Artikelindex

Sushi
Zaterdag 9 maart 2013. Christchurch, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

Het is zeer bewolkt vandaag, dus gelukkig dat we gisteren naar Akaroa gekomen zijn. We dachten nog even het stadje terug in te gaan, maar uiteindelijk rijden we op ons gemakje terug naar Christchurch.

We kiezen opnieuw voor een top 10, omdat deze een verwarmd zwembad heeft en aangezien we twee nachten blijven, is dit wel leuk voor de kids. Het zwembad blijkt echter dik tegen te vallen, zeer onverzorgd, met een glijbaan, waar meer roest dan metaal te zien is. Levensgevaarlijk ding. De camping daarentegen is wel oké. Er is een filmroom, een hele grote, heerlijke speeltuin, en de kinderen weten dus wat te doen.

We komen een Nieuw Zeelandse man tegen die samen met zijn vrouw en twee kindjes een jaar rondtrekt in Nieuw Zeeland. Zij doet vervangingen voor een tweetal maanden en dan trekken ze weer door. Heerlijk!

Vandaag gaan we ook de boeken van mama ophalen bij Steven en Els. Steven is de broer van Inge (van de Xima's). Zij zijn hier een aantal jaar geleden komen wonen. We hebben afgesproken om drie uur, en als we daar aankomen worden we dadelijk uitgenodigd om mee te genieten in de tuin. Er is een trampoline, dus de kinderen zijn door het dolle heen. En superleuk om te zien hoe al de kinderen (Steven en Els hebben er ook twee) zo goed met elkaar opschieten, hoewel ze allemaal een verschillende leeftijd hebben.

De volwassenen babbelen over Nieuw Zeeland en België, de verschillen, de aardbeving, en koetjes en kalfjes. Het is een super relaxte namiddag, voelt heel huiselijk aan (hoewel Steven en Els tijdelijk op een appartementje wonen). Als we ook nog uitgenodigd worden om mee sushi te eten, is het goede gevoel compleet. We hebben een zalige namiddag én avond achter de rug, en maken voor de eerste maal kennis met sushi, en het is echt heerlijk. We vergeten de boeken natuurlijk niet, maar wél de sandalen van Jenna, dus morgen mogen we nog even terug.

 

Restart
Zondag 10 maart 2013. Christchurch, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

Er rijdt een toeristenbus door het stadscentrum, en zoals in elke grote stad, maken we hiermee een toer. Het blijkt uiteindelijk wel nogal ramptoerisme te zijn, maar al bij al is het wel interessant om te zien in welke mate Christchurch verwoest is. Het is heel indrukwekkend hoe weinig er in de binnenstad nog rechtstaat, of behouden kan blijven. Het merendeel van de gebouwen is zodanig verwoest (en soms zie je dat gewoon niet aan de buitenkant!), dat het neergehaald moet worden. De heropbouw gaat zo traag omdat er naschokken van boven de 5 zijn. Dan moet alles weer een hele tijd stilgelegd worden. Er zijn al duizenden naschokken geteld, wij hebben er nog geen gevoeld, maar Inge en Xavier bijvoorbeeld wel. De tour duurt een uurtje, en ook Jenna kijkt gefascineerd naar de ‘kapotte’ huizen. En redeneert: ‘gelukkig dat er bij ons geen aardbevingen zijn, anders was ons huisje ook kapot’.

We maken nog een wandeling naar Restart, waar allemaal containers zijn neer geplant, om de binnenstad toch een beetje terug tot leven te wekken. Er is een heel interessante tentoonstelling met foto's en filmpjes over de aardbeving. De kinderen en wij kijken onze ogen uit, want je kan je niet voorstellen welke schade een aardbeving allemaal kan maken.

We eten iets op een pleintje, en raken aan de praat met een groepje Nieuw Zeelandse madammen. Heel interessant om te horen hoe de angst toch nog steeds aanwezig is, hoe men hiermee omgaat (altijd rechts in de bus gaan zitten, voor als een gebouw instort, steeds omhoog kijken naar hoge gebouwen, geen hoge gebouwen durven betreden...).

Via Lincoln, waar Els en Steven wonen, halen we de sandalen op, en dan rijden we terug naar onze camping. Want de tijd is aangebroken om in te pakken. Morgen moet onze camper terug, dus we slapen nog een laatste keer in ons rijdende huisje.

 

Tussen de daklozen van na de aardbeving
Maandag 11 maart 2013. Christchurch, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

Vandaag is het opruim dag. De kinderen vermaken zich in de speeltuin, terwijl wij de rugzakken terug bovenhalen na drie weken. Het doet wel raar aan om terug naar de backpackersmodus te schakelen, het camperleventje beviel ons echt heel goed.

We hebben ondertussen een vlucht geboekt van Singapore naar Jakarta. We overnachten één nacht in Singapore. Deze keer wel in Bugis, waar Arab Street gelegen is, een veel aangenamere wijk dan Lavender.

Op de middag zijn we klaar, en nadat we onze overschot aan spulletjes hebben uitgedeeld aan ‘net geariveerde’ koppels, gaan we op weg om onze camper terug te doen. Eerst trekken we naar de camping die ik had gereserveerd om dichtbij de luchthaven te zitten. Stom, want de top10 was ook niet ver, en hier is geen speeltuin, of ander vermaak voor de kinderen. Het is een echte lokale camping, geen toeristen, vooral mensen die dakloos werden door de aardbeving, en ondertussen nog steeds niets nieuws gevonden hebben, omdat de prijzen sindsdien blijkbaar alleen maar gestegen zijn.

We maken de auto helemaal leeg, en laten alles achter in de unit waar we vannacht zullen slapen. Bij Jucy stellen ze geen vragen, onze volledige verzekering dekt alles. Later merken we dat we per ongeluk nog een handdoek en een blauwe plastic kom hebben, maar we hebben geen auto meer om ze terug te brengen, spijtig.

Terug op de camping doen we het rustig aan. We eten alle restjes op en leggen wat overblijft op de tafel voor andere kampeerders. Binnen de kortste keren is alles weg. De gekochte waterkoker geven we aan een dame die dakloos werd na de beving en die gewoon niet genoeg verdient om iets anders te huren, schrijnend. Hier zitten deze mensen dus, want dat vroegen we ons al af, wat is er gebeurd met alle mensen die in de binnenstad woonden, of die hun huis verloren? Een ander koppel had grond om te bouwen, heeft twee jaar moeten wachten om een bouwvergunning te krijgen, en hun huurhuis werd na de beving onbewoonbaar verklaard, dus ondertussen zitten ze hier, tot ze weer toestemming krijgen om te bouwen…

We nemen afscheid van Nieuw Zeeland, een prachtig land, dat je vooral moet zien, want al schrijvend kan je onmogelijk overbrengen hoe mooi het wel is!

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!