Stadsverkenningen
Zondag 4 maart 2012. Melbourne, Australië.

Gisteren was een regendag. ’s Nachts begon het al flink te regenen en dat bleef het vrijwel de hele dag doen. Uiteraard heeft dat onze dag beïnvloed. We waren blij met onze geïmproviseerde luifel van zeil en bamboestokken, zodat we toch buiten konden ontbijten. Ron merkte op dat hij het idee had in een grote volière te zitten. Lena had het ineens helemaal niet meer op al die vogels om haar heen. Ze wilde in de auto zitten, liefst met de deuren potdicht, maar uiteindelijk liet ze toch toe dat het raampje een beetje openstond. Door die kier wilde ze nog wel stukjes brood gooien naar de eenden, maar daarmee hield het ook wel op.

Volgens plan vertrokken we richting Melbourne. We hebben nog afscheid van de Great Ocean Road kunnen nemen door een wandelingetje te maken bij een vuurtoren (Split Point). We hadden daar een mooi uitzicht op de woeste zee en roodbruine rotsen. Het was op dat moment droog. De zandweg naar de parkeerplaats was dat niet, waardoor de auto erg vuil was geworden, maar dat spoelde er later op de dag wel weer af.

Er was ons geadviseerd (door Australia Campers) om bij Queenscliff de veerboot naar Sorrento te nemen, waardoor we een lelijke snelweg zouden vermijden en een mooie aanrijroute zouden hebben naar Melbourne (via de oostkant, om een baai, langs kindvriendelijke stranden, etc.). Omdat het regende vonden we de extra kilometers en de dure veerboot de moeite niet waard, vandaar dat we de ‘lelijke versie’ kozen.

Omdat ik niet wist waar de ons geadviseerde camping lag, leek het me verstandig, om vóór Melbourne een toeristeninformatiecentrum te bezoeken. Ik koos voor de plaats Corio, waar er volgens mijn kaart één zou moeten zijn. Corio werd een belevenis. We reden er fout en de hele plaats voelde ‘fout’, met lelijke verwaarloosde huizen en ‘foute’ mensen op straat. Twee keer vroeg Ron de weg aan mensen en beide keren bekroop me even het gevoel dat we problemen met hen zouden kunnen krijgen gezien hun uiterlijk, maar beide keren kregen we heel hulpvaardig antwoord met de laatste keer (twee mannen met een capuchon ver over hun gezicht getrokken) ook nog de toevoeging: ‘Have a good one’. Uiteindelijk bleek de toeristeninformatie (definitief) gesloten en de toiletten ernaast op slot. Inmiddels had ik het adres van de camping in een folder gevonden en was ons hele Corio-avontuur niet nodig geweest. Ach, je moet wat als het regent.

Eind van de middag kwamen we op de camping in het Noorden van Melbourne aan. We kwamen op een sappig en drassig groen grasveldje te staan, naast een stel Nederlanders met hun baby, en naast een kletsnat speeltuintje. Nat of niet, de meiden wilden daar wel even spelen. We hebben de dag leuk beëindigd in de ‘spa’ van de camping, een verwarmde grote whirlpool bij het zwembad. De watertemperatuur was heerlijk. De meiden durfden nu ook na wat oefening weer zonder onze handen vast te houden in het water te springen. Daarna zijn ze ook nog even in een kinderbadje van de familiebadkamer geweest.

Vandaag was het weer stukken beter. Vanmorgen regende het nog in de vorm van buien, later werd het zonnig. We zijn vrij rustig opgestart op de camping. Pas tegen elf uur vertrokken we richting tram. Dat bleek nog een heel stuk lopen te zijn (op zondag rijdt de bus niet die een halte heeft tegenover de camping). De tram zelf deed er ook best lang over om naar het centrum te rijden, maar dat vonden de meiden niet erg. Zij vonden het erg leuk om te gymnastieken (hangen) aan de beugels voor staande passagiers.

We kwamen aan in het centrum van de stad. Daar ging er wat mis bij het uitstappen. Ik stond al buiten met de buggy’s, toen de deuren voor me dicht gingen en Ron met de meiden in de tram achterbleef! De tram stopte niet veel verder opnieuw, dus we waren snel herenigd.

We zijn door een paar drukke winkelstraten gelopen, waar de winkels gewoon open bleken. Een straatmuzikant was interessant. Hij zong, speelde gitaar, mondharmonica en slagwerk met beide voeten, en het klonk nog goed ook. We liepen door twee mooie oude winkelgalerijen. Op zoek naar een toilet kwamen we uit bij het station van Flinders Street, een prachtig gebouw. Daar tegenover zat een museum waar we een toilet vonden. Daarna hebben we onze broodjes opgegeten op de trappen ervoor, waar een street entertainer onvermoeibaar bezig was het publiek, inclusief ons, te vermaken. Ik meende gelezen te hebben dat in het museum wat leuks te doen was voor de meiden. Achteraf bleek het gegaan te zijn om een plek in de botanische tuinen met dezelfde naam! Hoe dan ook: het museum hád een plek waar de meiden even lekker hun gang konden gaan. Het gaf mij de mogelijkheid om in zeer korte tijd het museum even door te lopen en wat kunst op te snuiven.

Daarna hebben we een tram genomen met de bedoeling om naar een grote overdekte markt (Victoria Markets) te gaan. Dáár zijn we nooit aangekomen. Wél zijn we nog even bij de moderne Docklands geweest: een boulevard bij een jachthaven, waar op dat moment ‘gepimpte’ Amerikaanse auto’s uit de jaren vijftig en zestig te zien waren.

Een volgende tram nam een andere richting dan ik aanvankelijk dacht, waardoor we even later weer in het centrum stonden. Jammer maar helaas. Toen besloten we maar gehoor te geven aan onze hongerige magen en eten te gaan zoeken. Dat eten vonden we. We aten heerlijke voorgerechten in Chinatown in een prima restaurant: dumplings, loempia’s, vegetarische pasteitjes en een ui-pannenkoek. Daarna liepen we verder richting Little Italy aan Lygon Street, via een (nu) rustige universiteitsstraat. Even later leken we inderdaad in Italië te lopen, een vreemde gewaarwording! We kozen een restaurant uit met een leuk terras. We aten er heerlijke pasta. Daarna kregen de meiden nog een ijsje en toen was het feest voorbij.

We zijn langs het moderne Imax Theater en Melbourne Museum naar de tramhalte gelopen. We hadden het geluk dat we daar niet op de tram hoefden te wachten. De terugreis verliep vlot. Tijdens de wandeling van de tramhalte naar de camping konden we nog rijpe vijgen plukken die boven een schutting uit kwamen. De meiden bleken bij terugkomst op de camping zelfs nog wat energie over te hebben voor de speeltuin, maar daarna was de koek op en vielen ze als een blok in slaap.

Morgen willen we met de auto nog richting centrum rijden, in de hoop de auto daar te kunnen parkeren en nog iets van de stad ónder de rivier te zien (die rivier die de stad door midden snijdt hebben we vandaag nog niet eens gezien, wat tamelijk stom is, want Federation Square, waar we lunchten, ligt er pal naast!). Mocht dat niet lukken, dan laten we de enorme stad Melbourne voor wat het is en gaan we het rustigere Australië verder verkennen.

Terugkerend onderwerp van gesprek tussen onze meiden deze vakantie:
Hun vriendinnen op het kinderdagverblijf, namelijk Demi van Lena en Julia van Vera. Aandoenlijk maar ook wat sneu. Het is de vraag, of die vriendschappen nog erg innig zullen zijn, na de afwezigheid van onze meiden gedurende maar liefst drie maanden. We zullen het zien… De eventuele teleurstelling zal aan de andere kant waarschijnlijk slechts van korte duur zijn.