting op school en de banden met vriendjes werden meteen weer aangehaald. Alleen voor Dietze voelde alles wat vreemd aan. Hij herkende veel op school en de juffen kwamen hem wel bekend voor maar hij kon niemand meer bij naam noemen en wist zelfs de toiletjes niet meer te vinden. In dat opzicht was de aanpassing voor hem dus het grootst.

Barend en Eward legden eind augustus hun eindtoetsen af op school en konden op 1 september een jaartje hoger starten. Artuur moest een taaltest afleggen (verplicht omdat hij minder dan 220 halve dagen in de derde kleuterklas had doorgebracht) en leert nu lezen en schrijven in het eerste leerjaar. Wijzelf begonnen op 1 juli weer te werken en waren vrijwel meteen weer ingewerkt.

De reistassen (vooral die met souvenirs) bleven nog enkele weken in de woonkamer staan en werden mondjesmaat weer uitgepakt. Ook de postpakketten die we tijdens de reis naar huis hadden gestuurd werden enthousiast weer uitgeladen. Zo waren we telkens weer even terug op reis.

Iedereen was natuurlijk blij om weer thuis te zijn en om in z'n eigen bed te slapen alleen Artuur kon z'n draai zo niet vinden en kwam zowat elke nacht bij ons in bed liggen de eerste zes weken na thuiskomst. Met drie in één bed slapen was dan ook een gewoonte geworden op reis hé.

Ondertussen zitten we weer in de routine maar er gaat geen dag voorbij dat we niet aan de reis terugdenken. Ook de kinderen zijn er nog vaak over bezig en maken tekeningen van hotels op reis, bouwen de Petronas Twin Towers in Kuala Lumpur na met Lego of een bijzonder gebouw in Singapore. Toen we vorige week aan een winkel stopten zei Artuur plots ‘kijk papa, daar zijn wij geweest hé?’ En inderdaad, na goed kijken zagen we dat het raam bekleefd was met een foto van de theeplantages in de Cameron Highlands (Maleisië). Goed gezien jongen! En zo zijn er vele momenten waarop we merken dat ook de kinderen veel geleerd hebben op reis en zijn we er nog meer van overtuigd dat het ook voor hen een prachtige ervaring is geweest. Dat je met heel weinig ook gelukkig kan zijn en dat we het thuis nog zo slecht niet hebben...

We haalden ondertussen al vier maal de krant, blijkbaar vinden mensen het toch bijzonder dat je zo'n reis aandurft met vier kinderen. Wij voelen het eerder aan als iets dat we moesten doen (en met veel plezier deden) en het was nog niet eens zo'n zware opgave ook! Als we de kans hadden zouden we er meteen opnieuw aan beginnen!