Echte goudzoekers
Woensdag 19 december 2012. Grampians NP, Australië.

Na Sjors’ snorkeltrip rijden we richting the Grampians NP. Dit Nationale Park heeft een gebergte waar je mooie wandelingen kan maken. Het regent nu de hele dag en ook voor morgen en overmorgen zijn de vooruitzichten niet echt gunstig. We laten the Grampians voor nu aan ons voorbij gaan en rijden door richting Ballarat. We overnachten deze nacht weer op een camp area op onze route, dit keer aan Lake Bolac. Een camp area is eigenlijk niet meer dan een stuk gras waar je mag overnachten. Er zijn meestal geen voorzieningen, soms wel een toiletgebouw. De eerste die we zien lijkt ideaal. Pal aan het meer, met een toiletgebouw en het is heerlijk rustig. Tot we stilstaan. De eerste muggen verzamelen zich om de camper. Op Nicks raam zitten ineens vijftig muggen. Om hier doorheen naar de buiten te gaan lijkt bijna niet te doen. Sjors probeert het nog maar binnen twee stappen zijn er tientallen muggen op weg naar Sjors. Slecht plan om hier te overnachten. De camp areas zijn schaars en we hebben geluk dat er nog een andere aan Lake Bolac is. Hier zijn geen voorzieningen en deze ligt direct aan de weg gelegen maar gek genoeg geen mug te bekennen. We slapen hier prima.

De volgende dag, het is dan zaterdag, rijden we verder naar Ballarat. Deze omgeving staat bekend om zijn goudmijnen. We gaan ons geluk beproeven en proberen goud te vinden in Sovereign Hill. Dit is een soort openluchtmuseum. Hier is te zien hoe ze in de negentiende eeuw leefden en zochten naar het goud. We lopen langs de varkens en de huisjes. We mogen zelf goud zoeken en krijgen uitleg hoe dat moet. Sjors probeert het en vindt direct wat stukjes goud, die ik vervolgens uit mijn hand laat vallen. Eerlijk gezegd waren ze moeilijk vast te houden, zo klein waren ze, maar toch.

Daarna gaan we een goudmijn in, hier is gesimuleerd hoe men vroeger in de mijnen te werk ging en naar goud zocht. De kinderen vinden dit erg spannend maar willen direct nog een keer. We bekijken nog een andere mijn. Dit is meer een excursie en we gaan met een treintje naar beneden. Daar krijgen we het echte werk te zien. Het treintje brengt ons weer terug naar boven. De kinderen vinden het erg spannend maar ook erg leuk. Al met al een geslaagde dag. De volgende ochtend gaan we naar het goudmuseum en rijden en wandelen we wat door Ballarat. Omdat het zondagochtend is ziet het er wat verlaten uit maar de gebouwen zijn indrukwekkend.

De komende dagen zijn de weersvoorspellingen erg goed, veel zon en de warmte komt eraan, en we rijden nu naar the Grampians National Park. We rijden naar Halls Gap wat gelegen is het gedeelte ‘Wonderland' in the Grampians. In de avond na het eten wandelen we wat door Halls Gap en zien we tientallen grote kangoeroes. Voor de Australiërs is dit dier zo normaal maar wij blijven het leuk vinden om ze steeds tegen te komen.

De volgende ochtend maken we een wandeling door het Nationale Park. We wandelen de Grand Canyon walk en we lopen door naar de Pinnacle toe. Dit is een behoorlijke pittige wandeling van 5,5 kilometer. Het is echt klimmen en klauteren. Imke in de rugdrager want onze handen hebben we nodig en Nick loopt zelf. Hij doet dit echt super en de 270 meter klim wordt beloond met een prachtig uitzicht over de vallei. Terug is ook nog best pittig en Nick en ik lopen hand in hand naar beneden, anders is het toch te steil voor hem. We lopen in totaal ruim tweeënhalf  uur. Bij aankomst bij de camper is hij duidelijk moe en valt tijdens de terugweg naar de camping in slaap. We bekijken onderweg nog wel Baroka lookout en rijden terug naar Halls Gap waar we een ijsje eten en daarna rijden we naar de camping waar we lekker kunnen zwemmen.

In de avond kletsen we met andere Nederlanders die ook een rondreis maken. We wisselen wat reisverhalen uit en onder een prachtige sterrenhemel genieten we volop van Australië.

Onze tweede dag in the Grampians NP is een stuk warmer. We rijden eerst naar Bambruk cultureel centrum waar wordt uitgelegd over de Aboriginals. We krijgen ook uitleg over de Aboriginal kunst. We schilderen met z'n vieren een boemerang met Aboriginal kunst. Een leuke souvenir voor thuis.

Daarna rijden we via Reids lookout door naar Mackenzi Falls. We lopen naar beneden en bekijken de waterval. Als we weer naar boven lopen heeft Nick het duidelijk gehad met al dat lopen. Ook door de warmte is het lopen nu toch wat zwaarder. Ondanks dat het niet ver is, is het voor hem toch behoorlijk pittig. We rijden naar het noorden en willen een stukje van de outback zien. We rijden richting Mildura. Er is weinig afwisseling in de reis daarnaar toe maar het is toch indrukwekkend. De temperatuur is ook zoals we van de outback een voorstelling maken enorm warm. Dit maakt dat we moeite hebben met slapen.