Artikelindex

Aboriginals en alcohol
Dinsdag 5 november 2013. Jurien Bay, West-Australië.

We worden wakker en genieten van de rust. We rijden vandaag weer een stuk het noorden uit en wel tot Jurien Bay. Eerst doen we nog even boodschappen in Geraldton, een grote stad waar we voor het eerst Aboriginals zien. Ik weet nog dat we vier jaar geleden, in het noorden, danig geschokt waren van de (alcohol) problemen die we zagen op straat. Ook hier lijken de Aboriginals en de blanken langs elkaar heen te leven. Ze tolereren elkaar? Rob ziet diverse Aboriginals met blikjes bier in de speeltuin. Maar ja, of wij in de positie zijn om te oordelen?

De camping zit vlak aan het strand, met een speeltuin in het zand en bootsteiger waar je kan vissen. We gooien wat op de bbq en gaan lekker slapen. Het valt ons op dat er in Aussie heel veel dikke mensen zijn. En dan verbaast ons niets, als je ziet wat er af en toe op die bbq gaat!

 

Leven op het licht
Woensdag 6 november 2013. Jurien Bay, West-Australië.

We wakker en twijfelen wat we zullen doen. Otis speelt inmiddels met een jongetje uit Perth. We komen niet veel kinderen tegen. Hier is het nu lente, begin volgende maand beginnen de kindervakanties. Deze familie besluit een dagje eerder naar huis te gaan. Jammer voor Otis. Maar Rob is zo brutaal om te vragen of wij dan op hun plek mogen staan. Wat zeggen ze ook al weer over een brutaal mens. Ze vinden het goed! Wij krijgen wel een discussie of we dit bij de receptie moeten melden. Eerst maar even naar een strandje gaan. We hebben een tip gekregen en die stelt ons niet teleur. Eerst een paar kilometer over een gravel road om bij een prachtig, verlaten strandje te komen. Er zit ook een simpele strand camping bij. Bijna jammer dat we vannacht al gratis kamperen! Rob meld bij de receptie dat wij hier kamperen. Moeilijk, moeilijk. Ze zal de manager naar ons sturen, maar nooit meer iemand gezien.

157201 1384498762 500 (320x240)157201 1384498813 500 (180x240)

Om 14.30 uur speelt Buzzer, een 80 jarige gitarist op de camping. Aangezien hij ons zelf komt uitnodigen, lopen we even langs. Grappig om mee te krijgen, maar ook goed dat we Otis als excuus hebben. Sorry, hij wil naar het luchtkussen. We lopen nog even naar het strandje voor we het voor gezien houden. Het wordt hier al vroeg donker, zo rond 19.00 uur. En het is ook weer vroeg licht, zo rond 05.30 uur. We leven dus veel meer met het licht in plaats van op de klok.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!