Artikelindex

Crayfish en potvis
Vrijdag 30 november 2012. Kaikoura, Zuidereiland, Nieuw Zeeland.

Het is mijn (Michiel) beurt weer om de pen over te nemen. Na de skydive avonturen verlaten we Wanaka. Rob en Marije zijn nog vol van de skydive en ik bedenk mij dat het best bijzonder is om samen met je 66-jarige vader aan de andere kant van de wereld een skydive te maken. Dat echter terzijde.

We besluiten naar Waimate te rijden. Bas en Katja hebben daar een tweede huis en als het goed is zijn ze daar net aangekomen. We bellen en sms’en en uiteindelijk krijgen we als antwoord dat ze over twee uur arriveren en de vraag of wij de witte wijn koud hebben liggen. Dat hebben we uiteraard en vrijwel gelijktijdig met Bas en Katja arriveren we in Waimate. Bas heeft ’s morgens vroeg in Kaikoura naar Paua’s gedoken en heeft maar liefst negen van deze jongens opgedoken. Paua’s zijn vrij grote schelpdieren. We kennen ze beter onder de naam abalone. In de schelp zit een zwart weekdier, ongeveer zo groot als een biefstuk. Het is heel stevig van structuur, zelfs zo stevig dat ze vóór consumptie wat malser geslagen moeten worden. De schelpen zijn van buiten grijs maar van binnen prachtig van kleur. Ze vertegenwoordigen een economische waarde omdat van de schelpen allerlei siervoorwerpen worden gemaakt. We hebben inmiddels al verschillende Paua-winkels gezien. Bas maakt de Paua’s klaar door ze in dunne plakjes te snijden en te bakken met knoflook, boter en citroen. De kinderen krijgen de schelpen. Het is werkelijk heerlijk, en daarbij eten we vers geslacht lam en salade. ’s Avonds nemen we opnieuw afscheid van elkaar en kamperen op een nabijgelegen camping.

paua

De volgende dag zetten we koers richting Kaikoura. Voor de eerste keer in Nieuw-Zeeland is de route weinig aantrekkelijk. We passeren Christchurch, lunchen aan een riviertje en komen aan het eind van de middag in Kaikoura terecht. We overnachten op een camping waar echter geen goede faciliteiten voor mijn schoonouders zijn en de volgende ochtend verkassen we naar een andere camping die weinig aantrekkelijk is maar wel goede faciliteiten heeft en bovendien op wandelafstand van het centrum ligt.

Kaikoura staat bekend om zijn wildlife en om zijn kreeften. De naam Kaikoura betekent zelfs ‘kreeft eten’, zo hebben wij ons laten vertellen. Mijn schoonouders willen graag een walvistour doen. Met het oog op zeeziekte ziet Marije er vanaf, maar ik wil wel mee, ondanks het feit dat we vorige maand in Argentinië ook al een walvistour hebben gedaan.

De tour duurt drieënhalf uur en is beter georganiseerd en gestroomlijnder dan de tour in Argentinië. Uiteindelijk zien we van redelijk dichtbij een paar potvissen en op de terugweg ook nog een hele troep dolfijnen die vrolijk in het rond springen. Ook vliegen er albatrossen. Daarentegen zagen we in Argentinië de walvissen van nog dichterbij en zagen we er ook meer, kortom, allebei leuk en niet met elkaar te vergelijken.

De volgende dag nemen Marije en ik Hylke mee voor een vistour op zee. We komen in een klein bootje terecht maar de stuurman kijkt wat bezorgd naar de golven. Uiteindelijk halen we alleen wat kooien met een flinke lading kreeften op want de wind is gedraaid en met de hoge golven wordt het vissen met een hengel een kansloze zaak. Hylke vindt dat niet erg want hij hangt al een beetje groen over de reling en heeft het bovendien koud. Nadat we aan wal zijn heeft hij al gauw weer praatjes en we gaan met stuurman Jerry mee naar zijn huis. We drinken daar thee terwijl de kreeften een langzame dood in een teil met zoet water sterven. Hierna worden ze gestoomd en krijgen we een zak met vier gestoomde kreeften mee, waaronder één enorm groot exemplaar. ’s Avonds eten we op de camping een waar feestmaal met een lekker wijntje erbij.

We hebben de Paua-schelpen die we van Bas hebben gekregen en de kinderen hebben ook nog verscheidene Paua-schelpen op het strand gevonden. We lezen echter dat het absoluut verboden is om ze mee het vliegtuig in te nemen, niet zozeer omdat ze zeldzaam of bedreigd zijn maar omdat ze biologische verontreiniging kunnen verspreiden. Op goed geluk gaan we een Paua-zaakje in en vragen om raad. Het blijkt dat ze ter plekke voor weinig geld gepolijst en bewerkt kunnen worden en we gaan direct terug naar de camping om ze op te halen. Na beoordeling laten we vijftien schelpen polijsten en lakken en Rob en Ina nemen ze terug naar Nederland. Ze zijn erg mooi geworden!

paua

De laatste dag in het plezierige Kaikoura zit erop en we gaan richting Christchurch. We staan op een camping op ongeveer twintig kilometer buiten de stad en de laatste avond eten we met zijn allen een hapje in het plaatselijke restaurant. Ik heb weinig trek want ik heb ’s morgens met een rotklap een hek tegen mijn hoofd gehad en heb er nog steeds last van. Het is zeker tien graden kouder dan in Kaikoura en bovendien regent het pijpenstelen, een goede overgangsfase voor Rob en Ina, die de volgende dag naar Nederland terugvliegen. We zwaaien ze op het vliegveld uit en de kinderen hebben er uiteraard moeite mee om afscheid te nemen. Zelf hebben we nog enkele uren stuk te slaan en we besluiten naar Christchurch te rijden en met eigen ogen te zien wat de aardbeving van twee jaar geleden heeft aangericht. Het blijkt dat de hele binnenstad nog steeds is afgesloten en tot onbegaanbaar gebied is verklaard.

We lunchen in een prachtig park met botanische tuinen. Uiteindelijk rijden we naar het Apollo verhuurbedrijf om de camper terug te brengen en met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons rijdende huisje waar we bijna vier weken in hebben gewoond en een dikke 3000 kilometer mee hebben gereden. We denken dat we nog wel eens in Nieuw-Zeeland terug zullen komen want het is ons hier prima bevallen. Het land is mooi, de mensen zijn zeer plezierig, er is veel te zien en te doen en de kwaliteit van leven is hier hoog. Er schijnt hier een tekort aan artsen te zijn. Aan de andere kant is het wel erg ver weg van alles en iedereen.

We checken in en ’s avonds verlaten we Nieuw-Zeeland, op weg naar Melbourne voor de volgende etappe van ons avontuur. Wordt dus vervolgd!

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!