Sinterklaas, kangoeroes en dolfijnen
Dinsdag 20 november 2012. Lakes Entrance, Australië.

De koude nacht in Jindabyne is enorm meegevallen. Eigenlijk was het zoals elke nacht lekker fris waardoor we lekker hebben geslapen. In de ochtend, het is dan zaterdag, rijden we over Alpine way naar Koskiuszko NP. Een mooie route. Daarna rijden we weer dezelfde weg terug en rijden richting de kust. We komen, na een wederom mooie route, uit in Merimbula. Hier begint het direct te stormen en te onweren. In Merimbula kun je walvissen vanaf de kust zien (die wij natuurlijk niet zien). Het is bij mooi weer een ideale camping om te zijn. We hebben een standplaats direct aan de zee, alleen is dit met harde wind wel erg wiebelen in de camper.

Het lijkt wel of de kinderen voelen dat vandaag Sinterklaas aankomt in Nederland want de hele dag worden Sinterklaasliedjes gezongen. Imke zingt 'Sinterklaasje kom maar binnen met je buit'. Waar ze dat ooit heeft gehoord is mij echt een raadsel. Ze heeft er in ieder geval vreselijk veel lol om.

Omdat het ook de volgende dag nog steeds regent rijden we, nadat Nick is geschminkt als een tijger, verder naar het zuiden. Deze route is vooral door het bos over highway 1. Wel zien we onderweg de eerste ‘niet dode’ kangoeroes van dichtbij. We zien op deze route veel roadkill. Vooral veel kangoeroes en wombats en dat is niet leuk om te zien. We hebben de staat New South Wales verlaten en rijden nu de Staat Victoria in. We komen in de middag aan in Lakes Entrance. We vermaken ons deze middag aan het strand. Ook op deze camping vindt Nick een Nederlands jongetje om mee te spelen.

We hadden in eerste instantie het plan om door te rijden vanuit Lakes Entrance maar omdat we in de ochtend zo laat op gang komen hebben alsnog een nacht bijgeboekt. Van andere Nederlanders hoorde we over een tour waar dolfijnen te zien zouden zijn. We maken deze tour. De tour duurt drie uur, de eerste vijftien minuten waren spectaculair. Meerdere dolfijnen zwemmen rond de boot. Ook zien we veel vogels, pelikanen en een zeehond. De kinderen vinden het geweldig. Helaas zien we na vijftien minuten geen andere nieuwe dieren maar de tour was zeker geslaagd.

Tot nog toe vermaken we ons goed. Wel merken wel dat we geen zin meer hebben om lange afstanden te rijden. Ook de kinderen vonden in het begin onze aandacht meer dan prima maar vragen nu wanneer ze weer naar school mogen. Tja, dat duurt nog wel even. Nick is vooral op zoek naar andere kinderen om mee te spelen, en dan het liefste de Nederlandse kinderen. Imke heeft dat minder maar vraagt vaak naar de kindjes van de kinderdagopvang (Imke noemt dat de kleine school). De leidster van de kinderdagopvang heeft speciaal voor onze reis een boekje voor Imke gemaakt met foto's van alle kindjes. Daar kijkt ze graag naar. Vandaag vroeg ze of ze morgen naar de kleine school mocht.

Morgen rijden we verder richting Melbourne. We gaan daar nog een aantal Nationale Parken bezoeken.