En daar gaat de tweede Lonely Planet!
Zaterdag 18 december 2010. Wellington, Noordereiland, Nieuw Zeeland.
Morgenochtend om 3.00 uur (!) rijden we naar het vliegveld in Wellington om aan het Azië-deel van onze reis te beginnen. Daarmee komt dan een eind aan onze ontdekkingsreis in Oceanië. En what a reis it was! Australië, dat meteen in je kruipt, en vervolgens Nieuw Zeeland, een bijna Europees land waar je vooral ogen te kort komt. Ik ken geen fotogenieker land dan dit. Het is dan ook niet vreemd dat er zoveel prachtige films Nieuw Zeeland als decor hebben. En net als in Australië kwamen we ook in Nieuw Zeeland tijd tekort. Daar hebben we waarschijnlijk ook die forse boete voor te hard rijden aan te danken. Want ook die hebben we in the pocket doordat we ons eindeloos vergaapt hebben aan Mount Doom en de twee andere grote vulkanen waar we dankzij de mooie snelweg vlak langs reden. En dat dat ook echt zeer de moeite waard is om je aan te vergapen, mag ook blijken uit het feit dat dit schouwspel ook prijkt op de voorkant van de Lonely Planet New Zealand. Daarna dacht ik even gas op de plank om Wellington nog op een zedelijke tijd te bereiken. Wat blijkt: controleren die Kiwi's precies op dat stuk met laser op snelheidovertredingen en ja, dat werd ons fataal. Maar goed. Het enige bedrijfsongevalletje op 4500 km zullen we maar zeggen.
De laatste dagen in Nieuw Zeeland hebben we dus doorgebracht in Wellington dat zich voorbereid op de zomervakantie en de Kerst. Een buitengewoon gezellige dorpse stad met ook hier weer buitengewoon vriendelijke mensen. Een mooie stad dus om ons achterstallig onderhoud weg te werken en dat is dan ook grotendeels gelukt. Zo hadden we voor Danielle al snel na aankomst een kapper gevonden. Op het moment dat ze er zat, werd echter duidelijk dat het vooral een kapper was voor Koreanen. En dus kregen we een Daantje terug met kortgeknipt, pikzwart haar. Zoals Tomar en Indi zeiden: 'Mam, het model gaat wel maar de kleur is echt afschuwelijk!' En Indi er snel achteraan: ‘Maar ik vind je nog even lief, hoor.' Dus wij weer gezellig met z'n vieren op stap voor haarverf voor onze Daan. En voor de troost hebben Tomar en ik heerlijke sushi (hier overal heel gemakkelijk te verkrijgen) voor haar meegenomen voor de lunch.
's Middags, beste reisgenoten, zijn we met Rover Tours op jacht gegaan naar de vele locaties uit Middle Earth (jawel, weer Lord Of The Rings). Samen met een advocate uit Israël, twee Taiwanese studenten en onze Greg gingen we in het busje genaamd Aragorn op pad. En we hebben het gezien: Rivendell, Minas Tirith, Isengard, Arduin, etc. etc. Tomar en Indi hebben zich als geweldige hobbits ontpopt door daar van de heuvel te vallen waar ook Merry, Pippin en Frodo dat hebben gedaan. Kortom: weer een topper en een geweldige manier om zowel Wellington van alle kanten te zien als ook om een indruk te krijgen van de mogelijkheden van trucage. En, voor de liefhebbers nog een nieuwtje: Peter Jackson is nu bezig met het voorbereiden van de verfilming van De Hobbit! En dat wordt er één die uit twee delen bestaat, dus verheug je maar op ongeveer 2013!
We hebben vanmiddag afscheid genomen van Wellington middels een bezoek aan het Te Papa museum: zeer de moeite waard al was het maar om een gemiddelde aardbeving te beleven en om insecten onder prachtige microscopen te ontleden. Nu is het tijd om nog een paar uur te slapen en dan zullen we na de Lonely Planet van Australië ook met pijn in ons hart de Lonely Planet New Zealand achter laten. Maar het enorme plezier dat we met z'n viertjes hebben en al het moois dat we hebben mogen ervaren, nemen we gewoon lekker met ons mee. E noho ra New Zealand!
Tip:
- De kinderdiscovery centers van het Te Papa museum zijn écht leuk. Neem de tijd.
- Verstokte LOTR fans kunnen we de Rover Tour Middel Earth aanbevelen. Compleet met elfenoren. Rover huist tegenover het Te Papa museum.
- Wij hebben twee avonden heerlijk Mexicaans gegeten in Wellington, met zalige taco's en tapas en Mexicaanse kindertapas-menu's bij de ‘Flying Burrito Brothers’.
