Zwemmen in de Weano gorge
Vrijdag 17 april 2009. Port Hedland, West Australië, Australië.
Op de camping in Tom Price bestaat het welkomstcomité uit drie schattige kangoeroes. Ze eten wortel en tomaat uit de handen van onze meiden. Ook de papegaaien zijn zo tam dat ze stukjes brood uit de hand komen pikken. Wel een beetje eng die grote kromme snavels! Een welverdiende beloning na een lange dag rijden. De bijna zeshonderd kilometer die we hebben afgelegd is ook wel het maximum, besluiten we. Er zullen nog een paar dagen komen dat we flink kilometers moeten maken en het is bemoedigend te zien dat Jente en Imme goed reageren op een hele dag in de auto.
De route naar Tom Price gaat eerst langs de weg die we eerder hebben afgelegd. De rode steenheuvels die we overal om ons heen zien, hadden we in eerste instantie de Red Pinnacles gedoopt. Pas later begrepen we dat het termietenheuvels zijn. Als we het schiereiland waar Exmouth op ligt achter ons laten, zien we ze niet meer tot in het Karijini National Park. Op de verlaten alternative route terug naar de Coastal Highway wacht ons nog wel andere verrassing. Een flink uit de kluiten gewassen leguaan ligt midden op de weg. Van kop tot staart zeker twee meter schatten we. Samen met een medetoerist weten we hem te bewegen de weg te verlaten. Heel dicht durven we niet bij hem te komen. Z 'n klauwen zien er erg gevaarlijk uit.
Wij vinden autorijden allebei erg leuk en kunnen genieten van lange lege wegen zoals je hier veel ziet. Het voelt als in de road movies, een gevoel van oneindigheid en vrijheid. Als je niet van autorijden houdt, is West Australië minder geschikt. De afstanden zijn zo groot dat je wel verplicht bent lange stukken te rijden. Jente en Imme reageren over het algemeen goed op het zitten op de achterbank. Met de gameboys binnen handbereik gaan de eerste 250 kilometer veelal in goede harmonie. Daarna beginnen ze zich wat te vervelen en gaan elkaar plagen. Ideaal is wel als we dan een stop kunnen doen met een leuke attractie voor hen. Daarna kunnen ze wel weer wat extra kilometers aan.
Tom Price is niet een interessante stad maar wel de enige in de omgeving van het Karijini National Park. Daar willen we naar toe. De eerste dag dalen we af naar de Weano kloof. Vliegenmaskers mee want ook hier is het weer raak. Je kunt hier fantastisch mooie rondwandelingen door de gorges maken. De routes zijn in kleuren gemarkeerd. Roze voor de makkelijke wandelingen, groen voor de iets pittiger tot aan rood voor mensen die een brevet voor klimmen en abseilen hebben. Wij lopen een stuk roze over vlak terrein, dalen af op de groene en stuiten dan beneden op een stuk blauw. Blijkbaar betekent dat zwemmen want de mensen die passeren gaan stuk voor stuk tot hun hoofd in het water. Gelukkig hebben we zwemkleding bij ons want het is een heerlijk plekje om in het water te spelen. Imme en Jente hebben weinig oog voor de fantastische locatie van hun nieuwste zwemparadijs. Maar water blijft water en als het dan nog stroomt ook is het altijd bingo.
Een pittige autorit brengt ons aan het eind van de middag naar de Dales camping. Een van de twee campings in het park. Een toilet is de enige voorziening. Geen water, geen licht, geen electriciteit. Wel mooie plekjes, compleet met een grote waakspin tussen de bomen. De camphost geeft ons nog een wijze raad mee. 'Laat 's nachts niets buiten de auto liggen, de dingo's gaan er mee op de loop. Vooral schoenen, daar zijn ze dol op'.
Jente vindt onze nieuwste kampeerplek wel oké. Dit is echt kamperen hé, zegt ze als we in het pikkedonker met een kaarsje aan tafel eten. Ze heeft duidelijk in de gaten dat dit anders is als onze vorige overnachtingsplekken. De standaardvraag waar de speeltuin en het zwembad zijn blijven dan ook achterwege. Het is voor haar blijkbaar automatisch duidelijk dat je die hier niet kunt verwachten. Leuk dat ze zo mee kan genieten van iets wat voor ons ook als avontuur aanvoelt. Met het donker verdwijnen de vliegen en komen de muggen en ander vliegend, springend en kruipend ongedierte. Helden als we zijn, wachten we nog tien minuten buiten tot de kindjes slapen en kruipen daarna snel naar binnen. Dingo's zien we niet en de slippers die Els buiten heeft laten liggen, staan de volgende dag nog keurig op hun plek.
De volgende dag komt onze buitendouche goed van pas. Het rode stof zit tot diep in onze poriën. En niet alleen daar. Het zal nog een tijd duren voor we het uit onze kleren, bagage en alle verborgen hoekjes van de auto zijn kwijtgeraakt. De accu staat in het rood maar de dvd speler doet het nog steeds en geeft de meiden afleiding als wij de wagen gereed maken voor de verdere reis. We zijn nog steeds erg content met ons zelfvoorzienend campertje.
Voor we onze reis voortzetten naar Port Hedland gaan we nog naar de Dales kloof en de Fortescue Falls Ook hier kan je naar beneden en zwemmen in de poel onder de waterval. Om half negen 's ochtends als wij er zijn is het daar nog te fris voor en we bekijken dit prachtige plekje alleen van boven. Het is niet de Grand Canyon, maar we zijn zeker onder de indruk van het natuurspektakel dat we zo kunnen bekijken.
Port Hedland is weer terug in de bewoonde wereld. Onderweg zien we de giga lange treinen die de ijzererts vervoeren van Newman naar de grote haven hier. De roadtrains op de weg hebben hier voor het eerst de maximaal toegestane vier aanhangers. Even diep ademhalen voor je de veertig meter lange gevaartes gaat inhalen.
Over drie dagen hopen we in Broome aan te komen. Na Exmouth de volgende plaats waar we weer wat langer willen blijven. Voorlopig ook de laatste plek aan de kust. Vandaar trekken we weer het binnenland in, op weg naar de Nothern Territory.
