In het land van de voorvaderen
Vrijdag 1 november 2013. Monkey Mia, West Australië.

Na een prima nacht, zitten we rond 8.00 uur in de campert om richting Monkey Mia te gaan. Het is een behoorlijke rit. Eerst een saai stuk door de outback, waar we alleen een roadhouse tegenkomen, en daarna een lang stuk naar de kust. Daar zijn wat leuke stops om even de benen te strekken. In de middag komen we in Denham aan, een leuk kustplaatsje. Daarna is het nog zo'n 25 km naar Monkey Mia NP. Sodeju, voor we ook maar de camper op de camping hebben gezet zijn we al 114 dollar lichter. Aan entree voor het park en de camping. Er is één resort bij het park, dus er is geen keus. We hebben gezellige Australische buren achter ons staan. Als we het stand op lopen, worden we aan gesproken door een jongen die vraagt of we een sunset cruise willen maken. Als we aangeven net aangekomen te zijn, geeft hij aan dat we om 17.00 uur gratis mee mogen. Tja, dan zijn we toch Nederlanders. Gratis, What is the catch? Die blijkt er niet te zijn! We mogen mee op de catamaran! Heerlijk! Er zijn geen reddingsvestjes, dus we moeten de kleine man wel goed in de gaten houden. Superervaring! Als we terug lopen zien we nog een schildpad in het water. Naast Monky Mia ligt Dirk Hartog National Park. In 1683 was deze Nederlandse ontdekkingsreiziger de eerste Europeaan die in West Australië aan land kwam. Leuk feitje: mijn opa heet ook Dirk Hartog. Wie weet stammen we wel af van...

Dolfijnen voeren
Zaterdag 2 november 2013. Monkey Mia, West-Australië.

Om 7.00 uur gaat de wekker. Monkey Mia staat bekend om de dolfijnen die hier in de baai komen. En die willen we natuurlijk zien. Ze krijgen iedere ochtend een paar visjes. Het is een beetje dubbel, want het is geweldig om de (wilde) dolfijnen in hun natuurlijke habitat te zien maar het is wel tegennatuurlijk om ze iedere ochtend te voeren. Een dolfijn schijnt zo'n kilo vis per dag te eten, dus een paar visjes zorgt er niet voor dat ze zelf geen vis meer hoeven te vangen, maar dubbel is het wel. Ze kunnen bijvoorbeeld, als ze veel in het ondiepe water zijn hun baby's niet zogen.

Otis' woordenschat gaat met sprongen vooruit. Zoals surfdude, onderwatercamera, Australië, pelikaan en emoe. Die laatste beesten komen af en toe de camping oplopen, op zoek naar eten. Ik ben er niet blij mee. Zit je net lekker te eten, sta je weer in de camper. Sommige Australiërs kijken ons meewarig aan. Gewoon wegjagen joh!

Vandaag hebben we een rustdagje. We blijven op het resort en gaan lekker even richting het zwembad, maar het water is echt k-k-k-koud! We relaxen even in de camper en gaan dan naar het strand. Dat is hier echt prachtig mooi! We zien een paar roggen. Vanmorgen hebben we Otis wakker gemaakt, en dat was geen slimme zet. We rijden niet, dus hij slaapt 's middags ook niet. Voordeel is wel dat hij vroeg op bed ligt en wij kunnen relaxen!