Artikelindex

Boemerang schilderen
Dinsdag 28 februari 2012. Halls Gap, Australië.

Vandaag hebben we een lekker rustig dagje gehad. We konden zo waar weer eens buiten ontbijten. Er liepen enkel heel grote mieren rond, die ons gelukkig met rust lieten. Het was aanvankelijk bewolkt, later toch zonnig, met een aangename temperatuur van plus minus 25 graden. Heerlijk.

We zijn vanaf onze ‘slaapplek’ naar Halls Gap gereden, over een mooie bochtige weg, langs meerdere toeristische plekken zoals uitzichtpunten en watervallen. We hadden op dat moment nog niet door, dat we langs de voornaamste attracties van het park reden. We wilden eerst even informatie inwinnen bij het bezoekerscentrum in Halls Gap. We stopten bij één plek die de mogelijkheid bood naar een uitzichtpunt te lopen via een ‘rolstoelpad’. Dat werden in ons geval buggy’s, want de meiden maakten weinig aanstalten tot lopen. We hadden tijdens de wandeling uitzicht op een mooi meer, en uiteindelijk op een bebost dal en rotsen.

Eenmaal in Halls Gap ging Ron gelijk naar de speeltuin met de meiden. Die hadden het daar de hele ochtend al over (bij elke auto die langskwam vroegen ze of die ook een speeltuin ging zoeken). Ik ging naar het bezoekerscentrum. Een deel van de wegen in het park is nog afgesloten omdat ruim een jaar geleden enorme regenval en storm heeft geleid tot flinke schade aan wegen en bruggen. Men is nog altijd niet klaar om de schade te herstellen.

We reden even langs een camping die leuk zou zijn voor kleine kinderen, met springkussen en zwembad. Die zag er prima uit, dus daar hebben we ons gelijk maar aangemeld (Big4; Parkgate Resort). Daarna zijn we naar een cultureel en kunstcentrum (‘Brambuk’) gereden, twee kilometer onder Halls Gap. Daar was onder andere informatie over de trieste geschiedenis van aboriginals te krijgen, én de meiden konden daar (tegen betaling) een boemerang beschilderen.

Het was de bedoeling, dat ze met dunne stokjes stipjes en streepjes op de boemerang zouden maken. Er werd bij gezegd dat het niet makkelijk zou zijn om de (acryl)verf uit kleding te krijgen. Toen ik vroeg of er mogelijk schorten waren ter bescherming van de kleding, was het antwoord ontkennend, maar met de ‘stokjesmethode’ zou dat ook niet nodig zijn. Onze meiden en hun schildertechniek kennende, hebben we hen maar ‘uitgepeld’ tot op hun onderbroek en luier. Dat was maar goed ook. Zij ruilden de ‘stokjesmethode’ snel in voor de ‘vingerverfmethode’ en hun armen en buiken kwam aardig onder de verf te zitten. Het leverde twee mooie boemerangs op, een leuk souvenir.

Daar vlakbij lag een groot stuwmeer (Lake Bellfield); daar hebben we even een broodje gegeten, voor we naar de camping reden. De rest van de dag hebben we genoten van de faciliteiten van de camping: zwembad, springkussen (of liever: springeiland; lekker groot!), familiebádkamer en barbeque. Ons diner werd muzikaal omlijst door cookaburra’s (?!), vogels die als een stel apen klinken. Eén exemplaar scheerde een paar keer heel laag over onze tafel. Hij (of zij) leek in zijn vlucht eten van ons bord te willen pikken.

Vanavond gaan Ron en ik een (hier gehuurde) dvd bekijken op onze laptop… en het is niet eens vrijdagavond.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!