Het geheim van Vanuatu
Vrijdag 3 juli 2009. Port Vila, Efate, Vanuatu, Polynesië.
De reden dat we Vanuatu als reisdoel hebben gekozen is eigenlijk eenvoudig. In 2006 is Vanuatu gekozen als het land met de gelukkigste bevolking van de wereld. En daar moeten wij natuurlijk heen om te ontdekken wat het geheim van Vanuatu is. Misschien kunnen we het meenemen naar Nederland.
We hebben een kindvriendelijke accommodatie op het hoofdeiland Efate geboekt bij Port Vila, de hoofdstad van het eiland. Een goede keuze blijkt al snel. Het appartement ligt aan een lagune waar je kunt snorkelen, kayakken en zwemmen. Er is een zwembad, een grote speeltuin met zandbak, klimrek, schommels, grote trampoline en zelfs een heuse kabelbaan.
Yanick wil ook graag kayakken. Eerst maar eens met mama kijken hoe het gaat, daarna gaat hij zelf aan de slag. En het lukt warempel zeer goed. Met een grote kayak en grote peddel kan hij zich prima redden. Bochtje naar links, bochtje naar rechts, geen probleem. De eerste dag heeft hij drie uur achter elkaar gekayakt, hij kan er geen genoeg van krijgen. 's Avonds vraagt Yannick na het eten: mam, wanneer kan ik mijn kayak diploma halen?'
We zullen de week dat we op Vanuatu zitten benutten om meer van het eiland te zien. De eerste tour die we doen is de Round the Island tour. We beginnen onze tour bij de Blue Lagoon, een prachtige lagune met water waar we heerlijk kunnen zwemmen en slingeren aan een touw. Vervolgens gaan we naar één van de mooiste stranden van Efate, Eton Beach. Hier laat Frita ons zien hoe je met heremietkrabjes in een kokosnoot kunt spelen en snorkelt Jeroen door het water.
Daarna brengen we een bezoek aan het dorpje van de familie van de gids. Haar vader is stamoudste en daarom ook de chief of the tribe. We worden verwelkomd door de vijf honden en een poes die daar rondlopen. Eerst moeten we er even aan wennen, maar al gauw durven Yannick en Malú ook een puppy hondje te aaien. Dit komt ook doordat er een jongetje van drie jaar rondoopt die ook het hondje aait. Akat (het jongetje) laat ons zijn schommel zien (touw met plankje aan boomtak) en al gauw vermaken de kids zich met z'n drieën op de schommel.
We krijgen een heerlijke lunch met allerlei zelfgemaakte hapjes, waarvan het meeste uit eigen tuin komen (zoete aardappel, gekookte banaan, gewone banaan, paw paw, tapioca, vlees, worstjes, rijst). Tijdens de lunch maakt de familie muziek op de gitaar en op de jukalele en daarbij wordt natuurlijk gezongen. Na een beetje geproefd te hebben van hoe men lokaal woont op Vanuatu gaan we weer verder op pad om ons rondje om het eiland (138 km) van die dag te vervolgen.
We zien tijdens de rit nog veel oorlogsmateriaal dat de Amerikanen hebben achtergelaten bij hun vertrek van Vanuatu na de Tweede Wereldoorlog. Een complete basis (weliswaar vervallen) staat er nog met de nodige straatlantaarns van toen. Ook horen we dat de weg rond het eiland op dit moment geasfalteerd wordt en dat de Amerikanen dit bekostigen. Ze willen ook een nieuw vliegveld aanleggen in het oosten van Efate. Wij vragen ons af wat de Amerikanen hier van plan zijn, maar dat kan de gids ons niet vertellen. Onze volgende stop is Survivor Beach (zoals bij ons Expeditie Robinson), waar het programma voor de Amerikaanse tv is opgenomen, waarbij we prachtig gekleurde vissen zien tijdens het snorkelen.
De gids vraagt of we kava, een typische genotsdrank uit Vanuatu willen proberen. Wij stemmen in, niet wetend wat ons te wachten staat. De bar die open is kun je herkennen aan het gloeilampje dat buiten aan een struik hangt en dat aan is. De gids vertelt ons dat een kavabar anders is dan een pub. Hier kom je om na te denken en te relaxen en niet om naar muziek te luisteren en hard met elkaar te praten.
Kava is een aftreksel uit een wortel die wordt vermalen of gestampt. Dit wordt gemengd met koud water. We krijgen een Chinese kom met daarin een soort bruin slootwater. Dat moet je dan in één keer opdrinken. Daarbij komt dat we ook nog eens een sterk concentraat hebben omdat we het sap krijgen van het eerste wortelaftreksel. De smaak is scherp. Daarna moeten we rustig gaan zitten en nadenken. Je tanden, kiezen en lippen gaan tintelen en de rest is quite an experience...
Gedurende de week mogen we meedoen met de kidsclub van ons resort. Dit is eigenlijk de plaatselijke crèche, een stuk of tien kinderen uit Vanuatu van wie de ouders aan het werk zijn. Op het programma staat knutselen met bladeren van de palmboom. We maken een armband, een helikopter en een balletje. Dit maken de moeders om hun kinderen bezig te houden als ze zelf moeten werken op het land of thuis. Verder eten we breadfruit en drinken we warme kokosmelk. Daarna maken we met z'n allen de speeltuin onveilig waarbij de trampoline de grote favoriet is. Het is leuk om te zien hoe Yannick zich met een paar jongens vermaakt.
's Middags bezoeken we Turtle Bay, hier laten ze schildpadden uit het ei komen en vervolgens opgroeien in een beschermde omgeving voordat ze na ongeveer vijf jaar uitgezet worden in zee. Dit omdat anders de net geboren schildpadden het niet redden in de zee door bijvoorbeeld hongerige haaien. De kinderen mogen de schildpadden voelen en ook zien we een coconut crab. Een enorme landkrab die zich tegoed doet aan kokosnotenbomen. Daarna kunnen we ons nog vermaken op het prachtige strand en in de turkooise zee.
Later in de week gaan we naar Hideaway Island, een eiland dat ongeveer tweehonderd meter van het vasteland van Efate ligt. Het eiland is een echt paradijsje! We verkennen eerst het heldere water met een glass bottom boat, een boot met een tweetal glazen doorkijkluiken op de bodem. We zien de mooiste vissen, alle kleuren van de regenboog, groot en klein. Vooral voor Malú is dit extra leuk omdat zij nog niet kan snorkelen en nu toch de vissen kan zien. Ook het gekleurde koraal wordt al snel bewonderd door de kids.
Daarna stappen we in de volgende boot die ons naar de Coral Gardens brengt, een uitstekende plek om te snorkelen. Wij wissellen elkaar af, zodat we allebei kunnen snorkelen. Yannick kan inmiddels zelf goed snorkelen en vindt het zo leuk dat hij de hele tijd met ons mee gaat. Malú verrast Sandra door te vragen of ze samen gaan zwemmen (in de open en ook wel diepe zee). Ze heeft de smaak echt goed te pakken. Het is de mooiste snorkelplek tot nu toe met honderden kleurrijke vissen om je heen, echt super!
De rest van de middag kunnen we wat chillen, eten en zelf nog gaan snorkelen. Yannick bedenkt zich geen moment en duikt het water weer in! Wel vraagt hij nog even of we wel op tijd terug zijn bij het appartement zodat hij ook nog kan kayakken...
's Middags terug op het park krijgt Sandra nog de kans om haar haar te laten vlechten, waar ze geen moment over na hoeft te denken. Hier heeft ze het al jaren over gehad, maar nooit gedaan, nu dus wel en een uur later komt er een heel andere Sandra tevoorschijn.
Vanuatu is een fantastische bestemming, we zouden er graag nog langer blijven. En het geheim van Vanuatu is niet het weer, zijn niet de fantastische snorkelplekjes, is niet de Kava... Nee, het zijn de mensen die het geheim zijn. De mensen lopen hier altijd met een glimlach. Hier komt een vrouw je nog achterna als je een aardappel hebt laten vallen op de grond en je hebt het niet door. Als iemand te gehaast rijdt in het verkeer wordt er getoeterd door een andere auto en komen er twee glimlachen tevoorschijn. Waarom zou je boos, gehaast, chagrijnig, arrogant zijn? Gewoon vrolijk zijn! Laten we dat maar proberen mee te nemen naar Nederland.
