Pancakes om niet te eten
Dinsdag 26 februari 2013. Franz Josef, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

Ons doel vandaag is de Franz Josef en om daar te geraken moeten we een heel eind langs de kust, blijkbaar een prachtige route. Onze eerste stop is bij de Pancake Rocks. Een mooie wandeling door een -aangelegd- tropisch bos, brengt ons naar dit natuurverschijnsel. En inderdaad, die rotsen lijken echt op gestapelde pannenkoeken. Zelfs de kinderen staan ervan te kijken. Daar kunnen we toch niet van eten hè mama? oppert Ilyan. Nee man, als we terug bij tante Nadia en tante Ouadia zijn krijg jij veel echte pannenkoeken, en zo is zijn eerste teleurstelling snel weer goedgemaakt.

We eten in Hokitika, omdat ik op de kaart had gezien dat er een speeltuin was maar het blijkt ook echt een gezellig, wildwest-aandoend stadje te zijn.

Vandaar rijden we in één ruk door richting Franz Josef. Daar is een gletsjer te bezichtigen, en opnieuw als echte leken hadden we verwacht door een stevig pakje bergen te moeten, maar niets van aan, buiten enkele bochtjes viel de weg zeer goed mee. We parkeren in het Rainforest Holiday Park, een zeer betaalbaar en mooi vakantiepark. De speeltuin is wel niet echt super, stelt niks voor, maar we besluiten ons even te laten gaan en te gaan genieten van de hot pools aan de overkant. Als je even niet naar de prijs kijkt is dit een absolute aanrader, zeker voor mensen die lang op reis zijn. Heerlijk genieten. We kregen wel duidelijke richtlijnen mee voor de kids: niet zwemmen, niet springen, niet spelen op de rotsen, niet roepen. Dat zijn nu net allemaal dingen die zo leuk zijn in een zwembad! Maar al bij al hebben ook zij enorm genoten. Er zijn drie baden met oplopende temperatuur, en we hebben echt genoten van het weken en relaxen.

Op de terugweg neem ik een nogal impulsieve beslissing en dat is me inschrijven voor een skydive morgen boven de Franz Josef glacier.

To skydive or not to skydive
Woensdag 27 februari 2013. Franz Josef, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

We hadden het kunnen weten: bewolkt. En inderdaad om 10.30 uur staat alles on hold. Als we later terugkomen blijkt alles afgelast, heel spijtig. We kunnen niet wachten, het skydiven zal voor een andere keer zijn, daar ben ik gelukkig wel nuchter genoeg voor.

We maken dus gebruik van de ochtend om naar de glacier te wandelen. De kinderen zijn superflink, vooral Jenna doet het weer geweldig. Ilyan is in zijn fase van 'benen écht pijnnn...', en dus die draag ik over de meeste stukken tenzij er stenen of stokken te rapen zijn. Het eerste deel is weer door het bos, tot we aan de -grotendeels droge- rivierbedding komen die naar de gletsjer leidt. We zien hem in de verte al opdoemen, en eerst zijn we een tikkeltje teleurgesteld, omdat we niet dichterbij kunnen. Hij moet op een paar jaar tijd al echt enorm gesmolten zijn. Maar als we nog wat hoger klauteren kan je hem echt in zijn volle glorie bekijken, en dan is dat toch een impressionant pakje ijs. Wij die nog nooit in de Alpen of Pyreneeën geweest zijn, zijn zwaar onder de indruk. De kids hadden sneeuw verwacht, maar het is niks. 'Thuis hebben we ook sneeuw, en daar maak ik tóch vier sneeuwmannen', zegt Jenna nuchter. Dappere meid.

Doordat het skydiven geannuleerd is hebben we ineens weer tijd, en rijden we zo ver mogelijk door en vrij gemakkelijk geraken we vandaag nog in Wanaka. De weg ernaar toe is wat ons betreft a-dem-be-ne-mend. De mooiste route die we tot nu toe al gereden hebben, en Wanaka, wauw, wat een leuke stad. Een beetje aan de kleine kant, maar de natuur, de omgeving maakt heel veel goed. We vinden daarenboven een supercamping, zes kilometer buiten de stad, aan het meer. Lake Outlet Holiday Park, met een subliem zicht op het meer en de bergen. Een hele grote camping, zodat je echt het gevoel hebt dat je er alleen bent. Onderweg reden we ook nog langs verschillende meren en enorme bergketens. Zo indrukwekkend, super! Zo spijtig dat we met die tijdsdruk zitten, want hier hadden we gerust nog een weekje kunnen onthaasten.