Dolfijnen kijken in Nelson Bay
Maandag 22 februari 2010. Nelson Bay, NSW, Australië.

De volgende ochtend is de muggenplaag gelukkig voorbij, maar we worden nog steeds wel gestalkt door vele vliegen. Snel weg hier. We overwegen om verder door te rijden naar het noorden, maar we hebben gehoord dat de baai toch echt mooi moet zijn en we rijden een stukje terug naar Nelson Bay. Hier vinden we een mooie, maar drukke camping. In de middag gaan we met het campertje naar het dorpje en we gaan mee met een Dolphin Cruise. Er schijnen zo’n tweehonderd dolfijnen in de baai te wonen en het lijkt ons leuk om dit eens te gaan bekijken. We zien aardig wat dolfijnen, maar zien niet meer dan een paar vinnen boven het water.

Op de terugweg laten ze een soort net achter de boot zakken waar je in mag liggen en er is zelfs een heuse glijbaan die in het net uitkomt. Meestal doe ik deze dingen, maar ik heb me twee dagen geleden bij het repareren van een elektriciteitssnoer lelijk in mijn vingers gesneden, dus zwemmen lijkt me nu niet zo’n goed idee. Morris wil heel dapper de glijbaan proberen, maar eenmaal binnen vindt hij zijn eigen actie toch wat te eng en gaat terug. Hij gaat wel met Marjan in het net en ook Mayra vindt dit allemaal erg leuk.

Weer een nieuwe camper
Dinsdag 23 februari 2010. Nelson Bay, NSW, Australië.

We hebben niet veel op het programma staan en gaan eerst de kofferbak van de camper uitruimen om toch eens te kijken waarom er steeds zo’n vieze vochtige lucht in de camper aanwezig is. Het blijkt dat de watertank lekt en dat de lekbak dit niet aankan. Het gelekte water stroomt over de vloer van onze kofferbak waar ook onze tassen en rugzakken liggen. Die zijn aardig doordrenkt en wederom hebben we gedoe door een slechte camper van Kea. Ik bekijk de constructie, maar kan er zelf ook niet veel aan doen, dus Kea maar weer bellen. Ik bel weer met hetzelfde mannetje die eerder ook onze camperproblemen heeft behandeld. Hij belt terug en zegt dat we naar een plaatsje verderop moeten rijden waar een reparateur zit. Ik zeg dat ik het hier niet mee eens ben en dat ik genoeg tijd heb besteed aan hun gebrekkige campers. Uiteindelijk belt z’n baas terug met dezelfde boodschap. Bovendien krijg ik het verwijt dat we niet zijn langsgekomen zijn in Sydney en dat ze ook het lek bij de vorige camper niet konden vinden. Ik begon toen echt boos te worden en heb hem behoorlijk de waarheid verteld. Ik geloof zelfs dat ik nog gezegd heb dat ik de camper zelf wel terug wilde brengen, maar dat dit dan wel door hun voorgevel zou gaan (misschien niet zo professioneel). Ik heb in elk geval duidelijk gemaakt dat hun camper een behoorlijk deel van onze vakantiepret heeft weggenomen. Na een halfuur belt hij me terug met de medeling dat vandaag rond vier uur een andere camper wordt gebracht. Het is een van hun grootste modellen. Zo’n zeven en een halve meter voor zes personen… Ook weer niet helemaal onze bedoeling, maar daar doen we niet moeilijk over.

’s Ochtend spelen we met z’n vieren op het strand en aan het begin van de middag zijn we druk met het leeghalen van de camper. We weten nu hoe het gaat en halen ook nog wat lege dozen bij een restaurantje. Even later komt een grote camper langsrijden. In eerste instantie lijkt hij niet zo groot, maar als we beter kijken is hij gigantisch. Nadat de chauffeur met ons ‘oude’ campertje is vertrokken ga ik hem op z’n plek zetten en dat is wel even wennen. Ik moet in deze camper weer schakelen en het formaat is zeker anders. Gelukkig zit er een achteruitkijkcamera (!) op.

Aan het eind van de middag ruimen we de nieuwe camper in. Het is met recht een nieuwe camper, want er zit maar zesduizend kilometer op de teller. We zijn erg enthousiast over ons nieuwe huisje, werkelijk alles zit er op en aan. We hebben een douche/wc, oventje, magnetron en vierpits gasstel. Je kunt het zo gek niet bedenken. Er is ook een overvloed aan kastruimte, dus we kunnen nu gewoon onze spullen uitpakken. Er zijn vier stoelen tegenover elkaar waar je kunt zitten tijdens het rijden, dus we kunnen er voor kiezen dat Marjan bij de kinderen achterin zit.

Het is de hele middag bewolkt en de kinderen zijn vanmiddag ongelooflijk lief geweest. Ze hebben tot onze verbazing in de buurt van de camper op een soort picknick plaats gespeeld zonder steeds onze aandacht te vragen. We overladen ze dan ook met complimenten. We willen ze eigenlijk belonen met patat. De kiosk bij de camping helaas  om vijf uur al dicht gegaan, dus we eten instant noedels . Gelukkig vinden de kinderen dat ook heerlijk. We beloven ze voor morgen een groot ijsje.

Het slapen gaan is wel erg spannend en het kost hen de nodige tijd en waarschuwingen om de rust te vinden. We handhaven nog steeds ons puntensysteem. Twee weken geleden hebben we deze ingevoerd na over positieve ervaringen van andere ouders te hebben gelezen. De kinderen kunnen punten verdienen door flink te eten of te slapen en nog een aantal andere dingen. De punten staan gelijk aan geld en van dat geld kunnen ze zelf iets kopen. Ze zijn nog wat aan de kleine kant om dit goed te begrijpen, met name Mayra, maar het besef is er zeker dat ze wat leuks kunnen ‘kopen’ met hun punten, en dat als je er te veel van verspeelt dit niet kan. Ze hebben al kleine dingetjes gekocht, zoals souveniertjes en speelgoed. Vooral Morris vindt dit spannend, maar verliest ook de meeste punten omdat hij vaak de confrontatie zoekt. Vanavond slapen ze in hun nieuwe bedjes en dan is het wel erg verleidelijk om achter het gordijntje te ouwehoeren. Helaas kost dit na de vijfde waarschuwing toch echt punten. Even later gaan ze toch slapen in hun nieuwe bedjes. We kunnen nu ook onze bedden laten liggen en hoeven ’s avonds niet meer de hele toko te verbouwen en ons luchtbed op te pompen. Heerlijk!

Het is ook leuk om te zien hoe alle mensen op de camping meeleven. Er zijn al veel mensen die ons hebben zien knoeien met de lekkage van ons campertje en het gaat nu als een lopend vuurtje rond dat we een nieuwe camper hebben gekregen. Als ik onze mega- luifel uitporbeer krijg ik van alle kanten snel hulp, en met succes.

Buiten alle problemen die we met beide campers hebben gehad hebben we achteraf wel spijt dat we voor de klein(st)e camper zijn gegaan. We hebben hierdoor best veel geld bespaard, maar het heeft ook heel veel irritatie en spanning gegeven. Ondanks positieve ervaring van sommige andere reizende ouders zouden wij niet weer een VW-fliptop camper gaan, maar gelijk voor een grotere camper kiezen ondanks de flink hogere prijs.