Artikelindex

Outback
Dinsdag 22 februari 2009. Flinders Ranges, Australië

Na een lange dag rijden komen we aan in Quorn waar we ons tentje opzetten. Quorn heeft een fraai oud treinstation en karakteristieke oude gebouwen, waaronder een pub. Het lijkt wel een spookstadje. Gewoon bizar, want je ziet niemand op straat lopen. We hadden in Australië drukke toeristische taferelen verwacht, maar het tegenovergestelde is het geval. We zijn vaak gewoon de enigen. Mika heeft de speeltuin dan ook helemaal voor zichzelf.

In de omgeving van Quorn zien we de eerste papegaaien, kangoeroes en slangen in het wild. De papegaaien en kangoeroes zijn erg leuk maar de slang (die we ternauwernood missen met onze auto) is wat spannender. In deze omgeving staan veel oude ruïnes waarvan we er één bezoeken. Mika is er erg van onder de indruk. Waarom maakt die meneer het dak niet even? Hij kan er maar niet over uit. Omdat we nu ook weten dat er zeer giftige slangen aanwezig zijn in dit gebied zijn we voorzichtig met Mika vrij rond laten rennen.

We slaan water in bij de enige supermarkt die Quorn rijk is en rijden verder noordwaarts tot Wilpena. Het landschap is nog steeds verlaten maar wordt wel steeds ruiger. Ook de wegen zijn nog steeds verbazingwekkend stil. Vaak komen we niet eens een andere auto tegen. Het GPS systeem laat ons al snel in de steek, maar hier zijn niet veel afslagen en kruispunten te vinden waar je je in kunt vergissen. Lastig en jammer is het wel omdat we straks weer terug moeten naar Adelaide om deze om te ruilen.

LeegteKampeervoedselAboriginal muurtekeningenKanga!

Voor we door rijden naar onze eindbestemming van die dag maken we een korte wandeling naar een Aboriginal site waar muurtekeningen te zien zijn. Het is bloedheet en we worden gek van de vliegen! Het zijn er niet een paar, maar vele tientallen. Ze hebben het vooral gemunt op je oren, neus en ogen. Hoe vaak je ook met je handen wappert, ze weten van geen ophouden. De tekeningen zijn prachtig om te zien maar de vliegen blijven ons lastig vallen. Dit is niet meer leuk. Later krijgen we het advies om in de vroege morgen te gaan wandelen omdat je dan minder last van vliegen hebt.

De camping in Wilpena ligt midden in een bos en de wegen zijn niet altijd even duidelijk. Tijdens onze zoektocht naar een geschikt plekje voor onze tent rijden we ergens in waar we blijkbaar niet verder kunnen. In de achteruit terugrijdend ziet Don een rots over het hoofd en het gevolg is een klap en wat krassen aan de onderkant van de bumper. Wel even schrikken. Even later zijn we bijgekomen van de schrik en vinden een heel leuk plekje om onze tent neer te zetten. De kangoeroes komen meteen even kennis maken, en springen rondom onze tent.

Wilpena staat eigenlijk vooral bekend om Wilpena Pound, een soort krater omzoomd door hoge bergen, dat ook in de geschiedenis van de Aboriginals een belangrijke betekenis heeft. De volgende ochtend staan we vroeg op en maken we (mede dankzij onze sponsors) een prachtige vlucht over Wilpena Pound. Een fantastische belevenis. We zitten met ons drietjes in een klein vliegtuigje met onze eigen 'privé piloot', die ons dit wonderschone natuurverschijnsel mag laten zien. De uitzichten zijn werkelijk prachtig. Dit is echt genieten met een grote G! Mika is eigenlijk alleen maar bezig met zijn koptelefoon en microfoon, maar heeft er daardoor niet minder plezier in.

In het vliegtuigjeGenieten met de grote G.Bij het vliegtuigje

Later die middag halen we nog een zak ijs voor onze koelbox. Het is hier bloedheet en we proberen het ijs dan ook zo snel mogelijk in de koelbox te krijgen. Hup, ijs erin, koelbox dicht en hup, kofferbak dicht. Maar dan.... oh nee! De autosleutel ligt nog in de kofferbak. SHIT! Er zit niets anders op dan hulp in te schakelen. Na lang wachten (wachten duurt altijd lang toch) komt er hulp. Met diverse gereedschappen laat hij zijn inbrekerstechnieken zien. Het valt echter nog niet mee en pas nadat de kofferbak open is vertelt hij ons dat hij er ook een hard hoofd in had. Pfoei! Hier komen we goed weg. Mika is er behoorlijk van onder de indruk en die nacht horen we hem in zijn slaap zeggen dat ‘het probleem is opgelost’. We vergeten het incident snel als we, voor we naar bed gaan, nog even naar de overweldigende sterrenhemel kijken. Je ziet hier zoveel meer sterren, zo midden in de outback. Het lijkt soms net alsof ze dichterbij zijn.

Als we de volgende ochtend Wilpena achter ons laten realiseren we ons dat we ons bevinden in een bijzonder landschap. De ruigheid, de rode aarde en het oneindige maakt indruk. Ook op de weg naar Wilmington wederom stille wegen en uitgestorven dorpjes. Je moet er wel voor gemaakt zijn om hier te kunnen leven. We zijn er snel uit dat dit niets voor ons is. Een klein beetje leven om ons heen stellen we wel op prijs. Wilmington is ook weer zo'n dorpje van niks, maar ook hier hebben ze een bord neergezet wat er te zien en doen is. Je vraagt je af voor wie ze dat doen. Er is niemand te bekennen en we zijn de enigen op de camping. Maar dat kan ook aan de camping liggen want dat is niet veel soeps.

Aligator GorgeAligator?Reden voor ons om hier te stoppen is om een wandeling te maken door de indrukwekkende Aligator Gorge. Hier is geen krokodil te vinden overigens, het gaat om de vorm van deze kloof. In de late namiddag dalen we af in de diepe kloof. Door het late tijdstip zijn we ook hier weer de enigen (we vragen ons af of het op een ander tijdstip anders zou zijn). De hoge wanden zijn rood van kleur. Op het smalste stuk is de kloof maar twee meter breed. Je voelt je nietig als je hier loopt. Dit was echt de moeite van onze stop in Wilmington waard.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!