Artikelindex

Anders dan voorgesteld
Donderdag 9 maart 2017. Hobart, Tasmanië, Australië.

De volgende dag met de boot weer terug naar het vasteland van Tasmanië gegaan. We vliegen om 10.10 uur richting Perth, dus de camper moet een dag eerder ingeleverd worden en we slapen een nachtje in een hostel in Hobart. Voor het inleveren van de camper moet de tank volgetankt zijn (logisch) en de gastank bijgevuld. Dat laatste bleek helaas minder gemakkelijk dan verwacht. Volgens de uitleg van de camperverhuur zou dit bij bijna elke benzinepomp mogelijk zijn, echter dit klopte niet. Na bij elke pomp die we tegen kwamen vanaf Bruny Island gestopt te zijn, was het nog steeds niet gelukt. Uiteindelijk zijn we naar een outdoor winkel gegaan, waar we voor acht dollar de fles hebben bijgevuld. Bij het inleveren van de camper hebben we gevraagd hoe dit zit, waarop verwezen werd naar een speciaal pakket dat je bij de huur kunt afsluiten, waarbij je de camper met een lege tank en gasfles mag terugbrengen. Dit pakket kost, jawel, 150 dollar. Wij vonden het nogal prijzig en kozen ervoor om liever zelf te tanken (niet wetende dat die gasfles vullen zo lastig was). Voordat we weg liepen richting onze taxi zagen we tot onze verbazing dat ter plekke bij de camperverhuur gasflessen werden bijgevuld. Dit schoot toch even in het verkeerde keelgat, aangezien het ons ongeveer anderhalf uur had gekost om een plek te vinden waar dit kon. We besloten er een klachtmail over te sturen (wat we overigens nu nog steeds moeten doen).

Afijn, we zijn met de taxi naar ons hostel in Hobart gebracht, waar we met ons viertjes op een kamer met twee stapelbedden sliepen. De bovenste bedden hadden rondom een vrij gedegen hekwerk, dus we besloten de kinderen boven te laten slapen. Het hostel had een fijne buitenruimte met banken en lekkere sofa's. We vonden dat we wel een lekker flesje wijn hadden verdiend en zaten prinsheerlijk in de zon op ons bestelde eten te wachten, toen ons verteld werd dat de kok net naar huis was en er geen eten meer bereid kon worden. Gelukkig bleek er op loopafstand (ongeveer 1,5 km verder) wat restaurants te zitten waar je eten kon afhalen en Pascal heeft zich opgeofferd om dit te gaan doen. De rest van de middag hebben we heerlijk relaxed buiten op het terras doorgebracht.

hobarthobart2

We waren van plan om eindelijk de meegenomen babyfoon te gebruiken en lekker met zijn tweetjes te eten, terwijl Vera en Stan op bed lagen. We hebben speciaal voor deze reis een babyfoon aangeschaft met extra ver bereik, zodat we misschien eens een hapje of drankje kunnen doen terwijl zij slapen. Eind-de-lijk deed de gelegenheid zich voor om hem te gebruiken. De kindjes lekker op tijd naar bed, babyfoon aan en.... Geen verbinding! Geen verbinding? Huh, thuis deed hij het nog. Na ongeveer een uur proberen, waarbij ik vastberaden begon, maar eigenlijk steeds wanhopiger werd, handleidingen op internet heb gezocht en nijverig op Google heb gezocht naar een eventuele oplossing, heb ik uiteindelijk de moed opgegeven... Het zat er niet meer in. We hebben even de optie overwogen om op te splitsen, maar alleen is het toch anders dan samen. Gelukkig hadden we een late lunch gegeten en tijdens het eten van de kindjes een stuk pizza buit gemaakt, want we besloten niet meer de moeite te nemen om naar beneden te gaan om eten te bestellen. Daar lagen we dan, onder onze kindjes in een stapelbed, waarvan we bijna elke veer van het matras voelden en met een bijna-lege maag. Wat zal ik zeggen, we hadden het ons van tevoren anders voorgesteld.