Knuffelkoala's
Zaterdag 15 augustus 2009. Brisbane, Queensland, Australië.

Vandaag zijn we naar de Lone Pine Sanctuary in Brisbane geweest. Dit is een opvang plek voor koala’s. Brian’s grote wens (en ook eigenlijk een grote wens van mij) was om een koala te knuffelen en dat heeft hij gedaan. Je kunt namelijk met een koala op de foto (tegen betaling uiteraard) en dan heb je ook even tijd om te knuffelen. Tim en ik hebben ook een koala vastgehouden. Het zijn heerlijke zachte beestjes, echte knuffels! En o zo schattig. We hebben weer veel te veel foto’s gemaakt van al die lieverds. Justin vond het een beetje spannend om een koala vast te houden, maar hij wilde wel met Maurice en mij mee op de foto.

Er was ook een grote weide waar kangaroes rondsprongen. Die mocht je ook knuffelen. Daarnaast krokodillen en een grote slang. Er was ook nog een kinderboerderij, een roofvogelshow en een sheep dog show.

Glass House Mountains en Bribie Island
Zondag 16 augustus 2009. Bribie Island, Queensland, Australië.

We hebben even snel de Glasshouse Mountains gedaan (nu was er ook maar één lookout aan de kant waar wij zaten) en daarna zijn we naar Birbie Island gereden. Een klein eiland bij Brisbane. Via een brug kwamen we op het eiland zodat we niet op een ferry hoefden, dat gaat namelijk nogal lastig met een camper. Op Bribie Island hebben we de camper op het Bribie Island Caravan Park neergezet en toen zijn we naar het 200 meter verderop gelegen strand gelopen. De boys hebben weer kuilen gegraven, zandkastelen gebouwd en lekker in de golven gespeeld.

’s Avonds zijn we uiteten gegaan. Was weer een nieuwe ervaring voor ons. We liepen een restaurant in genaamd de Surf Club. We kwamen in een net uitziende eetzaal met een bar en een game room (gokkasten e.d.). Maar er was ook een groot terras met uitzicht op de zee. Bij de bar maar even gevraagd of we zo ergens mochten gaan zitten. Vroegen ze ons of we lid waren van de club. Lid van de club? Eh nee, hoezo? Wat blijkt nou, in Australië heb je allerlei clubs. De bowling club, de surf club etc. Wanneer je lid bent kun je van alle faciliteiten gebruik maken zoals restaurant, bar en het gok gebeuren. Maar we mochten ons inschrijven als visitor en zo waren we toch eventjes lid van de Surf Club. Het eten was overigens overheerlijk. Gokken hebben we maar niet gedaan.

Australia Zoo
Maandag 17 augustus 2009. Brisbane, Queensland, Australië.

Vanochtend in het toiletgebouw raakte ik aan de praat met een aardige mevrouw. Ze vroeg of ik van de campervan tegenover was. De Dutch people. Eh ja… Hoe ze dat nu alweer wist. Maar de camping stond vol met 65+ overwinteraars, maar deze keer hele aardige mensen die graag een praatje maakten. En het was dus al rondgegaan dat wij uit Nederland kwamen. Deze mevrouw, Rosie genaamd, was 53 geleden van Duitsland naar Australië geëmigreerd. Ze woonde al vanaf haar tiende jaar in de buurt van Melbourne. De laatste jaren kwam ze in de winter overwinteren op Bribie Island. De een na de ander maakte een praatje, dus we hadden nog moeite om van de camping weg te komen.

Om tien uur waren we dan toch op weg naar de Australia Zoo. De Zoo van Steve Irwin, de crocodile hunter, bekend van TV. Hij is enkele jaren geleden overleden door een sting ray maar je 'ziet' hem nog overal in de zoo. Eigenlijk wel een beetje overdreven zo veel.

Tin Can Bay, dolfijnen!
Dinsdag 18 augustus 2009. Tannum Sands, Queensland, Australië.

Voor zeven uur waren we vanochtend al op pad. We wilden namelijk de wild dolphin feeding meemaken in Tin Can Bay. Om 07.10 uur stonden we al op het strandje te wachten en tegen half negen kwamen er twee dolfijnen aangezwommen. Het waren vader en zoon. De vader van de vader (opa) werd  twintig jaar geleden door vissers naar Tin Can Bay gebracht. Hij was zwaargewond en door de goede zorg van vrijwilligers in Tin Can Bay kon hij weer terug naar de zee. Sinds die tijd kwam hij bijna iedere dag terug naar Tin Can Bay. Later kwam hij met z’n zoon Mystique en die komt nu weer met zijn zoon.

Mystique is twee jaar geleden aangevallen door een haai en was zwaargewond. Ook toen hebben de vrijwilligers er voor gezorgd dat hij weer terug kon naar zee. De dolfijnen zijn nog steeds wild. Ze mogen niet geaaid worden alleen gevoerd. Er zijn strikte regels over de hoeveelheid vis die ze mogen krijgen. Dat is drie kg voor iedere dolfijn. Dat is 1/3 van wat ze op een dag eten. De rest vangen ze dus nog zelf. Het was heel bijzonder om het water in te gaan en de dolfijnen te voeren. De boys en ik hebben allemaal een visje aan de dolfijnen gegeven. Nadat de visjes op waren zwommen de dolfijnen weer weg. Wij hebben daarna heerlijk ontbeten bij het naastgelegen restaurantje. Het weer was heerlijk en de kinderen vermaakten zich ook goed.

We zijn ook nog met een boottochtje mee geweest de rivier op. Zo hebben we Fraser Island zien liggen. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Je kunt er met een 4WD rondrijden en kamperen. Eigenlijk wilden we dat wel doen voor ’n dagje maar aangezien iedereen er al naar toe gaat, hebben we besloten het maar niet te doen. We rijden door naar boven. Onderweg nog een stop gemaakt in Childers. Een klein dorp dat leeft van de suikerriet. Maar ook hier gaan de zaken slecht en besloot een echtpaar het suikerriet samen met Macadamia noten te gaan gebruiken voor het maken van ijs. Nu hebben ze een zaak aan huis waar ze het heerlijkste ijs maken. Het heet Mammino’s (www.mammino’s.com). Mocht je in de buurt zijn, dan zeker daar even een ijsje gaan eten! Nu staan we op het Tannum Sands Caravan Park. Dat ligt ’n uurtje of  twee rijden ten zuiden van Rockhampton. Hier blijven we ’n dagje staan.

Brian spreekt overigens al een aardig woordje Engels. Hij leest Engelse boekjes en toen ’n medewerker van de Australia Zoo aan Brian vroeg: What happened to your arm? antwoordde Brian zomaar ineens: It is broken, I fell on the trampo. Het kwam er zo vloeiend uit! Hij vertaalt ook de hele dag woorden en zinnen in het Engels.

Dagje rondom de camping van Tannum Sands
Woensdag 19 augustus. Tannum Sands, Queensland, Australië.

Vandaag had de camper weer een dagje rust en wij ook. Vanochtend heb ik met Tim een wandeling gemaakt langs een creek die uitmondt in zee. We zijn tot de oceaan gelopen en hebben een paar mooie schelpen gevonden. Ook hebben we honderden kleine krabjes gezien. Zodra ze ons aan hoorden komen renden ze met z’n allen richting het water en groeven zich binnen enkele seconden in het zand. Ontzichtbaar waren ze dan. Het enige wat je nog zag waren hoopjes zand. Maurice heeft nog even op de camping gezwommen met Brian en Justin en ’s middags zijn we met z’n allen naar het strand gegaan. Toen we daarna terug kwamen op de camping zagen we twee grote groepen kleine papegaaitjes in de bomen voor onze camper zitten. Ze maakten een kabaal tot en met. Wederom hadden we het idee in een volière beland te zijn. Een prachtig gezicht en geluid! De Kookaburra bemoeide zich er af en toe ook mee en die hoorde je dan hard lachen. Het is nog niet gelukt om het geluid van de Kookaburra op te nemen. Morgenvroeg weer eens proberen.