Artikelindex

Twaalf Apostelen
Vrijdag 2 maart 2012. Kennett River, Australië.

Vanmorgen stonden we op met zon. Onze slaapplek bleek ook een prima ontbijtplek, we zaten zo ongeveer op de ‘weg’. Het pad bleek na ons vertrek bij een weiland uit te komen en daar pal langs te lopen. De kwaliteit werd er niet bepaald beter op. Niet al te lang daarna kwamen we (gelukkig) weer bij een grotere weg uit, die ons direct naar de parkeerplaats van de ‘Twaalf Apostelen’ voerde, waar we ook wilden zijn op dat moment. De ‘Twaalf Apostelen’ zijn de hoofdattractie van de Great Ocean Road: een aantal rotsen in zee, waarvan niet helemaal duidelijk is of het er ook echt twaalf zijn, maar in ieder geval zijn er vanaf het uitzichtpunt maar zeven te zien. Hoe dan ook, het was erg mooi, zeker ook vanwege de zon die we op dat moment (nog) hadden.

3968-klein3990-klein

Later op de dag ging het harder waaien en werd het bewolkt. We zijn verder gereden. Een groot deel van de weg voerde door het beboste en ‘beheuvelde’ binnenland. Op zoek naar een geschikte lunchplek reden we richting Kaap Otway (Zuidelijkste punt), waar een vuurtoren te zien zou zijn. Die bleek te zien te zijn tegen (forse) betaling. Daar hadden we niet zo veel zin in. Een poging om hem via een wandeling naar een uitzichtpunt alsnog te zien strandde, omdat andere wandelaars ons vertelden dat er verderop een boom over de weg lag waar we niet zonder schrammen langs zouden kunnen komen. Jammer, maar helaas. Neemt niet weg, dat we er lekker even een pauze hebben gehad op de parkeerplaats, en we in de mooie bomen onderweg veel koalaberen hebben gezien.

Om niet opnieuw pas laat op een slaapplek aan te komen, reden we in de loop van de middag de camping bij Kennett River op. Een camping, met slechts een klein speeltuintje, maar met veel koalaberen, eenden en papegaaien (en een paar kookaburra’s). Toevallig waren er net een paar mensen de vogels aan het voeren toen we arriveerden, waardoor het één grote vogelbende was. Lena en Vera hadden meerdere keren te maken met een papegaai die op hun hoofd landde. Dat was natuurlijk schrikken (die vogels leken die blonde koppies het fijnst te vinden, ik heb geen ‘last’ van hen gehad).

4070-klein

De meiden waren de rest van de middag en avond niet meer van de camping weg te krijgen. Er waren veel andere kindjes om naar te kijken en een beetje mee te spelen (één Canadees jongetje was erg populair, vooral omdat hij een loopfiets had; op een gegeven moment renden beide meiden schreeuwend achter hem aan; hij leek het wel leuk te vinden, dat vrouwelijke ‘gevolg’). Ron maakte een schommel met behulp van een touw, twee stokken en een boom. Die had een grote aantrekkingskracht op andere kinderen, waardoor we heel wat aanloop hadden.

Ron is zo waar even gaan hardlopen. De laatste keer was inmiddels een paar jaar geleden. Het ging best goed. Bijzonder, dat dat weer kan. Ik ben ook nog even een wandelingetje gaan maken, waarbij ik de zee en de rivier van wat dichterbij ben gaan bekijken.

Vanavond hebben we kunnen skypen met de opa’s en oma’s en de meiden zijn in bad geweest (bij gebrek aan officieel kinderbadje dit keer in de kledingwasbakken; de beheerder had zelf de suggestie gedaan, dus het mocht…).

Morgen gaan we richting Melbourne. Er wordt slechter weer, met regen, voorspeld voor de komende dagen. Hopelijk valt dat mee. Aan de andere kant is een stad met regen niet de slechtste plek om te zijn. We zien het wel. We maken er wel wat van!

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!