Naar Australië
Donderdag 21 januari 2010. Melbourne, Victoria, Australië.
Na een zelfgesmeerd ontbijt vertrekken we naar het vliegveld. Bij het vliegveld worden we al opgewacht door de mensen van Kasina, de maatschappij waar we onze auto hebben gehuurd. We hebben een heel goed gevoel over deze maatschappij. Toen we met de boot in Maleisië aankwamen werden we opgewacht door iemand met de auto en nu kunnen we de auto achterlaten waar we weer op het vliegtuig stappen. Bovendien hebben we helemaal geen gedoe over beschadigingen en zo.
Het inchecken verloopt soepel en we ontmoeten de eerste vriendelijke aussies. De vlucht verloopt goed en de kinderen houden zich prima, maar aan het eind van de vlucht begint het geduld wel op te raken. Morris begint op het vliegveld in Melbourne erg veel negatieve aandacht te vragen. Bij de zoveelste bagage check staat Mayra plotseling op uit de buggy, waardoor de buggy achterover kantelt en onze fles Bacardi sneuvelt. Erg jammer.
Nadat we geld hebben gepind gaan we op zoek naar een taxi. Helaas is het even leeg op de taxistandplaats, maar na een minuut of tien kunnen we dan eindelijk onze spullen inladen in een geel taxi busje. De chauffeur houdt niet op met praten en werkt een beetje op onze zenuwen. Hij vraagt steeds weer aandacht hoewel wij deze eigenlijk nodig hebben voor onze kindjes, die toch wel aan het eind van hun Latijn beginnen te raken. Maar uiteindelijk stoppen we rond half twee ’s nachts dan toch voor het Miami hotel in Melbourne.
Morris' aquaria en 1-0 voor Mayra
Vrijdag 22 januari 2010. Melbourne, Victoria, Australië.
Ontbijten in het Miami hotel kan tot negen uur. Door onze late aankomst en drie uur tijdsverschil halen we dit niet. Rond een uur of tien worden we wakker. We gaan ons niet te veel inspannen na zo’n reisdag, dus we gaan vlak bij het hotel ontbijten in een eetcafeetje. We krijgen een lekker westers ontbijt met een bakkie heerlijke cappuccino. Daarna lopen we naar de Queen Victoria Market waar we fruit kopen om vervolgens met de gratis tram naar het Melbourne Aquarium te gaan.
We weten inmiddels dat de kinderen - vooral Morris - aquaria erg leuk vinden. Morris is dan ook weer helemaal door het dolle heen en trekt ons van aquarium naar aquarium. Hij mag ook een zeester vasthouden en een haaieneitje. We maken hier natuurlijk foto’s van zodat hij hier straks op school ook over kan vertellen. Oké, ik verwacht waarschijnlijk weer wat te veel van een jongetje van vier, maar voor later is het wel leuk. Het toppunt is wel het voeren van de haaien en roggen in een gigantisch aquarium. Er gaan twee duikers met een emmer vis het aquarium in en dan begint het feest.
De roggen zijn niet verlegen. Met hun imposante afmeting van toch gauw anderhalve meter bedekken ze de duikers zowat helemaal. Uiteindelijk krijgen ook de haaien lekkere vishapjes. De presentatrice is erg enthousiast als ook deze een hapje vis nemen. Dit schijnt niet zo vaak te gebeuren.
Bij de uitgang heeft Mayra weer een bokkig momentje. Ze wil niet meelopen naar buiten. We besluiten haar een lesje te leren en zogenaamd door te lopen. Dit werkt(e) altijd prima bij Morris. Marjan en Morris lopen vast door naar buiten en ik wacht om het hoekje en houd haar stiekem in de gaten. Maar mevrouw vertrekt geen spier en staat rustig een beetje te spelen. Na zo’n tien minuten geef ik het op en ga haar halen. 1-0 voor Mayra.
St. Kilda's Beach
Zaterdag 23 januari 2010. Melbourne, Victoria, Australië.
We verslapen we ons weer en gaan dus noodgedwongen weer in het straatje van gisteren ontbijten. Daarna lopen we weer even langs de Queen Victoria Markt, waar ik gisteren een zaklamp heb gekocht en koop net zo’n zaklamp voor Morris. Hij is de wereld te rijk en beschijnt alles wat hij maar kan vinden. Mayra krijgt ook nog een zaklampje van de verkoper. Een erg vriendelijke man.
Daarna gaan we met de tram naar St. Kilda’s Beach. Dit is een trendy wijk aan zee en we zitten heerlijk op de promenade een bakkie te doen en bestellen ook een grote bak met frietjes. We wandelen nog een stuk langs en op het strand en bewonderen de kunsten van de kitesurfers. Daarna gaan we weer met de tram naar ons hotel. We vinden Melbourne best een leuke stad en zijn erg te spreken over de vriendelijkheid van de Australiërs. Mayra heeft niet meer veel praatjes en heeft een beetje koorts.
