Kia Ora
Dinsdag 7 december 2010. Coromandel, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

Welkom in Nieuw-Zeeland in het Maori. Heel anders dan tussen nieuwe Australiërs en Aboriginals, is de verhouding tussen Maori's en Kiwi's (de nieuwe Nieuw Zeelanders) veel meer gelijkwaardig. Er is veel promotie om Maori cultuur en taal te integreren in het dagelijks leven, dus het Kia Ora klinkt hier vrijelijk. Indi is al in het Maori taalgidsje gedoken dat we bij aankomst kregen.

Nu zijn we dus écht aan het andere eind van de wereld. Tijdsverschil precies twaalf uur (wij lopen voor). Een heel ander land, ander klimaat, soort van Zwitserse berglucht en twintig graden kouder. Het is hier lente. Kenmerkend voor Nieuw-Zeeland en echt bijzonder is de schitterende lichtval. Een soort van magisch licht dat je blik vangt en betovert. En gewoon weer door het gras lopen, want zoals een Nieuw Zeelandse dame tegen de douanebeambte in Australië zei: ‘We are leaving Australia, because everything bites there’. Waarop de beambte antwoordde: ‘Oh no, I don’t bite’.

We hebben twee dagen nodig gehad om even te ‘resetten’, Australië los te laten en te zien hoe het op deze plek in die prachtige wereld is. We zijn aangekomen in Auckland. Een erg gezellige stad. Met heerlijk Koreaans eten, wat we nog niet kenden. Mooie skyline, zeker vanuit de haven.

Auckland (en eigenlijk heel Nieuw Zeeland) is één grote geologische speeltuin, met vulkanen, geisers en modderbaden. Auckland is op een aantal vulkanen gebouwd. Omdat we na even lekker geshopt te hebben zin hadden in natuur, hebben we de ferry gepakt naar Rangitoto. Een vulkaaneilandje voor de kust van Auckland. Het is pas 600 jaar geleden uitgebarsten, dus je loopt nog over de zwarte lavavelden. Bijzondere vegetatie, met de in het oog springende ‘kerstboom van Nieuw-Zeeland’, de Pohutakawa boom. Om de een of andere reden hadden Tomar en Indi bedacht dat ze graag eelt onder hun voeten willen krijgen en gingen de vulkaan op blote voeten op. Omdat er hier geen enge beesten zijn mocht dat. Grote pret!

Gisteren zijn we aangekomen in Coromandel. Een regio ten westen van Auckland, bekend om mooie bossen en rotsformaties bij de kust. En je kunt met een schep op het strand je eigen warme spa graven. Dat gaan we doen natuurlijk. En de reuze Kauri bomen en Jurrasic Park-achtige varens bekijken. Maar eerst doen we rustig aan vandaag. We zitten in een huisjespark aan de kust met prachtig uitzicht. Tomar vindt het dorp saai, waar hij geheel gelijk in heeft. Niks te beleven, zelfs geen restaurantjes. Lekker is dat we hier dus zelf koken en een beetje kunnen aanrommelen. Indi vindt het juist 's avonds heel vredig en rustig, met een onvoorstelbare stilte en bloemen en poesjes in de tuin. Wat ook waar is.

Maar... we kwamen in Nieuw-Zeeland met een doel. Dus alle Lord Of The Rings fans: let op. Gisteren zijn we niet zó maar naar Coromandel gereden, maar langs het kersverse Hobbiton. En dat is gaaf. We spreken elkaar alleen nog maar aan met Smiegels bijtende woorden: ‘you fát hobbit’. Waarover Marleen lekker meer mag schrijven...