Milford Sound
Vrijdag 1 maart 2013. Gore, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

Motregen! Net op het meest bochtige stuk van onze reis, maar niks aan te doen, al bij al valt het nog mee. Het landschap wordt er alleen maar spectaculairder op, tussen de hoge bergen, regelmatig nog sneeuw op de toppen. Schitterend!

Al snel komen we aan de Homertunnel. Het is een uit de rots gehakte tunnel, en niet meer dan 3,41m hoog (onze auto is 3m hoog!). Het heeft twee baanvakken, maar volgens mij passen er geen twee campers naast elkaar in! Overdag werkt men met eenrichtingsverkeer, wat het erdoor rijden toch iets minder onaangenaam maakt!

Er staat één auto voor ons, en ik maak gebruik van de wachttijd om nog wat foto's te trekken. Terug binnen zeg ik aan Mo dat hij zijn lichten moet aan doen, maar die heeft hij al aangezet... Op het moment dat we tien meter de tunnel in zijn valt onze frank... De lichten werken niet! Gelukkig rijdt er een autootje voor ons, dat wel goed gas geeft. Ik ben eerlijk gezegd doodsbang, want we hebben geen idee of onze achterlichten werken, en in een slakkengangetje gaan we vooruit. Op bepaalde delen zien we gewoon geen steek, buiten het lichtje in de verte van de auto voor ons. De opluchting bij ‘het licht aan het eind van de tunnel’, je kan het je niet voorstellen. Geen tijd om te bekomen, de weg vervolgt in een paar U-bochten met de nodige afdalingen om U tegen te zeggen, deze weg is zijn naam wel waard!

Aan de infobalie kan je alleen boeken voor Southern Discoveries Tour. Jucy (de maatschappij van onze camper) biedt halve prijs aan voor de chauffeur. Geen probleem zeggen zij, wij bieden jullie hetzelfde. Duidelijk dat het hoogseizoen op zijn einde loopt. Omdat we niet meteen een boekingskantoor van Jucy zien, boeken we hier maar. Later blijkt natuurlijk dat de andere maatschappijen in de haven zelf hun kantoor hebben. Uiteindelijk blijkt dat op onze boot geen kat zit, terwijl een andere boot overvol is, en Jucy heeft enkel kleine bootjes, dus al bij al zaten we wel goed denk ik.

De tocht is in één woord geweldig. Varen tussen de fjorden, hoge bergketens, indrukwekkend natuurschoon! Jammer genoeg geen dolfijnen, maar zeehonden krijgen we wel te zien. Spijtig ook van het bewolkte weer, maar al bij al toch één van onze highlights op deze reis!

En dan moeten we terug door die tunnel. We spreken voor de zekerheid iemand van Jucy aan die komt kijken, maar het probleem wordt niet gevonden. We moeten er dus terug door, geen andere mogelijkheid. En wet-van-Murphy-gewijs, op het moment dat we dezelfde U-bochten door zijn en vlak voor de tunnel komen, zijn we de eerste auto, en staat het licht op groen. Mohamed gooit zich opzij en laat alle auto's passeren, want als eerste erin dan hebben we een serieus probleem! Heelhuids komen we aan de andere kant, en deze keer was ik toch wel echt bang, gewoon al omdat je wéét dat je er zonder lichten gaat doorrijden.

We pauzeren in Te Anau, om hier toch ook even te kunnen genieten van het uitzicht. De kids genieten vooral van de grote speeltuin in het park. We eten fish & chips van een kraampje. Héérlijk!

Voor Ilyan is er hier één constante: de speeltuin. Hij leeft van speeltuin naar speeltuin, als er een speeltuin is op de camping is hij blij. Elke speeltuin onderweg heeft hij gezien en dan begint hij te gillen! Een tweede constante is onze camper. Deze heeft een zeer opvallende groen-paarse kleur, en de kids herkennen hem dus overal (wel gemakkelijk op de camping, tussen al die witte monsters, ons kleine groen-paarse dropje;-). Ook onderweg als we een Jucy passeren dan beginnen de kinderen te gillen: kijk mama, papa, dezelfde! Het leuke voor ons is dat je elkaar meteen herkent: het zorgt bijna voor een ‘familiaal gevoel’ op de weg, toeteren en wuiven als je een andere Jucy tegenkomt, best leuk en grappig.

We overnachten vanavond in Gore, ergens in de middle of nowhere. We hebben door tijdsgebrek het zuiden en de Catlins overgeslagen, en hebben daar al vrijwel meteen spijt van. De camping is een kleine familiecamping. De dochter van 14 wijst ons de weg, en het keukentje is echt supergezellig ouderwets. Het ruikt er echt naar een Ardeense gite, en we voelen ons er meteen thuis. Het leuke van de campings is ook dat je heel snel kennismaakt met andere mensen.

Opvallend is de hoeveelheid Duitsers dat hier rondreist. Verder vooral Fransen en Australiërs. Het Belgische koppel van op de boot zijn we spijtig genoeg niet meer gekruist. Hopelijk hebben zij hun trip ook goed kunnen afmaken.