Artikelindex

Finding Nemo
Maandag 13 april 2009. Exmouth, West Australië, Australië.

Eerste paasdag is wasdag bij ons. Een rondhangdagje op de campsite. Na een dagje strand zijn delen van onze lichaam, ondanks factor 30, gevaarlijk rood verkleurd. Je wordt niet voor niks gewaarschuwd voor de kracht van de zon in dit deel van de wereld. Veel Australische kinderen dragen voor het strand uv beschermende kleding. Met zonnebaden bij Mauritius Bay, waar clothing optional is, vragen we natuurlijk ook wel een beetje om moeilijkheden. Maar heerlijk is het wel. Er staan flinke golven en er gelden waarschuwingen voor de stroming. Gelukkig valt het mee. Eenmaal door de branding kom je snel in rustiger water. Dit is ook de plek waar we de eerste snorkelaars zien.

Onderweg naar ExmouthNatuurlijke UV bescherming

Het Ningaloo Reef is het West Australische alternatief voor het wereldberoemde Great Barrier Reef van Oost Australië. Kleiner, minder divers qua vissen en koraal, maar wel veel dichter aan de kust. En rond deze tijd kun je tijdens georganiseerde tripjes zwemmen met de grootste vissen ter wereld: de walvishaai. Dat zijn we niet van plan. Het koraal en de vissen zijn gemakkelijk vanaf het strand zwemmend te bereiken. Maar zonder duikbrillen en snorkels komen we daar de eerste dag nog niet aan toe. Zelfs bij Turquoise Bay, dé plek om vanaf land te snorkelen, wordt geen uitrusting verhuurd. Jente is wel wat ongeduldig. We hebben haar 'Nemo zien', als attractie voor deze plek voorgespiegeld. Op de plaatjes bij het strand zien we dat je hier inderdaad de clownfish kunt vinden. Ze zal toch even moeten wachten. Maar die blauwe zee, het strand, heerlijke temperaturen met een stevig windje en de spannende golven zijn voorlopig ook voldoende.

Voor we het Cape Range National Park, waar de mooie strandjes te vinden zijn, verlaten, kijken we nog even op de Lakeside Beach. Volgens onze informatie de plek waar families met kleine kinderen naar toe gaan. Om vier uur 's middags als wij er aankomen, vinden we dat niet terug. Het strand is al bijna leeg. Het is eb, dus de meiden kunnen even hun laatste restje energie kwijt op de rotsen op het strand. Verlekkerd kijken we naar de zeven gelukkigen die hier ook voor de nacht een plekje hebben gereserveerd. Bij een aantal strandjes is een basic campsite ingericht. Een toilet en zoet water uit grote tanks, dat zijn de faciliteiten. Maar wel prachtige plekjes vlak aan het water. Nu met Pasen allemaal volgeboekt natuurlijk. Voor we wegrijden zien we kangoeroes tevoorschijn komen. Als alle dagjes mensen vertrokken zijn, zullen dat er waarschijnlijk nog veel meer worden.

Klimmen op de rotsenLakeside BayKanga was here

Op de camping hebben de bejaarden niet meer de overhand. We ontdekken dat camping in Australië veel soorten aanhangers kent. Alle leeftijden en alle luxe gradaties treffen we inmiddels aan. Wicked en Backpacker Campers (oude busjes omgetoverd tot campertje) met veelal jonge stelletjes. Vaders met zonen in tenten met een koelbox die dagelijks gevuld wordt met ijs. Hele families met hun 4WD met caravan of rijdende uitklapbare keuken. Sommige families lijken de complete huisraad van thuis meegenomen te hebben of komen in een vrachtwagen omgebouwd tot supercamper aanzetten. Aanhangwagens waaruit een koelkast en een grote staande ventilator worden uitgeladen. Boten met giga grote motoren op de trailers.

Op de camping worden Imme en Jente uitgenodigd om eieren te komen zoeken. Onze buurman heeft voor z'n eigen kinderen rond de tent paasverrassingen verstopt. Een deel van de chocoladesuprises belanden in de magen van onze meiden. Leuk. Ook 's avonds wordt het leuk. De inmiddels volgepakte campsites zijn in het donker een prachtige plek om door heen te dwalen. Overal lichtjes. Jente en Imme scharrelen met hun nieuwe Zuid Afrikaanse vriendin Tori overal tussendoor. Met hun glow in the dark sticks in roze en groen kunnen we ze goed volgen. Wij leggen onze kinderen tegen acht uur op bed. Andere kinderen zien we zeker tot tien uur rondhangen. En dat is gelijk de tijd dat bijna iedereen ineens naar bed lijkt te gaan. Iedere avond verdwijnt het leven plots rond die tijd.

Tweede paasdag gaan we echt snorkkelen. Bij de duikwinkel van de camping huren we voor ons zelf duikbrillen en zwemvliezen. Voor kinderen hebben ze geen uitrusting in de verhuur. Wel te koop, dus we verlaten de winkel met een mooie paarse kinderduikbril met snorkel voor Jente. Gelukkig is sinds kort paars ook haar lievelingskleur. Imme wil natuurlijk ook, maar voor driejarigen is nog geen uitrusting te krijgen. Gelukkig neemt ze genoegen met het oude duikbrilletje van Jente. Veel kan ze er niet mee, maar ze loopt er trots als een pauw de zee mee in.

Helemaal trotsMoe van het snorkelenAls extraatje, de mooie lucht op tweede paasdag

Jente maakt zich de techniek van het snorkelen snel eigen al gaat dit gepaard met het binnenkrijgen van flink wat zeewater. Ze wil dolgraag en raakt snel gefascineerd van de vissen die ze ziet. Groot klein en in allerlei kleuren. Om beurten gaan we met haar mee tot ze na de zoveelste slok water begint te kokhalzen en gal spuugt. Voor ons het sein dat het genoeg is geweest. Voor Jente niet, zij heeft nog steeds Nemo niet gezien. In de auto terug bedenkt ze zich hardop dat ze zeker vissen had gezien die Nemo heetten. Ze hadden wat andere kleuren dan de Nemo van de film maar hebben zeker dezelfde naam.

Morgen trekken we het binnenland in. Ons bescheiden outback avontuur. We willen proberen in één dag over te steken naar Tom Price. Een lange rit zonder campings onderweg.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!