Schapen, bijen en paling
Maandag 12 november 2012. Gisborne, Noordereiland, Nieuw Zeeland

Vandaag gaan we richting Gisborne waar een roeivriend van Michiel al jaren woont. Mijn ouders gaan ook maar nemen een andere route. Wij komen via een slingerende maar prachtige weg die ons door een ‘shire’-achtig landschap lijdt, via de kust en dan door de mooie Waioeka Gorge aan bij Bas en Katja. De oprijlaan geurt en kleurt ons tegemoet vóór we bij hun mooie koloniale huis komen. We worden hartelijk verwelkomd en eten gelijk de bak guacamole leeg, gemaakt van avocado’s uit eigen boomgaard.

Daarna gaan we de tuin bezichtigen. Nou ja, tuin, meer een oase in mijn ogen: onder andere verschillende citrusbomen, walnoten, macadamianoten, rozen, rozen, rozen, moestuin, broeikas, kippen, schapen, lammetjes, het avocadobos, mandarijnen, olijvenbomen, bijenkorven en niet te vergeten de hond Britta.

We blijven dus langer dan vooraf gedacht en genieten drie dagen van de gastvrijheid van Bas en Katja op hun prachtige erf. We krijgen elke dag heerlijk te eten met inbreng van eigen tuin en/of vangst. Bas leidt de ‘imkertour’ en wijst ons de beginselen van het bijenhouden en honing maken. We kunnen meehelpen met het schapenscheren. Hylke kan zelfs even op de rug van een aantal schapen rijden. Aafke en Hylke gaan meerdere keren per dag zoeken naar verse eieren. De eerste dag was de vondst het grootst, daarna waren ze misschien een beetje van de leg door drie rondrennende kinderen.

Op een avond gaan de mannen (mijn vader, Bas, Michiel en Hylke) netten en vallen uitzetten om paling te vangen. De volgende ochtend is de vangst zo groot dat de meerderheid wordt teruggegooid. Wat mee gaat wordt later op de dag gerookt en vervolgens opgepeuzeld.

De laatste ochtend gaan de kinderen nog avocado’s rapen en als we vertrekken na deze heerlijke dagen is de camper bijgevuld met kilo’s avocado’s, hertenbiefstuk, varkensvlees, gerookte paling, honing, zelfgemaakte chilisaus en ingemaakte olijven. De kinderen willen niet weg en zijn erg gesteld geraakt op Bas en Katja en zelfs Aafke is helemaal dol op Britta de hond. Maar het wordt weer tijd om verder te gaan. Mijn ouders zijn een dag eerder dan wij vertrokken maar mijn moeder wilde eigenlijk ook nog niet weg.

Dus Bas en Katja; bedankt voor deze heerlijke en bijzondere dagen! Michiel verkondigt dat hij dit ook wel zou willen dus wie weet blijven we volgende keer drie weken bij jullie bivakkeren? Kan hij een beetje meehelpen!