Artikelindex

Regenwoud
Donderdag 8 maart 2012. Lakes Entrance, Australië.

Momenteel zit het tegen met het weer. We hebben (weer) een regendag gehad, en nu vinden we het niet leuk meer, zeker omdat de berichten voor de komende dagen ook maar zo zo zijn. Het gunstige weerbericht dat ik een paar dagen geleden in Melbourne zag, gold (helaas!) blijkbaar niet voor deze regio, Gippsland, ten oosten van Melbourne.

Gisteren hebben we nog een heel mooie ochtend en begin van de middag gehad in het ‘Prom’, zoals het park genoemd wordt. Aan het eind van de middag reden we richting de onverharde Grand Ridge Road ten noorden van Foster. Daar reden we een wolk in en begon het te regenen. Het is eigenlijk niet meer opgehouden, tot we vanmorgen weer daalden en de wolk uit reden.

We hebben nog wel een wandelingetje door een mooi oud regenwoud gemaakt in het Tarra Bulga National Park, en de Tarra Waterval gezien. Eenmaal van de ‘berg’ af was het aanvankelijk nog droog, maar in de middag begon het te regenen en die regen werd steeds erger. Er schijnt een front vanuit het Oosten naar het Westen te trekken. Gunstig is dus wel, dat we niet met de regen mee rijden.

We staan nu op een camping aan zee, die we wel kunnen horen, maar nog niet gezien hebben. De zee wordt aan het gezicht onttrokken door een duinenrij die weer achter een binnenzee ligt. Op zich goed zwemwater dus hier, maar het weer is er niet naar.

Gisterochtend waaide het flink, maar verder was het best aardig weer. We zijn met de meiden nog over het strand naar de monding van de Tidal River gelopen. Het was er mooi. Het rivierwater was erg helder en stroomde flink (erg leuk om daar stokken in te gooien!).

4395-klein4417-klein

Iets ten noorden van de camping zijn we nog op twee stranden, Squeaky Beach en Picnic Bay, geweest. Op Squeaky (schijnt zo te heten omdat het zand daar een dergelijk geluid maakt!) Beach aten we een broodje achter enorme oranje rotsen. Er waren kapers op de kust: twee meeuwen (wellicht herinnerden zij zich onze broodjes van de dag ervoor nog). In een iets minder bewaakt moment ging er één met een broodje pindakaas vandoor, dat Ron nota bene in zijn hand had! Een tweede poging om iets weg te grissen mislukte, maar het is duidelijk, dat het brutale dieven zijn.

Met de meiden in de rugdragers zijn we de twee kilometer langs de kust naar Picnic Bay gewandeld (en terug). Een mooi afwisselend wandelingetje. Al met al heb ik het idee dat we een redelijke indruk van het ‘Prom’ hebben gekregen. Het is er mooi.

We zijn naar Foster gereden en hebben daar een bezoek gebracht aan de bakker en speeltuin. Richard Haze van Australia Campers adviseerde mij in het informatieve telefoongesprek van een uur, dat bij de camperhuur inbegrepen zat, om de Grand Ridge Road van Gippsland te rijden. Navraag in het ‘Prom’ maakte duidelijk, dat we daar niet meer ver vandaan zaten.

Vanuit Foster zijn we noordwaarts gereden, in plaats van de meer voor de hand liggende kustroute te pakken. Al snel begon de weg te klimmen en voerde langs mooie gele heuveltjes. De eigenlijke Grand Ridge Road is grotendeels onverhard en loopt door bossen met veel varens en zeer hoge dunne eucalyptusbomen. Er wordt bosbouw bedreven. We zagen kale hellingen en waarschuwingen dat ‘logging-trucks’ dezelfde smalle weg ook gebruikten. We zijn erg blij, dat we zo’n truck niet tegenkwamen toen wij er reden!

4444-klein

Het begon te regenen waardoor de sfeer bijna mystiek werd en wel leek te passen bij de omgeving van regenwoud. De regen maakte het niet erg aantrekkelijk om te stoppen en de meiden sliepen, dus we reden nog maar even door. We kwamen uit bij het Tarra Bulga National Park, waar we niet mochten overnachten, maar we vonden een prima plekje aan de overkant van de parkeerplaats bij het visitor’s centre. Buiten konden we absoluut niet zijn, dus hebben we het binnen gezellig gemaakt. Het bovenbed werd een mooie speelplek voor de meiden. Uiteindelijk lagen we er met ons viertjes te puzzelen. Heel gezellig. We hebben binnen gegeten en dat ging goed, en het was nog lekker ook. Al met al een prima avond.

Vanmorgen sloeg de stemming wat om. De nacht was al geen beste geweest, omdat het tamelijk koud was. Toen de meiden allebei inclusief nachtkleding en slaapzakken nat bleken te zijn door overgelopen (te kleine!) luiers begon ik het minder leuk te vinden. Die slaapzakken wassen en droog krijgen is met dit weer geen doen (vandaag heb ik grotere luiers gekocht, hopelijk gaat het vannacht goed, want daarna is de voorraad droog slaap-spul op!).

Ondanks de aanhoudende regen hebben we nog wel een wandelingetje gemaakt door het bijzondere oerbos van het National Park, van en naar een hangbrug, van waar je bovenop de grote varens kijkt. Het was een mooi bos met bomen die duizenden jaren (!) oud zijn (las Ron op één van de informatieborden). De meiden stapten dapper rond, met hun laarsjes en poncho’s aan, die vonden het allemaal prima. Zo lang er maar riviertjes en stokken zijn die daarin gegooid kunnen worden is het goed.

We daalden af via de Tarra Valley Road, een smalle maar gelukkig geasfalteerde weg (na al die regen leek een onverharde weg ons niet zo’n pretje meer). We hebben de Tarra Waterval gezien, die flink groot was, wat natuurlijk niet verwonderlijk is na en tijdens al die regen.

In Yarram vonden we een speeltuin die nog droog was bij aankomst. De meiden konden er lekker hun gang gaan en ik deed boodschappen. De regen haalde ons daar in, en bleef ons de rest van de dag lastig vallen. Alles was grauw, grijs en erg nat. Het landschap waar we doorheen reden via de rechte en tamelijk saaie Princes Highway werd er door het weer niet mooier op. De neiging om stukjes om te rijden naar The Ninety Mile Beach en het Gippsland Lakes Coastal Park bleef uit.

1010750-klein

In Lake Entrance, een flink en niet al te mooi dorp, lieten wij ons anker vallen op de huidige camping. De brochure beloofde dat we van een overdekt zwembad gebruik konden maken en dat zagen we wel zitten. De eigenaar van de camping dacht dat het zwembad (aan de andere kant van het dorp gelegen) zeker tot negen uur open zou zijn. We besloten eerst pannenkoeken te gaan bakken en de dag leuk te besluiten met een bezoek aan het zwembad. Iets over half acht arriveerden we daar. Het zwembad bleek bijna te gaan sluiten. De meiden konden maar niet begrijpen dat ze niet mochten zwemmen en hun nieuwe tweede zwembandje (vanmiddag gekocht!) niet uit mochten proberen en waren even ontroostbaar. Op de camping kwam het bij een filmpje op de laptop weer goed.

Morgenochtend gaan we dus alsnog zwemmen. Onze verdere plannen zullen we aan moeten passen aan het weer. Mocht het aan de Oostkust beter weer zijn dan hier, dan is het verstandiger, deze Zuidkust maar voor gezien te laten. Het mooie natuurpark Croajingolong valt waarschijnlijk niet te bezoeken omdat daar enkel ‘mooi-weer-wegen’ liggen, die na al deze regen niet begaanbaar zullen zijn. Jammer, maar helaas.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!