Het paradijs
Zaterdag 1 december 2012. Cape le Grand National Park, Australië.

Opstaan ontbijten en inpakken, we worden het gewoon. We verlaten Charles Peak en kunnen kiezen welke weg we nemen, links de weg terug of rechts een zandweg ‘Not possible when wet’ maar waardoor we wel veel kilometers kunnen sparen. Het heeft hier nu een paar dagen niet meer geregend dus kiezen we voor rechts. De eerste kilometers waren er hier en daar plasjes maar dat leek mee te vallen. De weg loopt kaarsrecht, af en toe over een heuvel maar dan verder weer kaarsrecht, zonder eindpunt in zicht. Gps is hier onbruikbaar.

De kinderen vinden het allemaal goed, zolang ze film kunnen zien. Alleen Eward die mee vooraan zit vindt het allemaal erg spannend en vraagt regelmatig om wat trager te rijden, hij is er blijkbaar niet erg gerust in. Af en toe moeten we door grote plassen en veel modder. Regelmatig toch maar even checken hoe diep de plassen zijn en welke kant we best nemen. Na zo een heel eind rijden kwamen we aan een opgedroogde plas maar was wel modderig. We vertraagden wel maar de wagen trok naar links en we zaten vast. We konden niet meer vooruit of achteruit. Gelukkig stonden er wat boompjes dus de winch afrollen , vastmaken aan een boompje en winchen maar. De wagen kwam gelukkig gemakkelijk uit het slijk, het boompje heeft wel afgezien.

Na meer dan honderd kilometer over deze smalle zand- en modder weg zonder teken van leven kwamen we weer in bewoonde wereld. We zagen weer oneindige graanvelden en hier en daar een boerderij, dat gaf toch een geruststellend gevoel. De GPS gaf weer een weg aan en we hadden nog 160 kilometer voor de boeg tot in Esperance. Daar meteen bij het visitors center info gevraagd over het nationale park Cape Le Grand hier zo’n zeventig km vandaan. Er zou wel kampeerplaats zijn want het is nog steeds laagseizoen. De entrance fee moeten we aan de ranger betalen in het park. Aangekomen in het park direct naar één van de baaien ‘Lucky Bay’ gereden om hier onze tent op te slaan.

Dit lijkt wel het paradijs! Het water is hier mooi helder en het strand in spierwit. Het zand maakt een vreemd piepend geluid als je er op stapt of met je vingers over wrijft, zo fijn is het. Er zijn douches, toiletten en een keuken, allemaal voor 24 Australische Dollar voor ons zessen. Maar beter nog, we treffen het met het weer en we zitten midden in de natuur. Dit is toch veel beter dan die dure cabins in Kalgoorlie.

Kangoeroes en rekensommen
Zondag 2 december 2012. Cape le Grand NP, Australië

Vandaag de tent laten staan op onze kampplaats en op verkenning gegaan naar Esperance. Hier was een klein lokaal marktje. Nog even op internet in het dorp (want verderop geen bereik)en inkopen gedaan voor enkele dagen . Dan de stranden gaan verkennen in Cape le Grand en gepicknickt op een ander mooi strand, Hellfire Bay. De jongens hebben lekker gezwommen en zich uitgeleefd op het strand. Nadien tijd voor schoolwerk, de kangoeroes zijn ook regelmatige bezoekers bij de kampplaats, dat vinden de jongens geweldig natuurlijk. Waar anders kan je rekensommen maken met een kangoeroe die mee komt nakijken?

Another day in paradise
Maandag 3 december 2012. Cape le Grand NP, Australië

Deze ochtend vroeg gaan douchen, het wordt weer prachtig weer vandaag. Of, zoals twee mannen aan de toiletten elkaar glimlachend begroetten met ‘Another day in paradise’. En zo voelt het ook wel een beetje. Eerst even schoolwerk en dan op het strand gereden met de jeep om wat verder op het verlaten strand te zitten genieten van zon, zee, strand en elkaar.

Tegen de avond kwam er een gezin met vier zonen toe uit Melbourne. Er werd al snel contact gelegd en onze jongens werden uitgenodigd om mee cricket te spelen terwijl Dirk de spelregels kreeg uitgelegd. De ouders hadden hun kinderen een week eerder van school gehaald om langer op vakantie te kunnen. De vader was van Melbourne met zijn zus en vader alvast met de wagen naar Perth gereden terwijl de moeder dan een week later met de kinderen naar Perth was gevlogen zodat die niet twee maal die lange afstand moesten overbruggen. Dat gebeurt hier blijkbaar regelmatig, wij kunnen het ons gewoon niet voorstellen om in je eigen land op vakantie te gaan en daarvoor uren te moeten vliegen. Zo ging de avond snel voorbij.