Bluff Knoll, graan en zoutmeren
Maandag 20 maart 2017. Lake Grace, Australië.

Na drie nachtjes in Albany (ons record op één camping) zijn we het binnenland ingereden, richting 'Stirling Range National Park'. Na ongeveer een uurtje rijden kwamen we aan bij 'Bluff Knoll', de hoogste berg in dit gebied. De wandeling naar de top zou veel te zwaar zijn voor de kindjes en Pascal is in zijn eentje de berg op gegaan. Vera en Stan hebben zich ondertussen prima vermaakt met kleuren en spelletjes spelen. Voordat we het wisten was Pascal weer terug. Het was een pittige wandeling met veel hoogteverschil en hij heeft opnieuw een slang gezien! We zijn nog steeds alert op eventuele gevaarlijke dieren, maar hebben inmiddels onze weg hierin aardig gevonden. Vera en Stan weten dat ze niet te ver voor ons uit mogen lopen vanwege eventuele slangen en ze zeggen het ons keurig als ze een spin zien.

We waren van plan om na het bezoek aan Bluff Knoll op een camping in de buurt te slapen, maar eenmaal ter plekke bleek er bar weinig te doen. We besloten door te rijden naar het noorden, zodat we alvast wat dichter bij onze volgende bestemming zouden zijn. We rijden door het gebied wat 'The Wheatbellt' heet en we zien al snel waarom. Graan, graan en nog eens graan. Althans, het heeft er vast gestaan voordat het geoogst is. Het enige dat we lange tijd zien is afgemaaide graanvelden en zand. We zien (en ruiken!) dat veel velden in brand worden gestoken, waarschijnlijk om de grond weer klaar te maken voor een nieuwe oogst. Het is bijzonder om zoveel brandhaarden aan de horizon te zien. Er zijn niet veel dorpjes en de dorpjes die er zijn, lijken totaal verlaten. Dat we er op zondag zijn, helpt natuurlijk niet. We overnachten uiteindelijk in Lake Grace, een gebied waar veel zoutmeren zijn. We zijn er naar één toe gewandeld, erg mooi om te zien.