Snoep
Donderdag 28 februari 2013. Cascade Creek, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

Echt spijtig dat we niet langer in Wanaka kunnen blijven, maar we willen absoluut naar Milford Sound, dus nemen we geen risico en rijden door. We nemen de langere weg richting Queenstown, omdat deze veel mooier is dan de snelle (door skigebied), en inderdaad, naast de kilometers wijngaarden, opnieuw prachtige bergketens, kleuren, azuurblauwe rivieren, schitterend!

We stoppen even in een plaatsje waar ze het bungeejumpen zouden ‘uitgevonden’ hebben. Van buiten lijkt het bijbehorende gebouwtje klein, maar eenmaal binnen kom je in een mega bunker terecht, die uitgeeft op de rivier en je kan binnen of buiten het jumpen aanschouwen. De kinderen zijn gefascineerd!

De volgende stop is Arrowtown, een klein stadje dat ze gerenoveerd hebben zoals het vroeger was, beetje ‘wildwest’ stijl, best leuk, maar onze voornaamste reden hier te stoppen is de authentieke snoepwinkel! Man man, zelfs ik krijg kriebels, wat een nostalgie! Ik koop een zakje goeie ouwe zure bollen, en Mohamed en de kids laten zich helemaal gaan, die zijn niet te stoppen. En dan rijden we vlug door, want we willen vandaag nog zo ver mogelijk geraken!

Aangekomen in Te Anau verzekert de dame van de I-site ons dat we zeker nog een uurtje kunnen doorrijden tot de voorlaatste DOC-site, en dus zetten we nog een tandje bij... De kids doen het supergeweldig in de auto, de tablet helpt natuurlijk heel veel, maar dan nog, we kloppen heel wat uurtje in de auto! De wegen blijven super goed, zo ook richting Milford Sound. We hadden ons weer voorbereid op hevige bochten met stijgingen en dalingen, maar niks van dat alles! Tot aan de campsite bijna recht op recht, tussen de bergen door. Het zonnetje zorgt voor een extra mooi effect, en onderweg stoppen we dan ook dankbaar voor wat foto's.

Aangekomen aan Cascade Creek, begin ik aan het eten terwijl Mohamed en de kids de omgeving en de rivier gaan verkennen. Opnieuw stenen en stokken, meer hebben de kids niet nodig. Je merkt wel dat de creativiteit van de kinderen er met sprongen op vooruit gaat tijdens het reizen. Ze worden ertoe verplicht door het gebrek aan speelgoed (Ilyan heeft exact nog één duploblokje over, en dat koestert hij verschrikkelijk) zelf dingen te verzinnen, en dat doen ze met verve!

Foto's nemen met kleine kinderen is dan weer een ander paar mouwen. Vaak trek ik foto's met aan elke arm een hangend kind, of met Ilyan op mijn rug, en dat zorgt niet voor de meest standvastige beelden. De zandvliegen duiken hier weer op, en dus vluchten we vrij snel de camper weer in. Na een toertje ‘muggenmeppen’ kruipen we onder de wol.