The origin, Australian rugby
Zaterdag 11 juli 2015. Tennant Creek, Australië.
We slapen straks onze eerste nacht in Australië niet in een tent. We zijn nu op weg van Katherine naar Alice Spring, een tocht van ruim 1200 kilometer die we in twee etappes doen. Omdat we in Tennant Creek, daar zijn we nu, maar een nacht blijven, nemen we niet de moeite de tent op te zetten. Zo kunnen we morgen weer om acht uur de baan op en zijn we rond twee uur ’s middags over, althans dat is het plan.
Inmiddels zijn we al een week Down Under en gaan we nu van een meer bosrijke omgeving een woestijn gebied in. Vandaag zagen we de omgeving langzaam maar zeker veranderen, wat minder bomen, ook andere bomen, meer struiken en lager zodat we er vanuit de bus overheen kunnen kijken totdat de vegetatie zo goed als ophoudt, dat is nu ongeveer het geval. Onderweg zowaar een kangoeroe gezien, de eerste. Ze zijn er wel degelijk maar dan vooral als lijken op de weg. Gisteren verteld een Nederlandse vrouw, die hier al dertig jaar woont, mij dat kangoeroe ‘s na vieren op pad gaan op zoek naar drinken, dan krijg je ze pas te zien. Tegen die tijd zijn wij meestal al lang en breed op de camping aan het zwemmen of bezig met de voorbereidingen van het avondeten.
Wij zijn de auto nu wel de baas, hoewel dat eergisteren toch even anders leek. Ik kreeg de versnelling niet meer uit de P van parkeren. Ook de buurman op de camping wist geen raad, hoewel hij wel een Toyota heeft. In de handleiding stond beschreven hoe je de versnelling weer uit de P krijgt en zodra dat gelukt is moet je dan meteen naar de dichtstbijzijnde Toyota garage rijden. Wel opmerkelijk dat het in de handleiding staat en geen goed teken, blijkbaar een bekend probleem. In dit geval was er een Toyota garage in Katherine, een geluk bij een ongeluk. Ik heb wel even gevraagd of er in Alice Springs ook een Toyota garage is. Dat is niet het geval, helaas. Erger nog, het is nodig, vandaag zat de P weer gelocked. Gelukkig heb ik een schroevendraaier mee genomen die ik vanmorgen tegenkwam bij het inpakken. Het euvel weer gefixed. Onderdeel van de startprocedure is nu het gebruik maken van de steeksleutel, want voorlopig komen we geen Toyota garage tegen en terugrijden naar Katherine is geen optie.
Gisteren dus een dagje Katherine, een dorp aan een rivier waar ook in de droge periode water in staat. Iets buiten Katherine is een Nationaal Park en daar kun je op de rivier varen. Daar hadden we wel zin in, zelf een kanotochtje maken. Die zin vervloog als sneeuw voor de zon toen we zagen wat dat grapje ging kosten, omgerekend 250 Euro voor drie uur kano huur voor ons zessen.
We hebben toen een korte wandeling de rots op gedaan. Daar boven genoten van het uitzicht en zagen we dat er nog een kleine loop was van drie kilometer. Dat leek ons wel wat, dus zonder water en niet ingesmeerd liepen wij in de brandende zon verder. Gelukkig was er voldoende schaduw en kon je halverwege water drinken uit een fonteintje. Fardau en Silke waren kapot: ‘mijn benen doen het niet meer’. Het laatste stuk was langs de weg naar de auto, terwijl de rest uitrustte heb ik de bus opgehaald en hebben we daarna in Katherine een frisse duik genomen in een Hot Spring (gratis).
In Kakadu hebben we onze eerste krokodil gezien, dat was geluk hebben. Want krokodillen liggen tot een uur of vier ‘s middags uit te rusten en komen dan pas in actie, dat is namelijk het moment dat hun avondeten dorst begint te krijgen. Maar goed, tegen die tijd zijn wij meestal al lang en breed op de camping aan het zwemmen of bezig met de voorbereidingen van het avondeten. Je mag hier alleen maar in zwembaden zwemmen of bij hoge uitzondering in een meertje als het zeker is dat er geen krokodil in de buurt is. Overal staan waarschuwingsborden.
De tweede avond dat we in Kakadu waren was er een groots sportevenement op de tv waar heel Australië reikhalzend naar uit keek. De zogenaamde Origin en in dit geval zelfs de beslissende derde wedstrijd. The Origin is een soort van All stars Rugby wedstrijd tussen de beste spelers van Queensland en New South Wales. Beide ploegen hadden één keer gewonnen, het beloofde dus een spannende en sensationele wedstrijd te worden. Folkert en ik kwamen volledig bedrogen uit, een inmaakpotje, een walk over, de grootste overwinning in de 35-jarige geschiedenis van Origin: 52-6. Queensland maakte gehakt van NSW.
Ondanks de uitslag vloog de wedstrijd om en verveelde geen moment. Om zeven uur begon de voorbeschouwing, we zaten keurig op tijd voor het scherm. Het was een BYOC (Neem je eigen stoel mee) en BYOD (Bring Your Own Drink) en we zaten mooi vooraan. De voorbeschouwing duurde een uur en is wel even wat anders dan de voorbeschouwing op, zeg, de KNVB-beker finale. Dat kunnen ze duizend keer beter dan in Nederland, volgens Folkert. Om acht uur zat het veld propvol en kon de wedstrijd beginnen. Ondanks de 52-6 golfde het spel op en neer en genoten wij met volle teugen. Dat smaakt naar meer. Misschien dat er een sportwedstrijd in zit als wij twee weken in Brisbane zitten.
