Pebbly Beach
Vrijdag 16 maart 2012. Lake Conjola, Australië.

Vanmorgen was het prachtig weer. Het meer glinsterde aanlokkelijk tussen de bomen door, en het was al vrij snel warm. We móesten natuurlijk nog even gebruik maken van de twee prachtige zwembaden op de camping. Dat hebben we uiteindelijk uitgebreid gedaan. Er was een ondiep bad met prettig ruwe bodem en vele ‘waterattracties’, naast een dieper bad dat ook een plek bevatte waar de meiden zelf het bad uit konden lopen. Vera is heel stoer achter een heuse waterval langs gelopen. Lena vond dat wat te eng en nat. Na het zwembad maakten we nog gebruik van het prachtige kindersanitair. Uiteindelijk vertrokken we pas na twaalf uur van deze mooie Big 4 camping.

Al snel waren we aan de kust en daarmee ook dichtbij het Murramarang National Park (dat eigenlijk ons reisdoel van gisteren was). We hadden nog geen slaapplek nodig maar waren wel nieuwsgierig naar wat dit park ons te bieden had. We besloten richting Pebbly Beach te rijden en zo kwam het, dat we een uur na schoon in de auto gekropen te zijn, alweer op weg waren naar het strand (waar we zeker weer vies zouden gaan worden). Het bleek een goede beslissing, want het was er erg mooi. Er grensde een grassig terrein aan het strand (bezaaid met kangoeroekeutels). De kust verderop bestond uit rotsen met bos, en de bomen zaten vol met allerlei soorten papegaaiachtige vogels. We hadden alsnog lol van onze luifel als bescherming tegen de zon (waar we hem aanvankelijk voor gekocht hadden, maar tot nu toe hadden we hem alleen tegen de regen gebruikt). Ron groef een enorm diep gat waar de meiden geheel in pasten. Zij vonden het leuk om emmertjes met zeewater te vullen en dat water in het gat te gooien, en om zandtaartjes te bakken. Zo kun je je best een tijd vermaken op zo’n mooi strand. Het was er fijn.

We reden weer terug naar de Princes Highway door het mooie bos waar we opnieuw de enorm dunne en lange stammetjes van gum trees zagen, die in grote getale tussen de dikkere exemplaren staan. Het was maar zo’n dertig kilometer naar Ulladulla, waar ik een toeristeninformatie bezocht. Ik kreeg opnieuw uitgebreide informatie en kaarten mee; daar zijn ze hier heel gul en goed in (in Nieuw-Zeeland ook trouwens). Ook deden we er boodschappen.

Toen we de supermarkt uit kwamen bleek het weer omgeslagen te zijn en begon het flink te regenen (en wat te onweren). We hadden net ijsjes gekocht en de meiden er één beloofd, dus daar kwamen we niet omheen. Die hebben ze in de auto op moeten eten vanwege de regen. Gelukkig verliep dat zonder al te veel geknoei en gedrup, ook daarin boeken ze vorderingen!

Het aanvankelijke plan om een speeltuin te zoeken waar we zouden kunnen koken pasten we aan: we gingen een camping zoeken die niet al te ver weg was. Die vonden we zo’n twintig kilometer verderop. Het bleek opnieuw een Big 4 camping te zijn. We schaamden ons een beetje. Ron maakte de vergelijking met Mc Donald’s: het is er prima maar toch voelt het wat verkeerd om er heen te gaan. Van mij had het ook geen twee nachten achter elkaar gehoeven, maar het kwam nu eenmaal zo uit.

Dit keer hielden de mensen bij de receptie zich helaas aan de regels (waarbij kinderen boven de twee als ‘persoon’ gelden en de volle mep mee moeten betalen), waardoor we nu ineens flink duur uit waren, zo’n veertig Euro moesten we betalen. Eerder zijn we (blijkbaar) veel gematst; we hoefden dan helemaal niet, of slechts voor één kind te betalen.

Er kwam een enorm dreigende lucht aan en er kwam ook even flink wat wind voorbij, maar de echte storm (die volgens onze buurman verwacht werd) trok aan ons voorbij. Het begon later wel weer te regenen. Het zeil dat ’s middags nog dienst deed tegen de zon, werd nu weer als luifel gebruikt tegen de regen.

Nu maar zien, hoe de rest van onze dagen in Australië er uit gaan zien, qua weer en qua bestemmingen. De laatste dagen komen we steeds een stuk minder ver dan ik me van te voren voorgenomen heb, maar echt een probleem is dat niet. Sydney is niet zo heel ver meer. Wel willen we nog de Blue Mountains in, waar we ook nog een paar dagen voor moeten reserveren. Nog twee dagen kust, en twee dagen Blue Mountains, verwacht ik nu. En dan is het al woensdag, de dag waarop ons vliegtuig naar ‘huis’ vertrekt. Het gaat nu écht heel snel!