Op de helft
Maandag 11 november 2013. Yallingup, West Australië.

Vandaag zitten we alweer op de helft van onze tijd in Australië. Wat gaat dat toch snel! Aan de andere kant hebben we alweer zoveel meegemaakt. We verlaten Bunburry en zakken meer af richting het zuiden. We komen in Busselton. Dit is een behoorlijk grote stad in het zuiden, met zo'n 25.000 inwoners. Het heeft een van de langste jetty's ter wereld. Er gaat een treintje, maar natuurlijk lopen we twee kilometer heen en terug. Kan geen kwaad, een beetje beweging. We lunchen aan het strand en gaan richting Dounsborough, een klein stadje ten zuiden van Busselton. Er is hier helaas maar een camping, die een waardeloze locatie heeft. Als we dan toch geld gaan uitgeven, hebben we natuurlijk wel wat eisen. We komen uit in Yallingup, een surfersparadijsje, met een camping zo goed als aan het strand. De plekken zijn alleen wat aan de krappe kant en naast ons staat een familie met drie kinderen en twee schoonmoeders (hulde). Het blijkt echter een schot in de roos. Twee kinderen hebben zo'n beetje de leeftijd van Otis en dat klikt meteen. Je merkt dat Otis het spelen met andere kindjes gemist heeft. Echt leuk om te zien.

Een kangoeroe en agressieve vogels
Dinsdag 12 november 2013. Yallingup, West-Australië.

We besluiten nog een nachtje te blijven en de kustlijn te verkennen. Eerst doen we wat boodschappen en, natuurlijk als we gaan rijden valt Otis in slaap! Dat betekent veel rijden en om en om uitstappen. Ook hier is de ruige kust echt prachtig en het is heerlijk rustig! Als onze kleine man wakker wordt, lunchen we en besluiten we een klein wandelingetje te maken. Het pad is alleen wel heel smal en aangezien we nog steeds op slippers lopen. Rob meent zelfs een bruine slang te zien. We nemen de route terug over het strand. Er is dit jaar in dit deel van Australië meer regen gevallen afgelopen 40 jaar, dus er zijn wat meer muggen aanwezig. Die helaas ook enkele ziektes kunnen overbrengen. Toch maar weer smeren.

Terug op de camping spelen de kinderen samen en doen we rustig aan. De rest van de dag brengen we eigenlijk met de familie Rogan door. We gaan naar het strand en eten 's avonds fish and chips. Het is super gezellig. Als we naar het restaurantje lopen zien we nog een grote kangoeroe. Otis is onder de indruk en vraagt zich op de terugweg af waar hij gebleven is! Ook blijkt de zwart-witte vogel die we regelmatig op de camping zien, nogal agressief te kunnen zijn als ze een nest hebben. We zwaaien dus, als Harry Potter, met een stok boven ons hoofd.