Terug naar Chiang Mai
Zaterdag 3 september 2011. Chiang Mai, Thailand.

Het is of de duvel ermee speelt: Tijl is om zes uur wakker en laat luidkeels aan de wereld (en de rest van de hotelgasten) weten dat hij zin heeft in een nieuwe dag. We zijn snel met fles en speen, maar of de buren hier nu helemaal niets van hebben gemerkt...? In de ontbijtzaal gelukkig geen chagrijnige blikken onze kant op. Blijkbaar zijn andere reizigers toleranter dan wij in dezelfde situatie misschien zouden zijn.

Een groep oudere Amerikanen op groepsreis is ook al vroeg uit de veren en biedt Tijl het nodige entertainment. Zoals we inmiddels al bijna gewend zijn, wordt Tijl al snel meegenomen door het bedienend personeel voor een rondleiding door de eetzaal en keuken. We vinden hem na ons ontbijt terug in de armen van een serveerster, waar hij als bedankje voor de goede zorgen een serieuze poging doet haar rekenmachine kapot te maken. Oeps...

Vroeger dan gebruikelijk zitten we in de auto voor het laatste deel van de loep: terug naar Chiang Mai. We genieten nog even van onze eigen auto. Erg fijn dat we kunnen stoppen waar we willen. Tijl heeft zich inmiddels met het autostoeltje verzoend en doet een dutje. Dat het allemaal nog steeds niet echt lekker past en slapen alleen lukt in dubbelgevouwen houding lijkt voor hem geen probleem.

Een uur voor Chiang Mai stoppen we bij een lokaal eettentje langs de kant van de snelweg voor een vroege lunch. Met handen en voeten proberen we duidelijk te maken dat we graag iets willen eten. Geen idee wat we straks op ons bord krijgen, maar we laten ons graag verrassen. Er blijkt een soort soep geserveerd te worden, die Justus zich goed laat smaken. Een leuke ervaring weer.

P1040024P1040041

In Chiang Mai is het even zoeken naar onze accommodatie. We hebben gereserveerd bij Lanna Boutique Village, zo'n zes kilometer ten zuiden van Chiang Mai. Een telefoontje naar de zeer behulpzame manager helpt ons - na de nodige misverstanden over waar we ons nu precies bevinden - weer verder op weg. Via een onverharde soi vol gaten en kuilen bereiken we ons volgende paradijsje: een gloednieuw kleinschalig resort met acht ruime, vrijstaande bungalows in Lanna-stijl. Een waar juweeltje en een echte aanrader! We zijn de enige gasten, dus kunnen heerlijk ons gang gaan. We waren eigenlijk van plan morgen door te reizen naar Bangkok, maar besluiten al snel dat we ons hier nog wel een paar dagen gaan vermaken. Voorlopig heeft Chiang Mai er nog even drie gasten bij.

 

Een uitje naar de supermarkt
Zondag 4 september 2011. Chiang Mai.

We houden ons vandaag rustig. We merken aan Tijl dat hij na twee reisdagen achter elkaar behoefte heeft aan wat rust en stabiliteit. Dat kan hier gelukkig uitstekend. Onze bungalow heeft een aparte woonkamer waar Tijl lekker zijn gang kan gaan en ook het zwembad wordt door ons vandaag goed gebruikt.

Ons enige uitje van vandaag bestaat uit een tripje naar de lokale Tesco voor wat broodnodige boodschappen. Ook dat is hier een belevenis op zich. We zijn precies op tijd voor de dagelijkse aerobic les die op het parkeerterrein wordt gegeven. Leuk: er wordt een deel van het parkeerterrein leeggeruimd, een podium opgebouwd, muziek door de speakers en zweten maar. Wij houden het voor deze keer maar even bij kijken: zelfs de Thai die aan de les meedoen, zweten in deze warmte behoorlijk.

Onze auto bewijst ook nu weer goede diensten. Het resort ligt een stuk buiten de toeristische gebieden midden tussen de rijstvelden en bananenplantages. Er rijden hier weinig tuktuks en songthaews en hoewel de manager van het resort voor een klein bedrag graag bereid is gasten heen en weer naar de stad te brengen, geeft een eigen auto toch meer vrijheid. Het rijden in Chiang Mai is - ook in de spits - behoorlijk goed te doen. Het is hier gelukkig lang niet zo druk en chaotisch als in Bangkok, al schieten de brommertjes wel vaak links en rechts voorbij.

P1040120P1040121

 

Daar bovenop die berg
Maandag 5 september 2011. Chiang Mai, Thailand.

Het heerlijke aan vakantie in een stad waar je al eerder bent geweest, is dat er nog minder hoeft dan anders. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn al bekeken en de dingen die je graag wilde doen, zijn al gedaan. Voor vandaag hebben we dan ook geen speciale plannen. We rommelen wat aan in het resort en stappen na een lang ontbijt met uitzicht over de bergen en welverdiend ochtendslaapje in de auto voor de lunch.

Al rondtoerend besluiten we een bezoek te brengen aan Wat Phra That Doi Suthep, een tempel op een berg die grenst aan de stad. Acht jaar geleden zijn we hier al eens geweest, toen op een motorbike. Vandaag gebruiken we onze auto: minder avontuurlijk, maar wel zo comfortabel. Hoewel veel Thai er geen been in zien om met een baby (en de rest van de familie) op een brommer te gaan zitten, ligt daar voor ons toch wel de grens waar het onveilige vervoersmiddelen betreft waaraan we Tijl willen blootstellen.

Aan de voet van de tempel staat een behulpzame Thai klaar om ons naar een parkeerplaats te dirigeren. We kunnen onze auto kwijt achter een eettentje, tegen een huis, naast een half vergane songthaew, op een smalle oprit. En dat alles voor maar 40 Baht, een koopje! Natuurlijk worden we hier zwaar opgelicht - nog geen 10 meter verder blijken auto's gratis geparkeerd te kunnen worden op de daarvoor speciaal aangelegde parkeerplaats - maar voor die euro moeten we er vooral hard om lachen. Gelijk heeft hij dat hij op zijn eigen manier een graantje probeert mee te pikken van de hordes toeristen die elke dag de tempel in zijn achtertuin komen bekijken. Creatief ondernemen, dat kunnen we wel waarderen.

De tempel zelf is een stuk toeristischer en drukker dan we ons herinneren, maar daarom niet minder mooi. Een grote gouden pagode omgeven door tientallen gouden Boeddhabeelden vormt het middelpunt van de wat. Het is moeilijk daar niet van onder de indruk te raken. Minstens even indrukwekkend is het uitzicht over de stad. Tijl is vooral onder de indruk van de grote bellen (en het geluid dat daar uit komt) die langs de rand van de tempel staan opgesteld. Voor elk wat wils hier dus. Al met al zeker de moeite waard, dit uitstapje.

P1040077P1040049

Huay Tung Tao
Dinsdag 6 september 2011. Chiang Mai, Thailand.

Het regent als we wakker worden. Geen tropische bui zoals die bij het regenseizoen horen, maar een Nederlands aandoend aanhoudend miezerregentje. Geen zwembad of lange wandelingen dus vandaag. In plaats daarvan stappen we na het ontbijt in de auto. Doel voor vandaag is Huay Tung Tao, een aangelegd meer zo'n tien kilometer buiten Chiang Mai.

Het is er op deze doordeweekse dag in het laagseizoen erg rustig. Op een schoolklas Thaise kinderen en het incidentele gezinnetje na zijn we hier de enigen. Rondom het meer zijn drijvende bamboe-hutjes aangelegd waar je kunt eten en drinken. We hebben alle drie nog geen uur geleden het ontbijt achter de kiezen, maar tegen een second breakfast heeft geen van ons ooit nee gezegd. Onder de rieten afdakjes zitten we bovendien lekker droog.

Voor de vorm doen we nog wel de moeite het meer voor een kwart rond te lopen en pas daar in een drijvend hutje neer te ploffen, maar daar houdt het voor vandaag wel op waar het fysieke inspanning betreft. De rest van het rondje rijden we later wel met de auto. We worden echt steeds luier (of is het relaxter?) naarmate de vakantie vordert.

Het is goed toeven in ons eigen hutje dat vanaf de kant via een aantal aan elkaar geknoopte bamboestokken te bereiken is. De mensen van de bediening doen niet zo moeilijk en stappen gewoon kniediep het water in om te vragen wat we willen drinken. Dat kan natuurlijk ook.

Heerlijk is het hier. Het enige dat we hoeven te doen is ervoor te zorgen dat Tijl niet in het water belandt (wat zo af en toe nog best een kunst is) en genieten van het uitzicht over het meer met de bergen op de achtergrond. Niet gek, voor een verregende dag.

P1040111P1040091

Behoefte aan Bangkok
Woensdag 7 september 2011.

Het laatste deel van onze reis is aangebroken. Per vliegtuig verlaten we het noorden van Thailand. Laatste stop: Bangkok (en omgeving). De stad heeft een warm plekje in ons hart, en we zijn benieuwd of we er mét baby ook zo van zullen genieten. We hebben nog een kleine week om dat uit te vinden.

Het oorspronkelijke plan was te proberen een appartement te huren in het gebouw waar we acht jaar geleden een aantal maanden woonden. Helaas: no have this week. In plaats daarvan reserveren we een appartement bij Sathorn Grace Residences. Een prima alternatief. We missen weliswaar het uitzicht over de Chao Phraya Rivier, maar hebben in ruil daarvoor wel een splinternieuwe, ruime suite met woonkamer, slaapkamer, luxe badkamer en keuken. Ook de locatie aan een levendige soi van Sathorn Road is leuk. De soi is vol eetstalletjes en kleine winkeltjes en de skytrain is op loopafstand. Het grote zwembad op het dak met uitzicht over de stad en aangrenzende gym maken het helemaal af. Alweer een schot in de roos: we voelen ons er alledrie al snel helemaal thuis.

P1040152P1040159P1040194

Ook Tijl geniet op zijn manier van de mogelijkheden die het appartement biedt. In zijn geval: zich overal aan optrekken tot staan. Zijn ontwikkeling staat deze vakantie bepaald niet stil. Voor we weggingen, trok hij zich met moeite op aan een lage stoel, nu zijn ook de wasmachine, koelkastdeur (?) en bureau geen brug te ver. Hij doet zelfs een paar voorzichtige stapjes langs de rand van bank of bed en loopt aan de hand opeens een hele kamer door. Ook in de gym doet hij vrolijk mee als Justus zijn workout doet. Hoezo, reizen niet goed voor kinderen?

Als Tijl in bed ligt voor zijn middagslaapje, maken wij heel decadent gebruik van de roomservice voor onze lunch. Heerlijk, dit is echt luxe! Na het slaapje trekken we er met Tijl in de draagzak op uit om de buurt te verkennen. We slenteren door verschillende soi's en halen ons hart op: we zijn echt weer terug in Bangkok. Het Thaise platteland was heerlijk, maar dit geeft weer een heel ander soort energie. Kleine houten huisjes naast wolkenkrabbers, de nieuwste Mercedessen naast songthaews en tuktuks, traditionele ambachtswinkeltjes naast Westerse winkelketens: in Bangkok kan het allemaal. Heerlijk, we hadden duidelijk behoefte aan Bangkok!

 P1040166

Een (nat) pak
Donderdag 8 september 2011. Bangkok, Thailand.

Omdat Justus niet meer zo ruim in zijn pakken en overhemden zit, besluiten we vandaag een bezoek te brengen aan de kleermaker. Met de skytrain gaat dat heel gemakkelijk. Ook hier trouwens geen gebrek aan aandacht voor Tijl. Er worden kiekeboe-spelletjes gespeeld en er wordt regelmatig even in zijn voetjes geknepen.

De kleermaker herkent ons nog en is blij verrast ons in Bangkok te zien. Hij komt regelmatig in Nederland en is een aantal keer bij ons thuis geweest om één van ons een pak aan te meten. Terwijl Justus aan alle kanten wordt opgemeten en we beslissen over kleur, stof en snit, vermaakt ook Tijl zich tussen al deze mooie gekleurde stoffen prima. Van één van de medewerkers krijgt hij een pak koekjes in zijn handjes gedrukt. Ook dat draagt uiteraard aanzienlijk bij aan de goede sfeer. Als hij zich vervolgens met zijn met koek besmeurde handjes probeert op te trekken aan vijf rollen dure kasjmier en zijde, zien we in de ogen van de kleermaker toch iets van paniek verschijnen. Tijl lacht hem nog eens vriendelijk toe, maar wij besluiten hem toch even in de drager te houden. Er zijn grenzen, zelfs in Thailand.

Als we van de skytrain teruglopen naar ons appartement, worden we overvallen door de moeder aller tropische regenbuien. Het komt letterlijk met bakken uit de hemel. Binnen een halve minuut staat de hele soi blank en verandert de stoep in een rivier van wegstromend water. Hallo regenseizoen! De stoep is gelukkig voor het grootste deel overdekt door de luifels van de winkeltjes, maar helemaal droog blijven we niet in dit natuurgeweld. Dat laatste zou ook te maken kunnen hebben met een klein beetje gebrek aan organisatie aan onze kant: de keurig meegebrachte regenkleding ligt nog netjes ergens onderin een koffer in het appartement...

Een oudere Thaise mevrouw die op de stoep een klein eettentje runt, vindt het duidelijk maar niets dat we Tijl hieraan blootstellen. Als we onder haar afdakje even staan te schuilen, gebaart ze ons even te wachten. Een oplossing is snel gevonden: Tijl krijgt bij wijze van capuchon een plastig tas op zijn hoofd en voor ons is er voor ieder een eierdoos. Heel erg aardig, al is het wel duidelijk wie er hier het best - of in elk geval het droogst - van af komt.

P1040135P1040136

Banglamphu en een strooptocht door de soi
Vrijdag 9 september 2011. Bangkok, Thailand

We reizen vandaag een stukje terug in ons verleden voor een bezoek aan Banglamphu, waar we acht jaar geleden een paar maanden woonden. We zijn benieuwd of de buurt erg veranderd is en willen graag alle plaatsen van toen nog eens bezoeken.

Via de rivier zijn we er het snelst. Op het water hebben we geen last van verkeersopstoppingen en express-boten varen af en aan en fungeren als bussen op het water. Het is even zoeken naar de juiste pier (het heeft iets onhandigs dat we de Thaise letters niet kunnen lezen), maar al snel zitten we op de goede boot.

Tijl voelt zich helemaal thuis op het water en heeft pret voor tien, zeker als er voor ons een jongetje komt zitten met een mooie gekleurde pet. Als we even niet opletten ziet Tijl zijn kans schoon. Voor we het weten heeft hij de pet in zijn handen en het jongetje geen pet meer op zijn hoofd. Gelukkig kan hij er wel om lachen. Ook de lange haren van de moeder oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op Tijl uit. Hij gaat zich duidelijk steeds vrijer voelen deze reis...

P1040174

Het is leuk om door Banglamphu te lopen en alle soi's weer opnieuw te ontdekken. Het ziet er allemaal nog precies hetzelfde uit en ook bijna alle winkeltjes zitten er nog. Ook aan de vervuiling van de kanalen is nog niets veranderd. Het ruikt er nog net als toen. Met een bezoek aan de Thaise supermarkt en een blik op Khao San Road als afsluiter houden we het voor gezien en pakken een taxi terug naar 'huis'.

We eten vanavond op straat. Rond etenstijd stroomt de soi vol met allerlei eetstalletjes die de meest verrukkelijke geuren verspreiden. We zijn er al een paar dagen watertandend langs gelopen en vanavond geven we aan de verleiding toe: we gaan op strooptocht door de soi. Een half uur later en zo'n honderd Baht (2,50 Euro) armer hebben we een indrukwekkende voorraad aan plastic tasjes met lekkernijen verzameld. De oogst varieert van sateetjes en gefrituurde kip en varkensvlees tot bananen-roti, papaja en fruitshakes. Heerlijk. Zo lekker hebben we hier nog niet eerder gegeten. Tijl stelt zich zo lang tevreden met een zakje rozijntjes. We wagen hem voorlopig nog maar niet aan voedsel van de straat. Hem wacht in het appartement zelfgemaakte spaghetti, ook lekker.

P1040197P1040198

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!