Artikelindex

altDanielle en Marleen twee mama's twee kids op reis Nieuw Zeeland
31 oktober 2010 - 1 februari 2011

De mama's Marleen en Daniëlle reizen drie maanden met zoon Tomar (9) en Indi (7) door Singapore, Australië, Nieuw Zeeland, Vietnam en Thailand. Tijdens deze reis willen ze de kinderen laten zien hoe mooi de wereld is en samen met hen hiervan genieten. Tomar gaat voor tempels, Lord of the Rings locaties en grote steden. Indi wil vooral veel bijzondere dieren zien. Dat moet lukken!

Door Marleen en Daniëlle


Kia Ora
Dinsdag 7 december 2010. Coromandel, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

Welkom in Nieuw-Zeeland in het Maori. Heel anders dan tussen nieuwe Australiërs en Aboriginals, is de verhouding tussen Maori's en Kiwi's (de nieuwe Nieuw Zeelanders) veel meer gelijkwaardig. Er is veel promotie om Maori cultuur en taal te integreren in het dagelijks leven, dus het Kia Ora klinkt hier vrijelijk. Indi is al in het Maori taalgidsje gedoken dat we bij aankomst kregen.

Nu zijn we dus écht aan het andere eind van de wereld. Tijdsverschil precies twaalf uur (wij lopen voor). Een heel ander land, ander klimaat, soort van Zwitserse berglucht en twintig graden kouder. Het is hier lente. Kenmerkend voor Nieuw-Zeeland en echt bijzonder is de schitterende lichtval. Een soort van magisch licht dat je blik vangt en betovert. En gewoon weer door het gras lopen, want zoals een Nieuw Zeelandse dame tegen de douanebeambte in Australië zei: ‘We are leaving Australia, because everything bites there’. Waarop de beambte antwoordde: ‘Oh no, I don’t bite’.

We hebben twee dagen nodig gehad om even te ‘resetten’, Australië los te laten en te zien hoe het op deze plek in die prachtige wereld is. We zijn aangekomen in Auckland. Een erg gezellige stad. Met heerlijk Koreaans eten, wat we nog niet kenden. Mooie skyline, zeker vanuit de haven.

Auckland (en eigenlijk heel Nieuw Zeeland) is één grote geologische speeltuin, met vulkanen, geisers en modderbaden. Auckland is op een aantal vulkanen gebouwd. Omdat we na even lekker geshopt te hebben zin hadden in natuur, hebben we de ferry gepakt naar Rangitoto. Een vulkaaneilandje voor de kust van Auckland. Het is pas 600 jaar geleden uitgebarsten, dus je loopt nog over de zwarte lavavelden. Bijzondere vegetatie, met de in het oog springende ‘kerstboom van Nieuw-Zeeland’, de Pohutakawa boom. Om de een of andere reden hadden Tomar en Indi bedacht dat ze graag eelt onder hun voeten willen krijgen en gingen de vulkaan op blote voeten op. Omdat er hier geen enge beesten zijn mocht dat. Grote pret!

altaltaltalt

Gisteren zijn we aangekomen in Coromandel. Een regio ten westen van Auckland, bekend om mooie bossen en rotsformaties bij de kust. En je kunt met een schep op het strand je eigen warme spa graven. Dat gaan we doen natuurlijk. En de reuze Kauri bomen en Jurrasic Park-achtige varens bekijken. Maar eerst doen we rustig aan vandaag. We zitten in een huisjespark aan de kust met prachtig uitzicht. Tomar vindt het dorp saai, waar hij geheel gelijk in heeft. Niks te beleven, zelfs geen restaurantjes. Lekker is dat we hier dus zelf koken en een beetje kunnen aanrommelen. Indi vindt het juist 's avonds heel vredig en rustig, met een onvoorstelbare stilte en bloemen en poesjes in de tuin. Wat ook waar is.

Maar... we kwamen in Nieuw-Zeeland met een doel. Dus alle Lord Of The Rings fans: let op. Gisteren zijn we niet zó maar naar Coromandel gereden, maar langs het kersverse Hobbiton. En dat is gaaf. We spreken elkaar alleen nog maar aan met Smiegels bijtende woorden: ‘you fát hobbit’. Waarover Marleen lekker meer mag schrijven...


Voor de liefhebbers
Woensdag 8 december 2010. Hobbiton, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

Deze blog is vooral bestemd voor de echte liefhebbers van Lord of the Rings. Ook liefhebbers van de Hobbit komen wel aan hun trekken denk ik. De anderen, sorry guys, zou ik adviseren om deze keer lekker wat anders te gaan doen.

Liefhebbers,

In Matmata op Broadway (ja, echt waar, de naam van de straat is veranderd na de opname van Lord of The Rings) zit het bureautje waar je een rondleiding kunt regelen over The Shire en specifiek het land van de Hobbits. Zonder tourtje kom je er niet, dus gingen we hup, de bus in en legden ons lot in handen van Caroline, onze gids. Pak nu de trilogie op dvd erbij en geniet: Prachtig landschap van The Shire met de zo typerende groene heuveltjes (deel 1 en 3): gezien. Hobbitdorp inclusief meer, huisjes, etc. (deel 1 en 3): gezien. Pad waarover Gandalf komt aangereden (deel1): gezien. Frodo zit een boek te lezen onder een boom voordat hij Gandalf hoort aankomen (deel 1): gezien. Plek waar meisje een koe staat te melken (deel 1): gezien. Huis van Frodo en Bilbo (deel 1): gezien. Prachtige boom (is een bestaande boom) op het feestveld met schommel en wippen (deel 1) waar de vuurwerkdraak voorbij komt, Bilbo zijn toespraak houdt en opeens is verdwenen: gezien. Bijenkorven en stapeltjes hout naast hobbithuisjes (deel 1 en 3): gezien. Watermolen (deel 1): gezien. Green Dragon (deel 1): gezien. Plek waar dochtertje van Sam speelt (deel 3): gezien.

altaltalt

Kortom: het was geweldig en we waanden ons enkele uren in de wondere wereld van Tolkien. Zo mooi en sprookjesachtig als het op de film eruit ziet, zo is het ook in 'het echt'. Niet dat alle scènes daar ook zijn opgenomen. Er is enorm getrucd en heel veel is opgenomen in de studio's in Wellington (gaan we nog heen). Maar who cares?

Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan de wederopbouw van de filmset, want geloof het of niet, op drie hobbithuisjes na, moest alles dat in anderhalf jaar (!) was opgebouwd op de grote schapenboerderij van de familie Alexander, worden afgebroken. Dit was vooraf vastgelegd omdat de regisseur van Lord of The Rings wilde dat deze magische wereld alleen zou bestaan op film. Dus weg het speciale gras dat over de hobbithuisjes groeit, weg de bomen aangevuld met blaadjes uit Taiwan, weg de bijzondere kunstmatige eik die het huis van Frodo en Bilbo bedekt, weg de watermolen, weg de Green Dragon, etc. etc. En dat terwijl voor de aanleg eerst speciaal in opdracht van de regering twee kilometer weg was aangelegd (om alle spullen over te vervoeren), er vele mensen uit Matamata, die kleiner waren dan 1.60 meter hadden gefigureerd op de set, dat bijna de hele gemeenschap van het stadje op de een of andere manier had bijgedragen (denk aan voedselvoorziening voor de crew, kappers, kleding, etc. etc). Maar iedereen die meewerkte aan de film, zelfs iedere soldaat van de 200 soldaten die hebben gefigureerd om de Orks te kunnen laten marcheren zoals ze marcheren in de film, heeft geheimhouding moeten ondertekenen, inclusief de belofte niets vanuit de set mee te nemen naar buiten. De straffen die hierop stonden waren zo hoog en de belangen zo groot dat iedereen dat ook uit zijn hoofd heeft gelaten. Voel je de impact toenemen? Dan verbaast het je ook niet meer dat Nieuw Zeeland indertijd zelfs een speciale minister voor filmzaken heeft aangesteld. Echt waanzinnig.

altalt

Maar na jaren touwtrekkerij is het inmiddels zo geregeld dat de set weer opgebouwd wordt door de productiemaatschappij van de film en de eigenaren van de schapenboerderij als enige de tourtjes mogen organiseren. Dat opbouwen kost gewoon weer anderhalf jaar en is nu bijna af. We hebben dus enorm veel geluk gehad dat de wederopbouw al zo ver was gevorderd op het moment dat wij er waren.

En dan nu fans: de klap op de vuurpijl. Vraag jij je ook wel eens af hoe het met Sam, Frodo en kornuiten verder is gegaan? Nou, er komt een extended version van deel 3! Het is supergeheim, maar bij deze dan toch verklapt. Er worden speciaal daarvoor vijf nieuwe hobbithuisjes bijgebouwd en je raadt het al: wij hebben ze al gezien. Wanneer deze versie precies uitkomt weten we niet maar dat ie komt, is zeker. Is dat nu geen goed nieuws? Na The Fellowship Of The Ring, Two Towers, The return of The King, dan ook nog The return of The Lord of The Rings. Tolkien zou zich vast omdraaien in zijn graf, maar ons loopt het water nu al in de mond. Of niet soms?

Wellicht horen we er nog meer over als we op zoek gaan naar het paard van Gandalf (ja, ja: die leeft nog), naar Mordor, Elfenland en Mount Doum. Zodra we meer horen, zijn jullie de eerste aan wie we het doorvertellen: dat is beloofd!


Schoonheid
Donderdag 9 december 2010. Coromandel, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

We zijn inmiddels letterlijk en figuurlijk geland in Nieuw Zeeland. We blijven hier een dag of tien en ons voornaamste doel is om de natuurpracht van Nieuw Zeeland zelf te zien en te ervaren. Voor de exacte route over het Noordereiland laten we ons inspireren door de films (Lord of The Rings, Narnia, King Kong, Avatar, e.d.) die allemaal (geheel of gedeeltelijk) hier zijn opgenomen.

Na twee mooie dagen is het hier gaan regenen en als het regent doet het, geloof het of niet, een beetje Hollands aan. Nu zitten we wel in de bergen en dan weet je dat een droog- en een regengebied dicht bij elkaar kunnen liggen. Gistermiddag zijn we er daarom, tot verbazing van onze gastheer die we Marco hebben gedoopt, gewoon op uitgetrokken om te wandelen in het Natuurpark van Coromandel. En ja hoor, op wat gemiezer na, lekker droog, en wandelen maar door de prachtige bossen met enorme bomen en reuzenvarens. Tomar en Indi, die in de ochtend het appartement wat hadden verbouwd en een heuse stormbaan hadden gemaakt, als echte soldaten, gewapend en al, voorop. Grappig is dat hier overal nog goudmijnen zijn en sommige daarvan zijn nog in gebruik. En op een plek midden in het mooie bos, kwamen de mijnwerkers net de mijn uitgewandeld met de lampen op hun hoofd nog aan toen wij voorbij kwamen. Dat was wel erg grappig. Onze eigen soldaten hebben ze verder gelukkig met rust gelaten. Verder zijn we overigens de hele middag geen mens tegen gekomen.

altaltalt

Vandaag zijn we in de middag afgereisd naar Hahei om de Cathedral Cove te bewonderen. Voor de liefhebbers van Narnia deel 2: daar waar je de kinderen ziet verschijnen om Narnia in te gaan (bij dat strandje), dat is opgenomen bij de Cathedral Cove. Na een flinke en prachtige wandeling kwamen we uiteindelijk aan in de baai. Wonderschoon zijn de rotsformaties aan en in de zee: daar wordt je vanzelf heel blij van. En wij niet alleen, want vele mensen worden aangetrokken door dit wonder van de natuur. Na zo'n stilte dag ook weer heel gezellig.

Daarna op naar Hot Water Beach om onze eigen spa op het strand te graven. Uitgerust met scheppen en handdoeken van Marco gingen we het strand op en we waren niet de enige! Wat een pret: al die mensen met schepjes, liggend in een badje op een klein stukje strand, waar het eigenlijk te koud is om te zijn. Maar het hete water dat uit de grond komt,is zo verschrikkelijk heet dat je op moet passen dat je je voeten niet verbrandt. Al met al een wat bizarre en daardoor heel leuke ervaring.

altaltaltalt

's Avonds zijn we gaan eten in het plaatselijke eetcafé en daar werden we geheel onverwacht getrakteerd op een bijna filmattractie. Voor de fans van The L- Word: we werden bediend door een iets stevigere versie van Tasha met diezelfde prachtige lach en guitige ogen. Sommige mooie dingen komen gewoon vanzelf op je pad, zo blijkt maar weer.


Kiwi en Maori’s
Zaterdag 11 december 2010. Rotorua, Noordereiland, Nieuw Zeeland

altWe zitten in Rotorua. Land van vulkanen, geisers, zwavelbaden, stoom en bubbelende modder. In LOTR termen: dit is Mordor! Met een zwart meer met zwarte zwanen. Spooky. En van de Maori's. Het weer was gisteren nog steeds erg Nederlands (nou ja, Nederland in een mooie voorjaarsvakantie dan). Wind, koud en bewolkt. Ons huisjespark in keurige nieuwbouwstijl - we hebben tot groot genoegen van de kinderen zelfs een trap in ons huisje - helpt ook niet mee om je 48 uur overzee te wanen. Tijd voor wat adrenaline, voordat we, zoals Ellen al waarschuwde, een schapenoverdosis zouden krijgen!

Op naar de vulkaan, waar je je met een gondellift omhoog kon laten brengen. Mooi uitzicht over het meer. Bovengekomen is er een zogenaamd "luge" circuit. Ingenieuze karretjes. Eigenlijk een soort sleetjes op wielen, waar je je met flinke vaart van de vulkaan kunt laten storten. Een scenic, gemiddeld en thrill circuit. Dat was kicken. Tomar en Indi als coureurs door de bochten, wij er achter aan. Reuze lol gehad.

altalt

's Avonds was het Maori time. Inzage in het Maori leven is hier hogelijk gecommercialiseerd. Wij hebben de meest authentieke Hangi (feestmaaltijd) uitgezocht, maar dan nog weet je dat de dansers en wevers overdag gewoon studeren op de universiteit of een baan hebben, 's avonds hun tattoos opschminken en dit als bijverdienste doen. Geprobeerd daar overheen te stappen. Als je je realiseert dat het wel echt jonge geschiedenis is en dat 100 jaar geleden de confrontatie tussen de nieuwe settlers en de Maori er echt zo uitzag, wel heel interessant. En de dansen en zang zijn geweldig mooi om te zien, compleet met de woeste Haka met rollende ogen en uitgestoken tongen. Dus de oordeel-knop uitgezet en ons de avond laten onderdompelen.

altaltaltalt

Het einde van de avond bestond uit een bezoek aan de langverwachte Kiwi. Met het nooit geziene vogelbekdier in het achterhoofd wilde we ons de kans niet laten ontnemen om Nieuw-Zeelands enige troeteldier te zien. De kans om de kiwi in het wild te zien is nihil; het is een schuw nachtdier. Dus de belofte dat er maar liefst vier kiwi's in de Maori tuin zouden zitten, gaf ons moed. Zeker ook omdat we zowel van Leonoor als van Casper de opdracht hadden om er een te fotograferen!

altNou, het valt ook nog niet mee om er een in een dierentuin te zien hoor! Met z'n vijftigen over de reling gehangen en ja hoor, daar kwam de kiwi met een snavelpuntje onder zijn schuilhut vandaan. Foto's alom. Maar je mag niet flitsen, dat is stressvol voor de kiwi, dus hebben we tien prachtige pikzwarte kiwi foto's. Wat ons een heuse slappe lach bui gaf, maar dat is ook stressvol voor de kiwi, dus die hebben we in weten te houden. Even later hipte de kiwi wel rond en inderdaad is het een grappig beestje. Door biologen is hij na lang gedebatteer nu toch geclassificeerd als zoogdier en niet als vogel! Omdat hij niet kan vliegen, warmbloedig is en kattenpootjes heeft. Een soort lopend vogelbekdier eigenlijk. Net als bij de Cassowary legt het vrouwtje de eieren en gaat er dan vandoor met een ander mannetje. Het mannetje mag voor de kuikens zorgen. Gelukkig stond er bij de uitgang een opgezette kiwi. Dus ja, we hebben de kiwi gezien en gefotografeerd!

 

Hells Gate: Hemel op aarde
Zondag 12 december 2010. Rotorua, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

Was er eerst nog wat afstand tussen ons gevoel en Nieuw-Zeeland, vandaag heeft het ons te pakken! Zou het komen doordat het weer de vertrouwde 30 graden is, of doordat we op een zo'n wonderbaarlijke plek zijn geweest die je met al je zintuigen ervaart? We denken het laatste.

Stel je voor, een plek die niet voor niets ‘Hells Gate’ is gedoopt. Bij aankomst bleken de waarschuwingen niet overdreven: deze plek stinkt zó erg dat je je er eigenlijk geen voorstelling van kunt maken. Nu, uren later in ons huisje heeft Marleen nog steeds last van de geur in haar hersenen of neus?! Het slaat op je luchtwegen en doet je kokhalzen. Tomar heeft het doorstaan omdat hij de plek echt schitterend vond. Ondanks dat hij één keer moest overgeven en groen en grijs zag. Met een zakdoek voor zijn neus en sterke citroenlimonade. Heel dapper. Indi moest helaas afhaken door ademhalingsproblemen, en is na een kwartier op een plek waar het iets draaglijker was gaan houtbewerken.

altaltaltalt

Wat er dan zo bijzonder is? Een enorm gebied in helsachtige kleuren. Doods en zo vol van de schepping tegelijk. Zwavelbaden van over de 100 graden, een waterval van 40 graden, een meer van 120 graden waarin Maori's in de oude tijd in twee uur een varken konden koken. Een zwavelvulkaan die geboren wordt omdat er elke dag weer zwavelsteen ‘aangroeit’. Borrelende, stinkende modder in kleine kuiltjes en enorme kokende poelen, bomen geel van het sulfiet, gifgroene kleuren daar waar koud water zich met giftige mineralen vermengt. Overal klotsende, kolkende, borrelende geluiden en stoom in alle kleuren én geuren. Net als in het Great Barrier Reef maar één emotie mogelijk wat mij betreft: grote stilte om zó veel schoonheid.

altaltaltalt

En wat me ook pakte. Niet de Maori show van gisteravond, ondanks de mooie dansen. Maar die ene geweldige Maori houtbewerker waarbij Indi een houten plankje mocht maken. Voor wie Avatar heeft gezien: Maori's kijken je bij oogcontact écht recht in je hart (‘I see you’). De meneer was zó onder de indruk van het geduld en zorg waarmee Indi haar plankje maakte en zij van zijn liefdevolle blik dat we nu snappen waar Maori's echt over gaan. En die ene meneer paste opeens helemaal in het bizarre landschap waar de hogepriesters van zijn voorouders een bad namen (in sulfiet van 70 graden), vlees en maïs in manden kookten, hun onreinheid afwasten in de hete waterval nadat ze iemand gedood hadden bij een Haka. En ondanks de Mac Donalds, alcohol en witbrood dat ze nu eten, hebben we vandaag mogen meemaken wat een rijke geschiedenis dit land heeft en hopen dat daar iets van meegegeven kan worden in deze tijd.

altaltalt


Mount Doom in zicht!
Maandag 13 december 2010. Taupo, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

De 'geothermal and Maori cultural experiences of Rotorura and Taupo' vormen de kern van het Noordereiland van Nieuw Zeeland. Gisteren hebben we Hells Gate 'ervaren'.

Vandaag zagen we om 10.15 uur de Lady Knox geiser de hoogte in spuiten. Iedere dag om exact 10.15 doet ze dat (om precies op tijd te zijn een beetje geholpen door wat zeepsop zodat ze gemakkelijker door de oppervlaktespanning heen kan breken). En dan plopperdeplop, zo een meter of 5 á 6 hoog.

altaltaltalt

Ja, en het is hier geen kabouterwonderland! Alhoewel: vlakbij nog meer prachtige geisers, vulkanen, combinaties van diverse mineralen (en dus kleuren) gezien (en geroken) in Wai-O-Tapu. Gelukkig hadden we Indi als gids: zij heeft ons aan de hand van een Nederlandstalige beschrijving langs alle 25 spots geleid. Eigenlijk hadden we daarna op weg naar Taupo ook nog het park Orakei Korako willen aandoen, maar de ervaringen zijn wel dermate indringend (zeg maar 5D) dat we dat maar even hebben gelaten.

altaltaltalt

Aangekomen op onze nieuwe plek in Taupo bij het enorme kratermeer bleken we naast dé hot mineral springs spa's van Nieuw Zeeland te zitten. Dus, heerlijke warme baden, gevuld met water uit de diepte van de aarde. Schijnt ook zeer gezond te zijn en dan ook nog met een drakenglijbaan erbij voor het vermaak (ook heel gezond). Dus niks even uit de geothermische sferen: voor we het wisten lagen we er weer heerlijk middenin. En vanaf deze plek kunnen we in de verte ook de besneeuwde toppen van jawel, Mount Doom zien!

Maar voor we daar zijn, moeten we langzamerhand ook wat meer praktische dingen gaan doen. Want na zo'n zes weken op stap is Tomar toe aan nieuwe sokken en een nieuwe broek, vindt Danielle dat ze naar de kapper moet, is de haarlak op, mijn bril stuk, zijn de bikini's van Indi en mij gaar, etc. etc. Kortom, ook tijd voor wat plat onderhoudswerk. Eens kijken of we daar morgen tijd voor hebben.

 

Orakei Korako
Dinsdag 14 december 2010. Taupo, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

Het moois houdt maar niet op! Voor ons geen gekleurde kerstballen, maar rotsformaties, geisers en poelen in allerlei kleuren. Vandaag hebben we de Hidden Valley Orakei Korato bezocht. Ongelooflijk dat Tomar en Indi voor de derde keer mee wilden naar een geothermisch gebied. De stank is hier wel stukken minder dan in Hells gate. Met een pontje erheen. Het park is minder bekend en minder druk dan Wai-O-Taupo van gisteren, maar daarom niet minder mooi! Integendeel. Volgens de Lonely Planet het mooiste thermische park van N.Z. We snappen waarom ze dat vinden. Ondanks de geisers en bizarre gesteenten, heel lieflijk met tea tree struiken en reuzenvarens. We hebben weer genoten en gaan straks met een heel tevreden gevoel op weg naar Azië (eerst nog even statten in Wellington).

altaltaltalt

En de uitsmijter van de dag: zonsondergang boven Lake Taupo en Mount Doom. We gaan van al het moois dromen.

Tips:

- Rotorua en Lake Taupo zijn prachtig door de geothermische parken. Wij bezochten Hells Gate, Wai-O-Taupo en Orakei Korato. Alle drie de moeite waard en heel verschillend. Hells Gate is griezelig en stinkt heel erg, Wai-O-Taupo is kleurrijk en groot, Orakei Korato lieflijk, groen en leuk om met het pontje over te gaan. O.K. is niet buggyvriendelijk (trappen), Wai-O-Taupo deels wel. Hells gate stinkt heel erg voor buggykinderen, maar is wel toegankelijk.

- We zitten in een enorm leuke accommodatie. DeBretts Thermal Resort Holiday Park. Wij zitten in een klein huisje, er zijn ook lodges, camperplekken en tentplaatsen. Je zit pal naast Taupo Hot Springs Thermal Spa met minerale baden tot 40 graden, een warmwaterpark en glijbaan. Goede internetverbinding, gemeenschappelijke keuken en barbecueplekken op de camping. Prachtig uitzicht over Lake Taupo, wel even buiten het centrum van Taupo.

altalt


En daar gaat de tweede Lonely Planet!
Zaterdag 18 december 2010. Wellington, Noordereiland, Nieuw Zeeland.

Morgenochtend om 3.00 uur (!) rijden we naar het vliegveld in Wellington om aan het Azië-deel van onze reis te beginnen. Daarmee komt dan een eind aan onze ontdekkingsreis in Oceanië. En what a reis it was! Australië, dat meteen in je kruipt, en vervolgens Nieuw Zeeland, een bijna Europees land waar je vooral ogen te kort komt. Ik ken geen fotogenieker land dan dit. Het is dan ook niet vreemd dat er zoveel prachtige films Nieuw Zeeland als decor hebben. En net als in Australië kwamen we ook in Nieuw Zeeland tijd tekort. Daar hebben we waarschijnlijk ook die forse boete voor te hard rijden aan te danken. Want ook die hebben we in the pocket doordat we ons eindeloos vergaapt hebben aan Mount Doom en de twee andere grote vulkanen waar we dankzij de mooie snelweg vlak langs reden. En dat dat ook echt zeer de moeite waard is om je aan te vergapen, mag ook blijken uit het feit dat dit schouwspel ook prijkt op de voorkant van de Lonely Planet New Zealand. Daarna dacht ik even gas op de plank om Wellington nog op een zedelijke tijd te bereiken. Wat blijkt: controleren die Kiwi's precies op dat stuk met laser op snelheidovertredingen en ja, dat werd ons fataal. Maar goed. Het enige bedrijfsongevalletje op 4500 km zullen we maar zeggen.

altalt

De laatste dagen in Nieuw Zeeland hebben we dus doorgebracht in Wellington dat zich voorbereid op de zomervakantie en de Kerst. Een buitengewoon gezellige dorpse stad met ook hier weer buitengewoon vriendelijke mensen. Een mooie stad dus om ons achterstallig onderhoud weg te werken en dat is dan ook grotendeels gelukt. Zo hadden we voor Danielle al snel na aankomst een kapper gevonden. Op het moment dat ze er zat, werd echter duidelijk dat het vooral een kapper was voor Koreanen. En dus kregen we een Daantje terug met kortgeknipt, pikzwart haar. Zoals Tomar en Indi zeiden: 'Mam, het model gaat wel maar de kleur is echt afschuwelijk!' En Indi er snel achteraan: ‘Maar ik vind je nog even lief, hoor.' Dus wij weer gezellig met z'n vieren op stap voor haarverf voor onze Daan. En voor de troost hebben Tomar en ik heerlijke sushi (hier overal heel gemakkelijk te verkrijgen) voor haar meegenomen voor de lunch.

's Middags, beste reisgenoten, zijn we met Rover Tours op jacht gegaan naar de vele locaties uit Middle Earth (jawel, weer Lord Of The Rings). Samen met een advocate uit Israël, twee Taiwanese studenten en onze Greg gingen we in het busje genaamd Aragorn op pad. En we hebben het gezien: Rivendell, Minas Tirith, Isengard, Arduin, etc. etc. Tomar en Indi hebben zich als geweldige hobbits ontpopt door daar van de heuvel te vallen waar ook Merry, Pippin en Frodo dat hebben gedaan. Kortom: weer een topper en een geweldige manier om zowel Wellington van alle kanten te zien als ook om een indruk te krijgen van de mogelijkheden van trucage. En, voor de liefhebbers nog een nieuwtje: Peter Jackson is nu bezig met het voorbereiden van de verfilming van De Hobbit! En dat wordt er één die uit twee delen bestaat, dus verheug je maar op ongeveer 2013!

altaltaltalt

We hebben vanmiddag afscheid genomen van Wellington middels een bezoek aan het Te Papa museum: zeer de moeite waard al was het maar om een gemiddelde aardbeving te beleven en om insecten onder prachtige microscopen te ontleden. Nu is het tijd om nog een paar uur te slapen en dan zullen we na de Lonely Planet van Australië ook met pijn in ons hart de Lonely Planet New Zealand achter laten. Maar het enorme plezier dat we met z'n viertjes hebben en al het moois dat we hebben mogen ervaren, nemen we gewoon lekker met ons mee. E noho ra New Zealand!

Tip:
- De kinderdiscovery centers van het Te Papa museum zijn écht leuk. Neem de tijd.
- Verstokte LOTR fans kunnen we de Rover Tour Middel Earth aanbevelen. Compleet met elfenoren. Rover huist tegenover het Te Papa museum.
- Wij hebben twee avonden heerlijk Mexicaans gegeten in Wellington, met zalige taco's en tapas en Mexicaanse kindertapas-menu's bij de ‘Flying Burrito Brothers’.

 

Vervolg reis in Thailand

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!