Net een filmster
Woensdag 7 november 2012. Kuala Lumpur, Maleisië.

Na een weekend van afscheid nemen en de laatste dingetjes te hebben gepakt werden we maandagochtend uitgezwaaid door de buurmeisjes en zijn we vertrokken naar Schiphol. Op Schiphol hebben we de koffers ingeleverd en nog koffie gedronken met Opa Cor. Daarna door de douane maar dat ging niet vanzelf. Nu begrijp ik heel goed dat je niet voorzichtig genoeg kunt zijn met kinderen die naar het buitenland vertrekken en dat is heel goed maar om nu mij als moeder te ondervragen waarom de achternaam van mij en mijn zoon anders zijn leverde toch wat irritatie bij mij op. De douanebeambte wilde toch echt ook de vader van Nick zien want ja... Nick en ik hebben andere achternamen. Sjors vond het in ieder geval erg grappig en grapte tegen de douanebeambte dat dit de straf is omdat we niet getrouwd zijn.

De vlucht is goed verlopen. De plaatsen in het vliegtuig waren zo goed als volgeboekt alleen had Malaysian airline een aantal stoelen niet vrij gegeven. Zelf zaten we op een rij van vijf stoelen waarvan wij er vier hadden. Naast ons zat nog een man die niet wist hoe snel hij bij ons vandaan moest komen. Hij ging al vrij snel op de rij zitten die niet was vrijgegeven. Dit kwam ons natuurlijk goed uit want we hebben de hele vlucht vijf stoelen ter beschikking gehad. De kinderen hadden wel moeite met slapen tijdens de vlucht. Pas op het einde lukte dat. Eenmaal in Maleisië aangekomen ging het soepel. Heerlijk om weer in een ander land te zijn. We vinden Maleisië nu al erg mooi.

We verblijven in Kuala Lumpur in Lanson Place. Om 8.30 uur kwamen we onze bagage afleveren want we konden pas om 15.00 uur inchecken. Maar we kregen direct onze kamer wat wel erg prettig is met een jetlag. We verblijven in een zeer ruime suite met twee slaapkamers, een woonkamer met apart eetgedeelte, een keukentje en twee badkamers. Wauw wat een luxe.

Dinsdag zijn we nog naar de Petronas Towers geweest. De kinderen hebben gespeeld in het winkelcentrum en we zijn naar het openbare kinderzwembad geweest. Imke is hier net een filmster. We zijn er nu een volle dag maar ze staat al op tientallen foto's, iedereen wil haar aandacht. Ze voelt dat heel goed aan en meestal vindt ze dat prima, soms kruipt ze achter mijn been. Mensen volgen haar met hun mobiel. Een aantal vragen toestemming of ze op de foto met haar mogen en andere zetten haar stiekem op de foto. Het is maar goed dat we op de hoogte waren van de aandacht die blonde kinderen kunnen krijgen anders had ik echt gedacht dat ze een look-a-like zou zijn van een bekend persoon in Maleisië. Voor een wereldstad als Maleisië verbaast me de aandacht voor Imke wel, al zien ook wij maar weinig blonde kinderen om ons heen.

Vannacht hebben we, na wat huilmomenten van de kinderen, goed geslapen. We vermaken ons tot nog toe prima.