Artikelindex

Opa en oma!
Dinsdag 6 november 2012. Auckland, Noordereiland, Nieuw Zeeland

De kinderen zijn al weken aan het aftellen en eindelijk is het zover: Nieuw-Zeeland! Niet vanwege de camper, de vulkanen of de natuur maar vanwege opa en oma! De vlucht vanuit Santiago verloopt vlot hoewel er tot twee keer toe aan boord wordt omgeroepen of er een dokter aan boord is. Beide keren blijken we de enigen te zijn maar gelukkig is het beide keren min of meer loos alarm, hoewel we wel gestoord werden in onze nachtrust. We komen ’s ochtends vroeg aan in Auckland en het land inkomen gaat vlot hoewel Aafke’s zwarte randen onder de nagels met argwaan worden bekeken. Kennelijk beginnen we al wat te verloederen.

Voor vandaag staan er dutjes, de was en de haven op het programma. Diezelfde avond komen mijn ouders na 48 uur reizen aan in hetzelfde hotel, midden in het centrum van Auckland. De kinderen liggen net in bed maar zijn nog wakker en springen een gat in de lucht. Na vele kusjes en knuffels komt ook de onvermijdelijke vraag: ‘Wat hebben jullie in de koffer?’ Daar blijken onder andere roze en blauwe muisjes, hagelslag, schuddebuikjes, leesboeken en heel veel drop in te zitten. De camperkastjes zijn straks dus goed gevuld.

Auckland zelf is een Amerikaans aandoende stad met opvallend veel verschillende Aziatische invloeden. Dat is goed te zien aan de eettentjes. De biefstukken hebben ons de afgelopen zeven weken goed gesmaakt maar we zijn toe aan variatie. De kinderen mogen op het nieuwe continent voor de tweede keer deze reis naar de McDonald’s. Hun geheugen is goed dus dat regelen we gelijk de eerste avond. Wij daarentegen eten drie avonden Aziatisch: achtereenvolgens sushi, Indiaas en Thais.

Auckland is gebouwd rond meerdere vulkanen en dus zijn de heuvels in en om de stad niet te missen. Dit geeft prachtige uitzichten met toch wel hoge bebouwing aan het water. We blijken toch verkeerde ideeën te hebben over Nieuw-Zeeland met al die aardbevingen omdat we dachten dat er bijna alleen laagbouw zou zijn.

De volgende dag nemen we de ferry naar de wijk Devonport, welke vijftien minuten varen is vanuit het centrum. Het waait hard maar we kunnen de frisse lucht goed gebruiken om de jetlag te verdrijven. Met z’n allen maken we een lekkere wandeling langs de kust met de onvermijdelijke stop bij een speeltuin. We lunchen in een leuk tentje waar blijkt dat de kinderen toch wel erg moe zijn (lees: kleine maar duidelijke instorting). De kinderen gaan met Michiel en mijn moeder terug richting hotel, terwijl mijn vader en ik een stukje verder wandelen om de North Head te beklimmen. Dat beklimmen blijkt een lekker wandelingetje en geeft weer mooie uitzichten over de baai. Er draait in een huisje op de top een informatiefilm over Rangitoto Island, een vulkaan die aan de overkant ligt. Dit eiland is in zijn geheel een bijzonder reservaat. Een meerjaren project heeft ervoor gezorgd dat alle ‘import’ dieren zoals ratten, possums, konijnen, etc., etc. gevangen zijn waarna er de oorspronkelijke en vaak bedreigde soorten zijn uitgezet. Dat gaat niet lukken in de rest van Nieuw-Zeeland waar alleen al ongeveer 70 miljoen possums alles opeten wat los en vast zit.

Devonport

De volgende dag brengen we een bezoek aan het Auckland Museum. Het museum is ruim opgezet met veel aandacht voor de Maoribevolking en hun gebruiken. Er zijn vele voorwerpen te bewonderen maar ook een show met zang en dans en de eerste kennismaking met de beroemde Haka-dans. De kinderen vinden het wel mooi maar hebben vooral aandacht voor de Haka versie van opa. Vooral dat uitsteken van de tong vinden ze hilarisch. De hands-on ruimtes voor kinderen zijn ook erg in trek.

Terug in het centrum gaat Michiel met Hylke op jacht naar nieuwe schoenen voor het jochie en komt even later terug met een Suunto outdoorhorloge voor zichzelf.. Hij lijkt dus toch wel een beetje op mij! Ik ga weer met mijn vader op stap om de Sky Tower in te gaan. Met de lift gaan we een paar honderd meter omhoog met prachtig uitzicht over de regio. Als ik onbedacht op een doorschijnende plaat in de vloer stap schrik ik me rot! Even later is het vooral grappig om die reactie bij anderen te zien. Moe en voldaan duiken we ’s avonds ons bed in.

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!